POV of Chen
*ring*
Phone ko?
“H-hello?”
“Chen, san na kayo? Di ko ma-contact si Xiumin” si Luhan hyung!
“L-Luhan hyung…w-wala na si Xiumin hyung”
“A-ano?” ramdam ko yung sobs nya
“Hyung…naaksidente kami”
“Nasan ka Chen?”
“Ok lang ako, hanapin nyo na yung salamin”
“Pupuntahan kita Chen”
“Hyung…ok lang ako…see you again, hyung”
I ended the call. Tss, di ko magalaw yung right and left shin ko, pano ko magagamit to sa sayaw ko? Aish Chen, wag ka magbiro ng ganyan, mamamatay ka na nga lang eh. I turned to the car debris and started crying, Xiumin hyung was the nicest hyung in the world. Naalala ko dati, umuulan nun, wala akong payong, first day namin, sophomore sya, freshman ako, nakita nya ko na nag-aabang sa may labas na tumila yung ulan. Sabi nya “Wala kang payong? San ba dorm mo? Hatid na kita” he gave me his warmest smile, sarap kurutin nung cheeks nya! Then I told him, nagulat ako na roommates kami! Then we became best friends, like brothers.
“Xiumin hyung” I cried his name
“Yah hyung! Anduga mo! Iniwan mo ko!”
(Flashback)
“Yah-! Chenchen! Uy bili tayo pagkain!”
“Hyung naman…”
“Please na *baozi face*”
“Ge na nga hyung”
Pumunta kami sa may canteen “Yan na pala si Camel at Siopao boy” sabi nung mga bullies sa academy. We turned to each other, di na namin pinansin. Bumili na lang kami, pagkaupo namin, nagulat ako nung may nagbuhos sakin ng juice, napa-gasp ako. I turned to see the bullies smirking. Pero mas nagulat ako sa ginawa ni Umin hyung. Binuhusan nya yung sarili nya ng juice “Yah Umin hyung, ba’t mo ginawa yun?” tanong ko, tumawa lang sya “Ahh, kasi…walang iwanan Chenchen” sabi nya lang.
(End of Flashback)
“HYUNG! WALANG IWANAN DI BA?!” sigaw ko, para akong tanga na sigaw ng sigaw dito.
I turned to the sky, then nakita ko yung basag na mukha, nakatingin sya sakin, bale nakatingala ako, nakayuko naman sya sakin. “Bwiset ka!” sigaw ko, I tried standing up to face him, nanlalambot ako, naka-lean ako sa katabi kong puno, nagsimula akong maglakad palayo, pero sumusunod sya sakin. Sht, “PEDE BA TIGILAN MO NA KAMI! WAG MO NA KAMI GULUHIN!” sigaw ko sa kanya. Wala lang, natumba ko sa gitna ng daan, sht, di ko magalaw yung paa ko. I cried, ayoko na, patayin nya na lang ako. Then I heard engine, mabilis, tinignan ko, may kotse…mabilis yung paandar tas anlakas pa ng music.
“See you soon, hyung…” I smiled, magkikita na uli kami ni hyung sa afterlife.
A/N:
Shoot HunHan na lang! Emeged, di ko na kaya to! Birthday pa naman ni Sehunnie oppa!
YOU ARE READING
PAGPAG (EXO VERSION)
Fanfiction"Isang joyride" explain ni Suho habang nagmamaneho ng FORD niyang kotse, nang tumirik ang MAMAHALIN nyang sasakyan sa isang baryo na malayo sa kabihasnan at sa isang bahay na may lamay.....
