Toen ik je zag en als ik je zie

Toen ik je voor het eerst echt zag

Toen ik jou zag, toen ik in jou mooie blauwe ogen keek, naar je oranje haren keek en toen ik voor het eerst echt zag hoe mooi jij was wist ik het meteen. Ik wil haar, ik wil haar zoenen ik wil haar in mijn armen nemen, in haar ogen kijken en zeggen dat ik van haar houd.
Zij, die mooie vrouw met die mooie blauwe ogen en die oranje haren, met van die schattige sproetjes op haar gezicht en haar mooie figuur. Bloedmooi, zo wil ik haar het liefste noemen, zo wil ik haar elke dag zien; zonder make-up en toch bloedmooi.
Ik smacht naar je, ik verlang naar je, ik wil je strelen, ik wil je zoenen ik wil van je houden op een manier die nooit werkelijkheid zal worden.
In mijn hoofd verzin ik verhalen, over jou en mij, over niemand behalve wij. Dit is wat ik wil, maar als ik dan zo'n verhaal verzonnen heb, is alles om mij heen weer realiteit. Jij voor mij, ik naast iedereen. Alles om mij heen, weg, foetsie, kwijt. Met een rood hoofd ga ik dan weer verder met school, met school en af en toe kijk ik dan nog even op om te kijken hoe je haren zitten, hoe je handen over de toetsen glijden van het toetsenbord en hoe je kijkt als je bezig bent, bezig bent met van alles en nog wat.
Dit is waarom ik zo van je houd, je praat, je lacht, je doet wat jij wil en niet wat iemand van jou verwacht. Ik houd van jou, dat wilde ik laatst tegen je zeggen, maar als ik dat zou doen, als ik dat zou doen zou jij toch niets liefs terug zeggen. Je zou me raar aankijken en denken 'die is gek', maar tegen mij zeggen dat je ook van mij houd zou, nee nooit. Nooit zal dat gebeuren.