The New Special Princess

#5

POV Emma
De volgende dag sta ik al om kwart over 9 in mijn kamer. Ik kijk nog eens goed de slaapkamer rond en pas wat aan bij mijn ontwerp. Om 5 voor half 10 komt er een meisje binnen.
'Hallo, ik ben Jadelin,' zegt ze vrolijk.
'Hoi ik ben Emma.'
'Ik ga je vanaf nu helpen met veel dingen. Wil je me volgen?' Ze loopt de inloopkast in en pakt een onderjurk. Dan pakt ze een blauw groene jurk. 'Trek achter het scherm maar even deze kleren uit en de onder jurk aan. Daarna moet je even de ruimte in komen.' Ik knikte en deed wat ze zei.
'Goed zo. Nu ga ik de onderjurk aantrekken zo dat hij goed zit.' Ze trok aan de touwen tot ze niet strakker meer konden. Ik kreeg heel even geen lucht, maar dat trok snel weg. Daarna kon ik de jurk aantrekken.
'Hij staat je prachtig. Nu even de witte hakken er onder en dan kan ik verder met je haar.' Ik zuchtte en deed witte pumps aan die ik van Jadelin kreeg. Ik stond erg wankel.
'Doe ze maar uit tot ik klaar ben. Dan breek je niets. Voor de zekerheid.' Ik zuchtte en trok ze weer uit. Jadelin plaatste me in een stoel en maakte een op vlecht die ze halverwege oprolde tot een knot. Daar weefde ze kleine parels in.
'Prachtig. Nu de laatste hand. Wat mascara en lip glossy.' Ik zuchtte en liet het over me heen komen. En het misstond me niet, maar het voelde alsof ik een ander persoon was. Ik moest de pumps weer aan en om tien uur stond ik in de bibliotheek. Daar wachtte een tenger vrouwtje. 'Ah daar ben je. Mooi op tijd. Een goede start. Een prinses is altijd stipt op tijd,' zei ze vrolijk. Ik knikte alleen.
'Goed ik heb hier een boek en daarmee loop je een groot rondje.'
'Ik kan nog niet eens op deze hakken lopen. Ik liep altijd op gympen,' zei ik.
'Oh hemeltje lief. Nog nooit hakken aan gehad?'
'Nee.'
'Gewoon oefenen. Neem ze mee naar huis en oefen. Zo veel mogelijk. Wij gaan dan nu wel zonder de schoenen aan je houding werken. Als prinses loop en zit je altijd rechtop.' Ik deed de schoenen uit en kreeg een boek op mijn hoofd. Vrijwel meteen viel het. Ik  bleef het maar proberen en om half twaalf kon ik er 2 stappen mee zetten. Jadelin kwam me weer halen om te eten. Ik liep moeizaam op de hakken, maar ik viel, voor het eerst, niet. Om twaalf uur moest ik naar de balzaal voor dansles. En ik stond of op de leraar z'n voeten of viel over mijn jurk. Het enige fijne van deze dag was dat Connor het goed vond dat ik mijn eigen muur schilderde. Toen de dag in het paleis eindelijk tot zijn einde kwam, was ik kapot en fietste ik naar huis. Thuis at ik wat en viel ik in slaap op de bank. Mam maakte me weer wakker zodat ik naar bed kon. Op hakken liep ik naar boven. Yvela moest lachen om mijn geklungel. Ik wierp haar een kwade blik en ging in bed liggen. Daar kon ik niet in slaap vallen. Toen dacht ik aan het boek in mijn nachtkastje. Ik pakte het en sloeg hem open.

De Vier van Nederland zal bestempeld worden als de natuur. Hij of zij beschermt iedere plant en dier. Ondanks dat dit makkelijk klinkt, dat is het niet. Hij of zij zal oog in oog komen te staan met angsten en gevaren, die indirect door hem of haar zijn veroorzaakt. En buiten zijn of haar eigen elementen zal hij of zij ook de duistere gaves hebben.
Duistere gaves zijn de tegenpolen van de elementen. Je hebt de duistere elementen. Dat zijn water, vuur, aarde en lucht in het zwart. Buiten die vier heb je duistere magie, pijn en teleporteren. De Vier zal al deze gaves moeten beheersen. Dat zal niet makkelijk gaan, er zullen veel obstakels zijn en ook veel tegenslagen. Maar uiteindelijk lukt alles, als hij of zij er maar in gelooft.

