Recht uit mijn hart (Voltooid)

Joy

Op weg naar mijn laatste bestemming zie ik mensen. Mensen op straat. Mensen die net terugkomen van een zuipfestijn. Het is laat, donker en stil.
In mijn hoofd is het leeg. Ik heb nog één laatste doel. Tot nu toe heb ik wraak genomen op Mark, Dave, Mara en Noud. Sommigen zijn gegunt te blijven leven, sommigen niet. Ik voel me alleen. Ik besef me na zo'n lange tijd dat ik eigenlijk altijd alleen voor heb gestaan. Joy steunde me, maar mijn gevoel zegt dat ik haar met rust moet laten. Ik kan het niet. Ik wil haar niet kwijt. Ik kijk naar de tijd, het is laat, maar ik denk dat Joy nog wakker is. Sterker nog, iets zegt me dat ze met een aantal bij de keet zit. Mijn weg gaat richting die plek. De plek waar alles begon. Die avond bij de keet heeft ervoor gezorgd dat ik compleet anders ben gaan denken over het leven. Het boeide me niet meer wat goed of fout was, plezier stond bovenaan. Sigaretten en liters drank maakten toen wijze lessen. Als ik die middag niet met mama was gaan wandelen, had ik Joy nooit ontmoet, en was ik nooit degene geworden als hoe ik nu ben. Joy heeft me laten inzien dat ik moet genieten van de momenten, en me niet alleen maar druk hoef te maken. Helaas is ons contact al enige tijd stil.  Sinds het laatste gesprek heb ik niks meer van haar gehoord, geen belletje, geen bericht, niks. Ik weet niet waar het aan ligt, maar ik kom er snel genoeg achter, omdat Joy mijn laatste bestemming wordt, waar ik antwoorden van wil.

