The New Special Princess

#30

POV Emma
'Drie maanden. Drie maanden krijg je om je krachten te beheersen. Dan kom ik terug en ga jij mee naar huis. Met zin of met tegenzin. Je gaat hoe dan ook mee,' zei Jonathan
'Ik ben al thuis,' zei ik en ik sloot zijn deur. Daarna liep ik naar buiten en ging ik in de kou staan. Zonder iets om mijn ontblote bovenarmen. Om mijn zonden te voelen in de ijzige wind. Ik ben weggelopen en heb daarmee iedereen laten vallen. Ik heb mijn eed gebroken. De kroon die ik mee heb genomen had ik in mijn handen. Ik ben het niet waardig om koningin genoemd te worden. Ik gooide de kroon weg de bergen in. Nu ben ik het niet meer. Jonathan gaat morgen en ik kan verder met mijn eigen krachten. Alle duistere krachten hebben nog steeds de overhand en nog altijd kan ik ze niet controleren. Ik zuchtte en liep weer naar binnen om Jonathan kleren voor de nacht te geven. Een voorraad hebben is altijd handig. Ik klopte op de deur. 'Ik kom wat kleren brengen, zoals ondergoed en een pyjama. Zit niet te veel met de bakken neer,' zei ik toen Jonathan open deed. Ik legde het in zijn kast en legde er snel en onopgemerkt mijn briefje bij. Het zal niet veel betekenen voor hem omdat hij zo kwaad is, maar ik ben hem dit verschuldigd. Met een zucht ging ik naar bed. Morgen vroeg op. Dit gaat hij me nooit vergeven.

De volgende ochtend sneed ik net vers gebakken brood toen Jonathan aan kwam lopen.
'Het ruikt hier heerlijk,' zei hij.
'Ik heb net het brood gebakken. Pak maar. Als je kaas of jam wil, dan moet je het luik daarginder openen en het pakken.'
'Maak je dat zelf?'
'De jam wel, de kaas koop ik.'
'Ik blijf me verbazen.' Ik bloosde en pakte een een snee met wat bramen er op. Niets lekkerder dan vers fruit op je brood.
'Ik heb helaas geen koffie. Je zult het moeten doen met thee of water.'
'Dan thee graag.' Ik pakte de kan water en stopte er theebladeren in. Daarbij deed ik een scheutje honing en koken maar.
'Het ziet er uit alsof je je krachten beheerst,' zei hij.
'Mocht ik willen. Het enige wat ik kan zijn de "lichte" elementen. De duistre elementen en al het andere duistere lukt me niet. Misschien ben ik gewoon niet duister genoeg.'
'Iedereen heeft wel een situatie waar hij enorm boos om is. Ook jij.' Ik kreeg een flashback van de brand. Ik schudde het weg, maar moest leunen op de tafel.
'Het is voor mij beter om mijn verleden in het verleden te laten. Anders zal ik nooit volledige controle krijgen over de krachten of over mezelf,' mompelde ik.
'Heb ik iets verkeerds gezegd?'
'Nee of ja, maar je kon het niet weten dus het maakt niet uit. Ik maak een tas met voldoende eten en drinken klaar. Ze zijn begonnen met wegwerkzaamheden.' Ik liep snel weg. Onlogisch, want ik was al in de keuken, maar dat hoeft hij niet te weten. Ik plukte aarbeien en frambozen en deed ze gezamelijk in een bakje. Dat pakte ik in samen met een fles water en vier sneeën brood.
'Wil je jam mee of hoeft dat niet,' vroeg ik.
'Dat hoeft niet. Dank je voor je goede zorgen.'
'Geen probleem.' Toen hij zijn tas had gepakt en klaar stond in de hal om te vertrekken ging er een steek van verdriet door me heen.
'Drie maanden, dan kom ik terug,' zei hij nog.
'Ja. Drie maanden.' Hij liep weg.
'Oh Jonathan, zeg tegen Yvela dat ze altijd welkom bij me is,' zei ik nog snel.
'Zal ik doen.' Hij sloot de deur en ik hoorde zijn voetstappen wegsterven. Vanaf het balkon zag ik de auto verdwijnen. Alpha kwam naar me toe. 'Gaat het,' vroeg hij.
'Ik kwam onverwacht dichtbij mijn verleden. Te dichtbij. Ik ga op bed liggen. Ik ben niet helemaal fit.' Gestreste gedachten schoten door mijn hoofd en af en toe weer beelden van de brand. Ik viel op bed. Kom ik er ooit van af?