ÜVEY ABİM -.- (Düzenleniyor)

-26- aç gözlerini...

Arenimin hastahanenin ısısına bürünmüş elini sıkıca tuttum ve

Mira: aç artık gözlerinide hasret kaldığım kahvelerine doya doya bakayım sevgilim.

Kelimeler Ağzımdan döküldükten sonra uzanıp ufak bir öpücük kondurdum arenin solmuş yanağına

Aren: yine yalnış yeri öpüyosun be güzelim.

Mira: aren!! Özür dilerim sevgilim nolur affet beni bidaha asla bırakmıycam seni.

Aren: istesemde küs kalamamki seninle zaten. İnsan hiç kalbine küsebilir mi?

Yüzümün kızarmaya başladığını sezip konuyu değiştirmeye başladım.

Mira: aren ben annem ve babama bizi söyledim.

Aren: naptın naptın!?

Mira: kızma bana hiçbir tepki vermediler hatta mutlu bile oldular.

Aren: e iyi bari zaten artık düğün hazırlıklarının başlaması lazımdı.

Mira: aren ne düğünü ya?? Bi iyileş hiçbişey sağlığından önemli değil.

Aren: 1 aya iyileşirim ben sen merak etme.

Gülümsedim ve

Mira: şey 10 dk kalmama izin verildi.

Aren: sikerim 10 dakkasını! Başkasını istemiyorum evde görürüm onları ben.

Mira: ama-

Aren: aması falan yok hasta olan benim dediğimi yap sen.

Mira: iyi be.

Sizi seviyorum ponçiksler 😘😘😘