Ziek

Hoofdstuk 2

We stappen de lift uit en lopen naar de receptie. Achter de receptie zit een vrouw van rond de 50, ze heeft blond opgestoken haar en draagt een klein brilletje. Achter dat brilletje zitten helderblauwe ogen, en aan haar gezicht te zien zou ze vroeger wel knap zijn geweest, nu draagt ze een beetje te veel make- up, als je het mij vraagt. Bethany staat op haar naamplaatje.

Bethany zit achter een computer, en is driftig aan het typen, zo driftig dat ze ons niet eens opmerkt. Harry schraapt zijn keel.

"Harry Styles meldt zich voor dokter James Smith, we hebben een afpraak." Pas toen hij uitgesproken was keek ze op. 

"Neemt u maar plaats in de wachtkamer, hij komt er zo aan." Zonder verder nog iets te zeggen  draait ze zich meteen weer om naar haar computer. Klantvriendelijk als de beste zoals je kan zien.

Harry draait zich om en doet zoals ze zegt, aan zijn gezicht te zien denkt hij hetzelfde over die vrouw als ik. Hij loopt naar de wachtkamer, en ik loop snel achter hem aan.

In de wachtkamer staat een grote brede stoel waarop Harry meteen plaats neemt. Ik wil op de bank gaan zitten, maar hij trekt me op zijn schoot en houdt me stevig vast.

Zo blijven we zitten, met mijn handen om zijn nek, en zijn handen om mijn middel. Hij drukt zijn gezicht tegen mijn hals en ik hoor een zachte snik.

"Ik wil je niet kwijt Rose, zeker niet nu." Ik schrik een beetje van zijn woorden. Denkt hij dat nu we een moeilijke tijd tegemoet gaan, ik hem in de steek ga laten? 

Ik til zijn hoofd op zodat we elkaar in de ogen aankijken. "Je raakt me niet zomaar kwijt, geloof mij maar, ik laat je niet alleen..." Ik stop even om mijn eigen tranen te bedwingen. "Zeker niet in dit soort tijden." 

Ik zucht diep. "Misschien valt het mee, en..."

Ik word onderbroken door de vrouw van de receptie. "Loop maar mee, Dokter Smith is op jullie aan het wachten" 

~~~~~

We lopen een klein kantoortje in, aan de zijkanten staan allemaal kleine beeldjes, en aan de zijkant staat een grote boekenkast. Bijna net zo groot als de kamer. Een man komt uit een zijkamertje gelopen en loopt naar ons toe. 

"Dokter Smith hallo." Hij geeft Harry een hand.

"Hallo, Harry Styles" Na Harry geeft hij mij snel ook een hand.

"Rose Grant" Zeg ik gehaast, ik heb niet veel tijd want de dokter keert zich al snel weer terug naar Harry. 

"Gaat u zitten, meneer, mevrouw." Hij wijst naar 2 stoelen en gaat zelf aan de andere kant van het bureau zitten. 

"Nou is even zien," Begint de dokter. Harry pakt mijn hand stevig vast. 

"Ik moet u helaas mededelen dat ik geen goed nieuws heb, Meneer Styles..." Hij stopt even. Harry kijkt de dokter angstig aan, en knijpt nog harder in mijn hand. "u heeft longkanker, en uw overlevingskansen zijn ongeveer 20 procent." De dokter zucht. "Het spijt m..."

"Longkanker? Komt dat niet alleen voor bij mensen die roken?" Onder breek ik hem. Ik zei het voordat ik mezelf kon stoppen. Het antwoord weet ik al, het komt vaker voor bij mensen die roken, maar ook bij mensen die pech hebben. Pech, waarom heeft Harry pech? Wat heeft hij ooit fout gedaan? Er rolt een traan over  mijn wang. 

"Ja vooral wel inderdaad, alleen in sommige gevallen niet." Hij zegt het alsof het niets is, maar voor hem is het ook niks waarschijnlijk. Dit is zijn werk.

Ik kijk naar Harry, hij heeft een leveloze blik in zijn ogen. Nog steeds knijpt hij in mijn hand. Het moet hem nog bezinken, hij heeft altijd even tijd nodig.

"We moeten nog wel een plan opstellen, hoe we de kanker willen bestrijden." Gaat de dokter verder. "Wel weten we dat er geen operatie mogelijk is..." 

Geen operatie, dat betekent chemo's, haar verlies, misselijkheid, bestralingen ga zo maar door.

Daar ging dus het kleine beetje hoop dat ik nog had.

"Meer kan ik jullie nu ook niet vertellen. We bellen jullie zo snel als we weten hoe we het gaan aanpakken. Loopt u maar naar de receptie voor een nieuwe afspraak," Hij staat op, en na hem ik ook. 

"Bedankt..." Zeg ik met mijn beste glimlach die ik nu kan permiteren. 

Harry staat nu ook op en schudt net als ik de dokters hand, en zonder iets tegen elkaar te zeggen lopen we het kantoortje uit. We komen weer langs de receptie, waar nu een andere vrouw zit. 

Zij is jonger dan de vorige vrouw, maar ouder dan wij, rond de 40 schat ik. We lopen naar de receptie en ze draait zich naar ons om. Kijk, al een kleine verbetering. 

"Hallo, wat kan ik voor jullie doen?"  Ze heeft een lieve, warme stem. 

"We moeten een nieuwe afspraak maken." Ik besluit maar het woord te nemen. 

"Bij Dokter Smith neem ik aan." Ze klakt met haar tong "Wat vinden jullie van volgende week woensdag 12 uur?" Ik kijk naar Harry en hij knikt. "Oke het staat erin. Tot ziens!"

"Dag" mompel ik terug.

We stappen weer in de lift, het is even stil als net. Weer hebben we niks te zeggen, we zijn beiden nog steeds de klap aan het verwerken. 

"De Hal. Begane grond" Klinkt de stem weer. De deuren schuiven open, we stappen naar buiten en lopen naar de uitgang. We zijn nog niet eens buiten en we horen al gillende meisjes.

"Niet nu!!" Roept Harry gefrustreerd, het klinkt bijna hopeloos, moedeloos. Hij trekt zijn capuchon over zijn hoofd en ik doe hetzelfde. We weten dat het niet werkt, maar zo zien ze tenminste niet onze gezichten, waarvan je snel kan aflezen dat we geen goed nieuws hebben gekregen. We stappen de deur uit en we worden overwelmd door flitsen en gillende meisjes met camera's, snel bannen we ons een weg door de menigte naar onze auto. Waarin we snel wegrijden, weg van het ziekenhuis, waar we later nog veel tijd in hebben doorgebracht.

2 hoofdstukken op 1 dag ^^ haha. Deze is iets langer ;) lyxx

vote

comment <3