ေန႔လယ္ထမင္းစားခ်ိန္မွာ...ထမင္းဟင္းထည့္ထားေသာ..ဗန္းေလးကုိကုိင္ကာ..ထုိင္ဖုိ႔ေနရာ႐ွာမိသည္....
"ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ..မင္းနဲ႔သာယာဖုိ႔.."
အနားကပ္ကာ..စေနတဲ့..ထုိလူမုိက္ပုံစံေက်ာင္းသားကုိ..ဆယ္ဟြန္း..ဘာမွျပန္မေျပာပဲ..အတက္ႏုိင္ဆုံး..ေ႐ွာင္လုိက္သည္..
ေျခတစ္ဖက္ထုိးခံလုိက္တာေၾကာင့္..ထမင္းဗန္းေလးၾကမ္းျပင္ေပၚ...ပစ္စလက္ခတ္က်သြားသည္...အဟင့္...
"ဟား......ဟား....ဟား.....
"ဟား....ဟား.....ဟား.....
"ဟား...ဟား..ပုိင္းလုံးေကာင္..ဟား...
႐ွိသမ်ွ..ေက်ာင္းသားေတြ..ဆယ္ဟြန္းၾကမ္းျပင္ေပၚလဲေနတာကုိ..ရီေနၾကသည္..အားရပါးရကုိ..
နဂုိကတည္းက..စာေတာ္ေတာ္..ဆရာ..ဆရာမမ်ားရဲ႕အေရးေပးမူခံထားရသည့္
က်ေတာ္ကုိ..သူတုိ႔...အရင္ကတည္းက..အလုိမက်ၾက....
"ငါ..ပုိင္းလုံးေကာင္မဟုတ္ဘူး!!"
က်ေတာ္ေအာ္ေျပာကာ..ထုိထဲမွ..ေျပးထြက္လာခဲ့သည္....
ေက်ာင္းေဆာင္အေနာက္က..ပန္းျခံေလးထဲ..က်ေတာ္ထုိင္ငုိေနမိသည္.....
"ဆယ္ဟြန္း!"
"ဂ်ီေယာင္း..ငါ..ငါ...
ဂ်ီေယာင္းက..ထုိင္ေနတဲ့က်ေတာ္ေ႐ွ႕ဒူးေထာက္ကာ...မ်က္ရည္မ်ားသုတ္ေပးသည္...
"ငါ..ငါသူတုိ႔ထင္သလုိမဟုတ္ပါဘူး.."
"အင္း..အင္း..သူတုိ႔ဘယ္လုိေျပာေျပာငါမင္းကုိယုံမယ္ဟုတ္ၿပီလား??"
ဂ်ီေယာင္း..အားေပးမူနဲ႔..က်ေတာ္စိတ္သက္သာရခဲ့ရသည္...
........
"နင္ကုိ..အာ့ေကာင္နဲ႔မေပါင္းဖုိ႔ေျပာထားတယ္မလား..ဟမ္...ဘယ္လုိေျပာမွ..နင္ကနားလည္မွာလဲကင္ဂ်ီေယာင္း!"
"ဟာ..အေမကလည္း..ဘာဆုိင္လဲ??"
"ဘာလုိ႔မဆုိင္ရမွာလဲ...ဒုံဝူးလုိနင့္ကုိေက်ာင္းေျပာင္းပစ္မွာေနာ္..."
part-11
Ξεκινήστε από την αρχή
![First.... [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/114224373-64-k641546.jpg)