“Okay! I’m sorry!” Sagot ko habang sinusundan siya.

She didn’t look back.

Galit talaga siya.

Hayyy….

It would take Alisha hours bago maging okay.

Kilala ko yan.

Pagbalik namin sa cafeteria, dire-diretso siyang umalis.

Napansin ko pa ring madaming natingin sakin.

Nakakaasar ah!

“What are you looking at?” I snapped dun sa babaeng brown ang buhok.

Nanlaki mata niya nung nakita niyang sinungitan ko siya.

She was shaking at fear already.

“Cass” I heard someone shouted na para bang pinagsasabihan ako na itigil ko na.

I looked behind and saw Lance, still sitting at our table, waiting for me to go back. 

Anong tawag niya sakin?

CASS?

Yuck.

What a nickname!

“Wag kang tsismosa or you’ll end up dead” Sabi ko dun sa babae sabay talikod.

I can’t help it!

Siguro nga, I’m trying my best not to bully anyone but…It really feels normal na lang kasi sakin.

Parang hinahanap-hanap ko yun.

“Ano?” Pagalit na tanong ko kay Lance.

“Sungit naman ng babe ko” Tatawa-tawang sabi niya.

He held my hand and forcefully made me sit beside him.

Hinila niya kasi ako.

“Ituloy na natin yung kanina” Biro niya.

I frowned at him. “Pwede ba, tigilan mo ko”

I closed my laptop and fixed all my things.

Nilagay ko na yun sa bag ko.

The RoyaltiesWhere stories live. Discover now