Ik sloeg het boek weer dicht en viel in een onrustige slaap.

Na een week kon ik op mijn hakken lopen, dus begonnen voor mij de danslessen met hakken. Ik bakte er niets van. Jonathan kwam kijken en moest lachen. 'Na een week dans je al beter dan ik,' lachte hij.
'Als dat zo is, majesteit, waarom danst u dan niet met haar,' zei de docent. Jonathan werd rood. Ik grinnikte. Hij pakte me vast. Tijdens de dans stond hij continu op mijn voet.
'Volgens mij moet ik u beiden les gaan geven,' zuchtte de docent. Na de lessen ging ik naar mijn kamer om de laatste hand te leggen aan mijn keeper. Afgelopen week was ik na alle lessen hier om hem te schilderen. En na vandaag is hij af. Dus morgen verhuis ik. Alles is al ingepakt. Morgen begint mijn nieuwe leven pas echt. Dan zal ik niet of nauwelijks nog naar het bos kunnen. En niet meer naar de open plek. Ik zuchtte en zette mijn laatste streek neer op de muur. Hij was af en perfect. 'Wow. Hij is erg mooi,' zei Jonathan die naast me kwam staan. Ik glimlachte terneergeslagen.
'Hé, wat is er?'
'Het gaat gewoon allemaal zo snel. Morgen trek ik hier al in. Dat is een hele verandering voor me. En dan al die lessen en regels. Het is veel.'
'Is het ook. Maar je doet het geweldig. Je kan op hakken lopen dan ook nog eens rechtop. Je kent alle etiquette en kan ze allemaal opdreunen. Iedereen is onder de indruk.' Ik lachte.
'Ik doe mijn best. Maar het niet naar het bos kunnen doet me wat.'
'Dat komt wel goed. Maar ik moet naar een vergadering. En vader had graag dat ook jij mee deed. Kom je?'
'Ja tuurlijk.' Ik draaide me om en liep achter Jonathan aan naar een vergader zaal.
'Dus de Vier. Heeft iemand al iets,' begon Connor. Ik schrok me een ongelijk.
'Oh sorry. Ik zal het even uitleggen voor je Emma. Wij zoeken nu al een aantal jaar de Vier van ons land. Ooit iets over gehoord?'
'Ja.'
'Mooi. We hebben een aantal problemen en ik vrees dat alleen hij of zij die kan afhandelen.' Ik knikte. Eloise stak haar hand op.
'Gisteravond vond ik in de bibliotheek dot boek. Het lag opengeslagen op een tafel. Het gaat er over.' Nee! Ik was gisteren mijn boek vergeten.
'Oké.' Connor las het snel door.
'Aha. Ik denk dat we nu specifiek kunnen gaan zoeken naar een eerlijk, gesloten, aardig en verantwoordelijk persoon.' Jonathan, Eloise en Connor keken naar mij.
'Emma, jij komt uit dorpen en steden verspreid over dit land. Heb jij ooit iets gezien?'
'Nee sorry. Ik was altijd in het bos.'
'Oké dat is jammer. Dan denk ik dat we nu het beste ieder voor zich het boek kunnen bestuderen en elkaar volgende week vertellen wat we vonden.' Iedereen knikte. Ik ging als een van de laatsten weg.
'Emma? Kan ik je nog even spreken,' vroeg Connor. Ik kwam naast hem zitten.
'Ik weet dat je het lastig vindt om alles goed te kunnen verwerken. Doordat het allemaal zo snel gaat.'
'Dat klopt.'
'We vinden het daarom ook goed dat je familie hier heen komt. We hebben alles al geregeld. Samen met jou verhuizen ze morgen. De kamers van hen zijn ook in de oostvleugel.'
'Dat vind ik heel fijn. Dank u.'
'Geen dank. Ik denk dat jij een goede invloed zal hebben op Jonathan.' Ik glinlachte en ging in stilte. Thuis liep ik door naar mijn kamer en plofte op mijn bed neer. Vanaf morgen veranderd alles.