Journeys i never did.

Αθήνα,Σεπτέμβριος 1979

Κατσαμε και τα ειπαμε.Ηταν ακομη μια συνηθισμενη μερα.Το μονο παραξενο ηταν εκεινος και εγω.Δεν το ηξερα πολυ καιρο ουτε και πολυ καλα μα μου ανοιχτηκε.Μου ανοιχτηκε οπως ανθρωπος δεν το ειχε κανει ποτε.Ηταν θλιμμενος,καπνιζε σαν φουγαρο και ακουγε διαρκως μουσικη.Δεν ηταν μεγαλος,γυρω στα 32 μα ενιωθε πως δεν μπορουσε αλλο.Εκεινος ηταν παντρεμενος και ειχε ενα παιδι και καπου εναν χρονο πριν βρηκε τον εγκεφαλικο του ερωτα αλλου.Η γυναικα του το εμαθε και εκεινος λυγισε.Οχι επειδη μετανιωσε που πηγε με αλλη αλλα που εμενε φυλακισμενος σε μια σχεση νεκρη.Το παλεψε πολυ μα εκεινη η αγαπη ειχε σαπισει.Τελικα αποφασισε να αφησει την γυναικα του και να τα παιξει ολα στα ζαρια.Και το εκανε.Επαιξε και εχασε.Παραπανω απο μια φορες.Επαιξε και επαιξε ξανα μεχρι που εχασε μεχρι και την αξιοπρεπεια του.Εγινε μια σκια του ευατου του.Ο εγκεφαλικος του ερωτας λιγες μερες πριν να γινει το τελικο βημα του ειπε πως δεν μπορουσε να το κανει αλλο αυτο,πως τον αγαπαει και συγνωμη.Και τοτε τον σακατεψεξε.Τοτε εσπασε καθε τελευταιο οδοφραγμα που ειχε φτιαξει για να αντεξει..Με κοιταξε στα ματια και αφου δακρυσε μου ειπε:"Στην τελευταια μας παρτιδα ειχα ολα τα φυλλα για να παρω το παιχνιδι.Ημουν σχεδον σιγουρος πως δεν μπορω να χασω.Και ενω περιμενα πως ο αντιπαλος μου θα αποσυρθει μου πεταξε εναν ρηγα.Εναν γαμημενο ρηγα που τα πηρε ολα σβαρνα.Και τοτε την εχασα φιλε.Την εχασα ενω την αγαπουσα περισσοτερο και απο την ζωη μου.Μα ετσι ειναι ο ερωτας φιλε,τζογος.Η τα παιρνεις ολα η τα χανεις,μα σε αντιθεση με την ζωη ,εδω,ο χαμενος δεν τα παιρνει ολα".