LIES

Part 3

~Chapter 2~

****Leonnie****

Maraming halaman, puno, bahay, at mga bulaklak ang nadadaanan namin ngayon. Tahimik ang kapaligiran, may makikita ka ring mga bata na masayang naglalaro. Masaya kabaliktaran ng salitang masakit. Bawat saya may katumbas na sakit at puot. Sa bawat damdamin o nararamdaman may katumbas na kabaliktaran.

"Ayos ka lang ba Leonnie?" Napatingin ako kay Ate Kaidence at ibinalik na rin agad sa bintana ang tingin ko.

Ayos lang ba ako?...

Hindi? Kasi nasasaktan ako? o 'Oo' kasi may nagmamahal pa rin saakin? Mahirap, hanggang ngayon hindi ko mahanapan ng solusyon ng problema ko. Masakit kasi iniwan niya ko, tinrydor nila ako. Saksi ang langit kung gaano ko siya minahal, totoon minahal, pero saksi rin itong tanga kung puso gaano ako nasaktan at niloko niya.

Araw-araw akong hinahabol ng pangyayaring iyon. Hindi mawala, hindi kumukulang, bawat salita tumatak sa isip at puso ko. Bawat hakbang niya papalayo alam ko pa kung papaano. Kung paano niya ko niloko, kung paano ako umiyak.

Dapat bang masaktan ang mga taong nagmamahal ng tunay?

Pinikit ko mga mata ko at sumandal sa bintana...

~Flashback~

"Ipikit mo ang mga mata mo. May surprise ako sayo" agad ko rin yun sinunod. Nakangiti pa rin ako, aaminin ko hindi ko matago na kinikilig ako.

"Dumilat kana"

O___O

Anglapit ng mukha niya saakin. Napansin kong may hawak siya ng isang piraso sa rose. Pero kahit isa lang yun napakagannda noon. Pula siya gaya ng labi niy-- Hanuhh daw!?!?

"B-bakit ang lapit ng m-mukha mo?" napatungo ako sh*t hindi ko na kaya. Nagkakasala na ako dito. Oh tukso layuan mo ako.

"May respeto ako sayo" sabi niya at hinalikan ako sa noo. Napatingin naman ako sa kanya at ngumiti.

Makikita mo saamin na nagmamahalan kami. Pero nagbago ang mood niya ng tumunog ang cellphone niya. Tumango naman ako, lumayo naman siya saakin.

Nakangiti ako habang pinagmamasdan ang Rose na binigay niya. Mabango hihi kasing bango niya. Inamoy ko ng inamoy yung Rose, pero napansin kong wala pa rin siya. Napatingin ako sa relo ko, 20 minutes na siyang wala. Tagal niya naman?

Sinundan ko yung mga dinaanan niya kanina, nagtago ako sa isang halaman. Para akong spy dito hahaha. Sinilip ko siya at nakitang nakikipag-usap kay...

NO!!

This ain't happening. Napatulala lang ako sakanila, nakangiti siya habang kausap ang babaeng hindi ko inaakalang makikita ko. Close ba sila? Alam ko kasi hindi masyado. Dapat ba akong magalit? kasi kasama ng Bestfriend ko ang Boyfriend ko? At mukhang angsaya pa nila. Nakalimutan na ba niyang kasama rin niya ako?

Ganun nalang ba ako kadali kalimutan? Sa tagal naming magjowa ngayon pa siya magloloko? Baka naman mali lang ako ng iniisip ko o baka hindi. Nanatili lang akong nakamasid sa kanila dito sa mga bulak-lak. Nakatingin lang sila sa isa't-isa , nasasaktan na ko't nakatingin pa rin ako hahaha. Sinong tanga?

Diba ako, hahaha..

"Kailan lang pa ba ako makakaramdam na ako lang?" Napahawak ako sa bibig ko at pinipigilan umiyak. Hindi ko alam pero parang tinutusok ang puso ko, parang tinoturture ito. Pinagsasapak pinagbabaril at pinagsasaksak.

"Soon. Alam mo naman diba?" Agad akong bumalik sa inuupuan namin. Pinunnasan ko rin ang luha ko, inayos ko ang sarili ko. Act like nothing happen, you have to.

Bakit kaya? Anong meron? Bakit kaya niya akong sinasaktan? Hindi ba niya alam na sa tuwing nasasaktan ang tao kusa itong nagbabago?

Dahil sa sakit at puot nagbabago ang taong dating hangad lang ay kasiyahan. Pero siguro pag mahal mo, kaya mong mag paka martyr at isiping walang nangyari. Iisiping nanaginip kalang o namamalikmata. Gagawing kasinungalingan ang lahat.

Kinuha ko agad yung Rose nang matanaw ko siya na papalapit saakin. Ngumiti siya sakin, inamoy ko lng yung bulaklak at ngumiti.

Nang makalapit siya, kumunot yung noo niya. Tumitig siya saakin, halata ba na umiyak ako?

"Umiyak ka ba? Sino nagpa-iyak sayo? Sasapakin ko!" ngumiti ako sakanya. Sasapakin niya ba yung sarili niya pag sinabi kong siya?

"Wala lang to. Nagbasa lang kasi ako tas nakakaiyak yung nangyari" Hindi ko alam na magaling pala talga akong umarte lalo na siya. Sa panloloko madalas magaling umarte ang mga lalaki. Sa pagiging mabait? pwes diyan madalas magaling ang mga babae.

When it comes to lying? Sorry but all people know how to LIE, but doesn't know how to use it properly. But me? I may be good at lying but he's more than at me.

"Itigil mo na nga yang kakabasa mo sa mga pocket books. Ayan pina-iyak ka na naman nila" Tumabi siya saakin at umakbay. Inilapit niya ang mukha niya pero umiwas agad ako.

"S-sige uwi na ko"

~End Flashback~

Napadilat agad ako ng mata at napahawak sa puso ko. Isang bangungot, pinapaalala na naman nila ang isa sa mga katangahang ginawa ko. Why do people just move-on and forget?

Move-on... A simple word to describe, pronounce and to say. But it is hard to do, mahirap kasi may mga bagay talaga na nagpapaalala sayo.

Forget...People just forget all the things they don't want to talk about. What they didn't want to think about. Madaling sabihin mahirap gawin. Pareho sa move-on, parehong mahirap. Madalas kong naiisip ano bang pinagkaiba nila? Diba ang pagmomove on at ang kalimutan mo siya ay magkatulad? Kasi pareho mo rin lang naman silang bibitawan at iiwanan.

"Nandito na tayo" bumaba ako sa kotse, refreshing ang lugar. Private resort ata to. Inilibot ko ang mata ko, at napako ito sa isang rest house.

"Dyan tayo tutuloy 3 days lang tayo dito. Sa kaibigan yan ni Daddy nalaman niya kasi yung nangyari sayo kaya pinatuloy niya tayo dito" Pumasok na kami sa bahay, maganda naman siya pero bakit halos lahat ng magaganda hindi ko maapriciate ko. Dahil ba ito sakanya kong bakit lahat ng bagay na magaganda tignan ay diko na maappriciate? Sguro nga nag bago na ako mula noong iwan niya ako....

_______________________________
3 votes, 1 comment

Rarely need you're votes guys~

~BLINK~