You Changed Me

Κεφάλαιο 33

Μετά από λίγο ήρθε και μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο.

Έχω πει ποτέ πόσο πολύ του πάνε τα δερμάτινα μπουφάν; Γιατί πάλι φοράει δερμάτινο και είναι πανέμορφος.

"Δεν άργησα ε;" με ρώτησε και με πλησίασε.

"Όχι" απάντησα και φιληθήκαμε.

Έπειτα έβαλε μπρος και φύγαμε.

"Έχω μία ιδέα, που δεν ξέρω πως θα σου φανεί" είπε και με κοίταξε. Του ανταπέδωσα το βλέμμα περιμένοντας να συνεχίσει "Αύριο δουλεύω το απόγευμα, τι θα έλεγες να μείνεις σήμερα σπίτι μου και αύριο σε πάω σπίτι".

Έμεινα να τον κοιτάω σαν βλάκας.

Ναι, έχουμε ξανακοιμηθεί μαζί, έχουμε μείνει μόνοι αλλά αυτή θα ήταν η πρώτη φορά που θα πήγαινα σπίτι του για να μείνω εκεί. Ένιωθα περίεργα στο στομάχι μου. Χαρά, άγχος...

Πρέπει να κατάλαβε ότι η πρόταση του με σόκαρε λίγο γιατί χαμογέλασε.

"Είσαι εντάξει;" είπε ήρεμος προσπαθώντας να καταλάβει τι συμβαίνει.

"Ναι...ναι, είμαι μέσα" αποκρίθηκα.

"Για μια στιγμή φοβήθηκα ότι θα μου αρνηθείς".

Γέλασα και κοίταξα έξω από το παράθυρο.

Όταν φτάσαμε στο κέντρο, αρχικά κάναμε βόλτες και έπειτα πήγαμε να φάμε σε μία πιτσαρία. Ο Ντέιβιντ εφόσον παραγγείλαμε πίτσα, παρήγγειλε και κρασί.

"Μπορείς να δοκιμάσεις αν θες" με παρότρυνε να πιω λίγο κρασί όταν πλέον είχαμε σερβιριστεί "το κρασί τους είναι πολύ καλό εδώ". Τέντωσε προς το μέρος μου το ποτήρι του και μου έκανε νόημα να το πάρω.

Το πήρα διστακτικά και ήπια μία μικρή γουλιά.

Ένιωσα το κόκκινη υγρό να καίει ελάχιστα τον λαιμό μου, ωστόσο είχε καλή γεύση.

"Καλό είναι" σχολίασα.

"Στο' πα. Να σου βάλω;"

"Μπαα, καλό είναι αλλά προτιμώ να φάω σκέτη την πίτσα" του αρνήθηκα ευγενικά.

"Όπως θες".

Η ώρα με τον Ντέιβιντ περνούσε ευχάριστα. Μιλούσαμε για διάφορα θέματα, χαζά και σοβαρά.

Όταν φύγαμε από την πιτσαρία, πήγαμε πάλι να κάνουμε βόλτες.

Το πιο χαριτωμένο κομμάτι για εμένα ήταν ότι μου κρατούσε συνέχεια το χέρι.

Οι αγκαλιές, οι βόλτες χέρι - χέρι και να ξαπλώνεις με τον άνθρωπο σου είτε για μεσημεριανούς ύπνους, είτε απλά έτσι ή για να δεις τηλεόραση, για εμένα αυτά ήταν τα πιο χαριτωμένα κομμάτια σε μία σχέση.