Fake smile

🖤1

"Heyy, hoe gaat het?" Vraagt Luke mijn beste vriend. "Goed, met jou?" Mijn gebruikelijke antwoord, maar vandaag gaat het echt goed, nou ja het gaat beter dan normaal. School is weer begonnen en mijn klas ja nou bijna iedereen haat me, maar ben wel blij dat mijn beste vriend bij mij in de klas zit. En thuis iedereen was al aan het werk of was nog aan het slapen, rustig dus. Hij antwoord met goed en gaat een heel verhaal vertellen over zijn vakantie.

"Je weet toch ik ben naar Spanje geweest dit jaar? Ja nou het was geweldig zoals altijd, alleen miste ik je wel echt zo erg. Ik ging elke dag naar het strand, het was zo geweldig. Je moet daar ook een keer heen gaan." Ja nou zo gaat hij nog wel even door.

Terwijl hij nog even door blijft praten lopen we naar ons klaslokaal en zien we daar onze mentor staan voor dit jaar. Meneer Wood. Ik weet niet moet ik blij zijn met hem. Hij kan wel aardig zijn en kan goed lesgeven, maar hij is ook zo streng. Ik weet het niet. En nog het ergste is dat hij de vader is van haar. Zij diegene die mij totaal niet mag. Ze haat me zo erg, en probeert mijn leven een hel te maken. Ja we hebben het over Isabel. ughhh.

Daar gaan we dan iedereen zit op een stoel en we krijgen voor de vierde keer het zelfde uitleg. Serieus we weten er nu wel. Niet elkaar uitschelden, elkaar geen pijn doen, luister naar elkaar, het lokaal netjes houden en ga zo maar door.

Terwijl we die uitleg krijgen hoor ik mijn naam vallen door natuurlijk Isabel. Wat moet ze nou weer van me. Komop vandaag begon best goed, laat mijn dag nou niet verpest worden. Ik probeer het maar te negeren en ga door luisteren naar de uitleg.

"Eindelijk we mogen naar huis. Serieus die uitleg was nog saaier dan vorig jaar, dit is niet goed" zegt Luke. Hij is eigenlijk altijd wel positief, maar hij is echt klaar met die uitleg. Hij weet ook dat niemand er toch naar luistert, dus waarom zouden ze dit toch nog elk jaar herhalen als ze je ook niet eens helpen als je een probleem heb. Nee probeer het eerst maar zelf op te lossen, het komt goed. Het komt niet goed, al mijn hele leven niet, waarom zou het nu dan wel goed moeten komen!

We praten nog een beetje verder terwijl we naar onze fietsen lopen. We stappen op en fietsen en fietsen nog ongeveer 30 minuten samen totdat we bij een speeltuintje aankomen. We geven elkaar een knuffel, en hij gaat links af en ik ga nog even rechtdoor en nog wat andere weggetjes tot ik ongeveer 7 minuten heb gefietst en bij mijn huis aan bent gekomen. Ik stap snel af en zet mijn fietst in de schuur. Geen fietsen en geen auto's. Dat betekend dus ik ben alleen, fijn. Binnen pak ik een appel en zet ik de tv aan. Ik kijk de eerste aflevering van shadowhunters opnieuw.

🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
Jah nou hier is het. Dit is het eerste deel. Ik weet het is slecht, dus verwacht er maar niet zo veel van. Ik probeer ook zoveel mogelijk te schrijven, en probeer daarbij minimaal 1 keer in de week iets te plaatsen. (Ik weet nu al dat het niet gaat lukken maar goed anijs proberen maar hè)
Ik hoop wel dar jullie het leuk gaan vinden, en tips zijn altijd welkom☺️🖤