na een paar minuten lopen kom ik aan bij de keet van Joy en haar vrienden. er zijn uiteraard een aantal mensen, er schijnt licht door de ramen en er klinkt muziek vanuit de keet. nu maar hopen dat Joy er ook is. ik gluur voorzichtig door een van de ramen, en ik herken Joy meteen. ze valt op. ze valt op door haar prachtige haren, dat Lotte ook heeft. ook heeft ze knalrode lippenstift op, waardoor ze zichzelf bijzonder maakt. het is iets wat bij Joy hoort, rode lippenstift. het maakt haar 'Joy'. Ze lacht. Haar mooie lach zorgt ervoor dat ik moet glimlachen. Ze is geweldig, maar ik wil antwoorden, voordat ik andere conclusies neem, want liefde maakt nou eenmaal blind. Voorzichtig doe ik de deur open. Ik word door een aantal mensen aangekeken. Anderen zijn druk bezig met hun gesprekken. Ik zie Lola en Eldon bij elkaar zitten. ook herken ik Zack, hij was ook bij het vorige feestje. James en Marieke zijn er blijkbaar niet, tenzij ze een blokje om zijn gaan lopen, maar anders weet ik het ook niet. Mijn blik kruist met die van Joy. Ik zie dat ze schrikt, maar toch neemt ze de verantwoordelijkheid op zich, en loopt mijn kant op.
,,Rens, wat doe jij hier?'' het komt hard aan, alsof ik hier niet welkom ben.
,,Ik wil even met je praten, en dacht dat je hier wel zou zijn.''
,,Rens, ik ben aangeschoten, het lijkt me geen goed idee,'' Joy kijkt me diep in de ogen aan.
,,Ik heb mensen neergestoken, alsjeblieft?'' Joy heeft in de gaten dat het serieus is, en kijkt rond in de keet.
,,We gaan wel even een stukje lopen.''
even later staan Joy en ik tegenover elkaar.
,,Wat heb je gedaan Rens?''
,,Ik ben dom geweest, Roos had me totaal in haar macht. Ik weet niet meer wat ik moet. Ik heb mijn oom, Mara en noud neergestoken, en Dave in elkaar geslagen. Mara leeft niet meer, Noud heeft de politie gebeld en is zeker weten naar me op zoek. Mama en Lotte weten niet waar ik ben, en Lotte ligt ook nog eens in het ziekenhuis. Joy, ik weet het niet meer,'' Ik barst in huilen uit. Joy knuffelt me.
,,Het komt goed, wat je ook doet, ik sta achter je. Het lijkt me alleen wel beter als je nu naar huis gaat, en je je gaat melden bij de politie.''
,,Snap je het dan niet? Dan moet ik de cel in! Ik deed het zelf niet eens! Roos heeft Mara vermoord!''
,,We gaan hulp voor je zoeken, Rens, dat beloof ik je.''
,,Hoezo zeg je 'we'? Je hebt me de afgelopen tijd als een blok laten vallen. Ik hoorde niks meer van je. Wat is daar een reden tot geweest?''
,,We vonden je eng doen over dat hele gedoe met Roos, en vonden het een slim idee een klein beetje afstand te houden,'' Joy zucht. ,,Ik zie nu pas hoe erg het je heeft geraakt, en het was onterecht, want ik kan zien en voelen dat je in de problemen zit.''
Ik veeg een traan weg. ,,Wie zijn 'we'?''
,,Eldon, Lola en Marieke hebben me advies gegeven. Het spijt me,'' zegt Joy, terwijl ze bijna omvalt.
Ik kan nou twee dingen doen. Ik kan heel boos worden en Joy kwijtraken, of ik vergeef het haar en de anderen, en zorg ervoor dat ik nog een aantal dingen recht kan zetten. ,,Het is oké,'' ik ga voor de tweede keuze. Die keuze is beter voor iedereen, behalve voor Roos. Roos accepteert het niet, en meteen heb ik het in de gaten. Door het gevoel dat ik de afgelopen tijd heb opgewekt, weet ik dat haar gedaante rechts achter van me staat. Joy schrikt.
,,Wat is er?''
,,Ik zie je zusje...''
Ik kijk Joy aan. ,,Dat kan niet, niemand ziet haar, dat laat ze niet toe.''
,,Ze kijkt me boos aan, Rens.''
Ik raak in paniek. Ik kijk naar de gedaante. Roos kijkt me woest aan, maar dan, ineens, glimlacht ze. Ik heb mijn taak volbracht, ik heb degene die het hebben verdiend een lesje geleerd. Nou wordt ineens alles duidelijk. de boodschappen op de spiegels 'Kill them', 'Kill her', 'you made a mistake, kill her', al deze boodschappen waren bedoeld voor Mara en de anderen. volgens Roos moest ik de mensen uit de weg ruimen die mij lastig vielen, niet degene die mij probeerden te helpen. Waarom mocht ik dan niet te dicht bij Lotte komen? Lotte heeft mij nooit lastiggevallen, ze heeft me altijd proberen te helpen. Voor de rest is alles helder aan het worden.
Ik pak Joy vast. ,,Wees niet bang, de taak van Roos zit erop, ze zal je geen pijn doen.''
,,Ik snap het niet meer, waarom zie ik haar?''
,,Ze accepteert je, net als dat ik doe,'' Ik kom dichterbij haar gezicht, en zoen haar.
Het voelt vertrouwt, haar lippen tegen de mijne. alsof er niks aan de hand is. Even later trekken we onze gezichten terug en kijken we beide naar de gedaante van Roos. Ineens ziet ze er niet meer als een demoon uit, maar gewoon als de lieve kleine Roos waarmee ik altijd de grootste plezier had. ze kijkt met een glimlachend gezicht naar me.
,,Dankje Rens, nu kan ik rusten. Het gaat je goed,'' zegt Roos, terwijl ze ook een blik naar Joy doet.
Haar gedaante verdwijnt, net als het zware gewicht wat al die tijd al op mijn schouders zat. Ik glimlach, en kijk Joy nog een keer aan.
,,Dag Joy, het gaat je goed.''
,,Jou ook, Rens,'' zegt ze, en draait zich om, richting de deur van de keet. Terwijl ik wegloop, hoor ik haar roepen in de keet dat het feest voorbij is en iedereen naar huis moet.  Ik pak mijn telefoon en bel de politie.
,,Het is voorbij, ik heb gedaan wat ik kon, Dit is Rens Janssen, kom me maar halen.'' Met een overwinningsgevoel hang ik op en loop ik onderweg naar huis, op naar mama om daar mijn laatste glimlach te geven.