Alacalı Ailesi

1.Bölüm: "Örümceklerin Altın Günü"

Multimedia- Nehir.

Uykumu bölen şey yanı başımdaki tıkırtılar oldu. İnceden gözlerimi aralayıp ne olduğuna baktığımda Emir dayımı gördüm.

"Noluyo ya?"

Telaşla bana döndü. "Sus bi allasen. Yakalanıcam diye korkuyorum zaten."

Hiçbir şey anlamamıştım. "Dayı kafan mı güzel?"

"Nehir, bir şey mi dedin?" Annemin sesiyle dayım telaşla konuştu, "Hay senin dayına da, sana da, sakın gelmesin ablam buraya, sakın!" karşımda çırpınan dayımı hâlâ çözebilmiş değildim. Koskoca adamın girdiği hallere bak ah dayı ah.

"Yok anne ses kaydı attım Seda'ya!" diye seslendim.

"Tamam yavrum!"

Tekrar dayıma baktım. Ardından da yatakta yana kaydım. "Pişt zibidi, gel bakıyım şöyle." Sessiz konuşmaya çalışıyordum. Dayım dediğime gülerek yanıma geldi ve bağdaş kurarak oturdu.

"Zibidi dediğin için sana kızacak durumda bile değilim kıvırcığım be."

"Dayıcağazım anlatsana ne olduğunu, delirtmesene insanı. Ne işin var bu saatte odamda?"

"Ya eve kız çıkartıyordum yine, Ömer abim gördü."

"Hoaydaa..."

"Ya, sonra da kızı tuttuğum gibi kendimizi sizin eve attık."

"Hı anladım. Eve nasıl girdiniz pe- ne kız mı dedin sen?!" diye çıkıştım sessiz olmaya çalışırken.

Annem hepimizi öldürecekti. Öğrenirse binayı başımıza yıkmaktan hiç çekinmeyeceğinden emindim.

"Aynen dedim valla."

Yatağımda hızla doğrularak soluma döndüğümde koltuğumda uyuyan esmer bombayla karşılaştım.

"Hay ben böyle işin..."

"Bizi buradan sapasağlam çıkarırsan istediğin her şeyi yaparım. Ölmek için çok gencim!" Dayımın yalvaran yüzüne tek kaşım havada baktım.

"Para?"

"Fiyatın neyse kabulümdür." Bunu duyunca sırıttım.

"Harbi mi? 200 ateşler misin mesela?"

"Kabul. Sen bizi buradan çıkart, ben de sana 250 vereyim."

"Oha! Tamam uyandır sen şunu, ben de birkaç yere telefon edeyim."

"Duyan da gizli bağlantıları var sanır." Onun dediğine gülerek yataktan çıktım ve telefonumu alarak Seda'yı aradım. 2.çalışta açtı.

"Günaydın." Kafamda ki planları gözden geçirirken cevap verdim.

"Sana da günaydın yavrum. Bekle bi dakika Yeşim'i de ekleyeceğim."

"Tamam." Onu beklemeye alarak Yeşim'i aradım. 4.çalışta açmıştı.

"Hı?" Açtığı gibi konuşmaları birleştirdim.

"Öncelikle işin ucunda 250 lira var."

"Hı değil efendim dicektim!" Yeşim'in dediğine güldüm. Parayı duyunca hazır ola geçmişti her zamanki gibi.

"Ne oluyor Allah aşkına?" dedi Seda.

"Olayı size sonra anlatırım. Sizden istediğim şey, kendi katlarınızda dışarı hiç kimsenin çıkmamasını sağlamanız."

"Kabul."

"Tamam bekle."

Bu duruma gülümsedim. Ne olduğunu öğrenmeye gerek bile duymamışlardı.