(Naiiyak po si Author. You know the feeling? =((( I am so sad for them.)
"Hindi naman nila tayo mapaghihiwalay Raine."
Naririnig ko yung iyak niya. Nakakadurog ng puso. Raine.
"Pero paano ka? Ayokong suwayin mo sila Ranz."
"Ayokong suwayin ang puso ko. Ayoko ng magkamali ulit Raine."
"Ranz pero parents mo--"
"Wala akong paki Raine."
Wala akong pake sa kung anong gagawin ng parents ko basta ang gusto ko si Raine at wala ng iba.
--
Raine's POV
"Raine. Si Bryan 'to." Pinagbuksan ko siya ng pinto. Umiiyak ako. Binabaan ko ng phone si Ranz hindi ko na kasi kaya. It's too much to take.
Ayoko namang suwayin niya parents niya para lang sakin.
"Bryan bakit ganun? Alam mo na ba ito dati pa?"
"Alam mo namang mahal na mahal ni Gabby si Ranz. Diba?"
"Pero hindi ko naman aakalain na--"
"Gabby always want to get what she wants."
"Bakit ba ganun siya Bryan?" Hindi parin tumitigil sa pagtulo yung luha ko. Paano naman kasi. Grabe talaga. Hindi ko ma-imagine ang mga nangyayari sa akin ngayon. Nakasandal lang ako kay Bryan.
"Hindi ko alam Raine. Pero ang masasabi kong lang kung mahal mo talaga siya ipaglaban mo. Huwag kang mag-alala susuportahan naman kita."
"Thank you Bryan!" Niyakap ko siya.
Chapter 32
Start from the beginning
