Μοιραια συναντηση

11

"Μάνο..."

"Μπα θυμάσαι και το όνομα μου?! Μένω έκπληκτος!"

"Τι θες?" είπε έτοιμος να εκραγεί από τον θυμό του

"Εγώ ή εσύ? Νομίζω πως μου οφείλεις κάποιες εξηγήσεις που μπήκες στο μαγαζί μου και έδειρες έναν από τους άντρες μου!!" είπε τσαντισμένος.

"Τον έδειρα επειδή πήγε να πειράξει την Αφροδίτη!!!"

"Αφροδίτη?!" είπε και το βλέμμα του έπεσε πάνω μου. "Βλέπω επαληθεύεις το μύθο της θεάς Αφροδίτης...θεά της ομορφιάς!!" είπε με ένα στραβό χαμόγελο.

"Εεε σε έμενα μιλάς άσε την Αφροδίτη έξω από αυτό!!" είπε ο Μιχάλης πιο θυμωμένος από πριν. " Θα πάω το κορίτσι στο αμάξι και έρχομαι να μιλήσουμε.." είπε αμέσως μετά.

Καθώς προχωράγαμε προς το αμάξι ...δε μπορούσα να η ρωτήσω.

"Τι σχέση έχεις εσύ με αυτόν τον άνθρωπο?!" ρώτησα με κίνδυνο να μου φωνάξει.

" Δεν είναι δουλειά σου!!" φώναξε.

Δεν απάντησα και απλά έκατσα στη θέση του συνοδηγού. Τον έβλεπα καθώς χανόταν από το οπτικό μου πεδίο. 

[...]

Μπήκα στο γραφείο του και κάθισα σε μια από την πανάκριβες πολυθρόνες του.

"Δώσε μου τα λεφτά μου!!" απετησα

"Όχι τόσο γρήγορα Μιχαλάκη!" είπε με ένα στραβό χαμόγελο...ααα θα του το σβήσω εγώ αυτό το χαμόγελο.

"ΤΙ ΌΧΙ ΑΚΌΜΑ ΡΕ ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ!!! ΈΚΑΝΑ ΌΤΙ ΜΟΥ ΖΉΤΗΣΕΣ!!! ΘΕ-ΛΩ ΤΑ ΛΕ-ΦΤΑ ΜΟΥ!!!!!!" απαίτησα εξαγριωμένος πλέον.

"Τι συγχύζεσαι αγόρι μου?! Κάτσε κάτω να το λύσουμε σαν πολιτισμένοι άνθρωποι!"

"Ρε τι πολιτισμένοι άνθρωποι και μαλακίες θέλω να λεφτά ΜΟΥ ΤΏΡΑ!!!"

"ΕΊΠΑ ΗΡΈΜΗΣΕ!!!!" φώναξε με τη σειρά του.

Έσφιξα τα δόντια και ηρέμησα λίγο.

"Τα λεφτά σου θα στα δώσω όταν κάνεις κάποια πράγματα ακόμη για μένα!" με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο.

"Πλάκα μου κάνεις έτσι! Έκανα τόσα πράγματα για σένα! Δε πρόκειται να κάνω ΤΊΠΟΤΑ άλλο!!!"

Του ξέφυγε ένα γέλιο. "Νομίζεις ότι σε ρωτάω?! Αξιολάτρευτο!!"

"Απλά σου είπα ότι θα το κάνεις και αυτό και θα πληρωθείς και για αυτό αν θες άλλα το ότι θα το κάνεις δε το διαπραγματεύομαι!!"