ŞİZOFREN TANRI

1. BÖLÜM: "BERCESTE"

Bölüm Şarkısı

Only piano - Lonelines

 
    Sizden ricam okumaya başladığınız tarihi buraya yazar mısınız?

1.BÖLÜM: "BERCESTE"

Güneş elini gecenin göğsüne koyup onu parçalarken dünyayı yavaş yavaş aydınlatıyordu. Bu görüntü huzur vermiyordu. Huzur anne rahminden koparılan bir bebeğin ölümü gibiydi bu hissiz bedende. Daha ilk çığlığını atmadan sesi kesilen bir fetüs gibi on yedi yıldır ruhumda bir fısıltısını duymamıştım. Mutluluğun ve huzurun uğramadığı bu ruh bu bedene fazla geliyordu. Asi çığlıklar boş bedenin duvarlarına çarpıp yankılanırken hiçbir şey hissetmiyordu. Ya da alışmıştı. Kim bilebilir ki?

Gün aydınlanırken güneşin geceyi yenip kendini göstermesini izliyordum. Vals yapan bir kadın gibiydi. Zaferin tadını doyunca çıkarıyor ve tüm ihtişamıyla dünyayı aydınlatıyordu.

Uyuyamamıştım her zamanki gibi. Yalnızlık boğazıma oturmuş peşimi bırakmıyordu. Hayatımın her evresinde sanki karşıma çıkacak gibiydi bu illet şey. Kalabalığın içinde yapayalnızdım. Bundan memnundum. Fakat bir yere kadardı derdini duvarlara anlatmak. Aslında ona kadardı. Onu görünceye kadardı. Biz onunla birlikte yalnız olalımdı. Kimse bize dokunmasındı. Kimse...

Yataktan kalkıp banyoya doğru ilerledim. Elektrik faturasını ödeyememiştim diye sıcak su yoktu. Fakat ben soğuk suya alışmış bir kızdım. Ne garip değil mi? Soğuk suya alışan bedenim sıcak suyu yadırgıyordu. Sanki acıya hüküm yemiş gibiydi. Normal ve güzel olan şeyler benden yana değildi. Ruhum artık bunlarıda istemiyordu. Acıyı evinin kapısından içeriye sokmuş. Onu en güzel şekilde ağırlıyordu.

Üzerimiden bir bir sıyrılan kıyafetlerim banyonun zemininde tok ses bırakarak kendine yer ediniyordu. Küvetin içine girip duş başlığının altına geçtim ve iliklerimi donduracak olan suyu açtım.

Su taneleri bedenimi mızrak gibi delerken ürpermedim. Bedenim bunu çok güzel bir şekilde karşılamıştı. Dedim ya. Acıyı ömürlük misafir ediyordum.
Suyu kapatıp küvetin içerisinden çıktım. Soğuk fayanslar ayağımın tabanına jilet kesiği etkisi yaparken umursamadım. Siyah havluyu bedenime sarıp banyodan çıktım. Odama girip dolabıma yöneldim. Havluyla bedenimi kuruladım ve havluyu yatağın üzerine fırlattım. Siyah iç çamaşırlarını giyip aynada kendime baktım. Belim gün geçtikçe inceliyordu sanki. Ruhum gibi bedenimde çürüyordu. Ve buna mahkumdu. Daha fazla aynaya bakmadan dolaptan okul kıyafetlerimi çıkardım. Okulda pantolon giyen tek kızdım ve bundan memnundum. Pantolonumu bacaklarımdan geçirirken gözüm saate kaydı. Yediydi. İki saat boyunca suyun altında kanayan ruhumu soğuk suyla durdurmaya çalışıyordum ve ben bunun farkında bile değildim. Pantolonumu giyip gömleğimi bedenime geçirdim ve kavuşmak için can atan düğmelerimi ilikledim. Mart ayındaydık. Hava hafiften esiyordu. Ve okul bu sene saçma sapan bir karar alıp haftaya yürürlüğe girecek olan serbest kıyafet kararı almıştı. Bok vardı. İyi halt etmişlerdi. Şimdi ortalıkta çıplak gezeceklerdi ve bu görüntüyü düşünmek bile midemi bulandırıyordu.