Έρωτας η καλύτερη ανταμοιβή

ΣΕ ΜΙΣΩ

<<Παρακαλώ>>ακούστηκε στο τηλέφωνο η αγουροξυπνημένη φωνή του Στέφανου
<<Στέφανε συγγνωνη που σε ενοχλώ ,η Μαρίνα είμαι >>είπε η γυναικεία φωνή από το τηλέφωνο κάνοντας τον να συνοφρυωθει γιατί αν και κάτι του θύμισε η φωνή της δεν μπορούσε να καταλάβει τι <<η γειτόνισσα της μητέρας σου >>είπε συμπληρώνοντας η γυναίκα
<<α ναι συγγνωνη απλά μόλις ξύπνησα και δεν λειτουργώ>> απάντησε αμήχανα ο άντρας
<<δεν πειράζει απλά η μητέρα σου δημιουργεί συνεχώς φασαρία και εγώ δεν έχω πρόβλημα αλλά οι υπόλοιποι γείτονες διαμαρτύρονται και λένε να καλέσουν την αστυνομία ,γι αυτό σε πήρα μπας και έρθεις εδώ να την ηρεμήσεις εσυ γιατί εμάς δεν μας ακούει >> αναστέναξε η γυναίκα αγχωμένα .

Ηταν χρόνια φίλες με τη Στέλλα και την πονουσε,ήξερε από πρώτο χέρι τι είχε περάσει αυτή η γυναίκα αλλά από τη στιγμή που άλλαξε η συμπεριφορά της απέναντι στην κόρη της όσο κι αν προσπαθούσε να της βάλει μυαλό να της δείξει πως αυτό που υποστήριζε είναι λάθος αλλά δεν έλεγε να το πιστέψει εκείνη έτσι άρχισε να απομακρύνεται γιατί άρχισε να της φαίνεται άρρωστη η όλη αυτή η κατάσταση
<<ναι ευχαριστώ πολύ κυρία Μαρίνα σε είκοσι λεπτά το πολύ θα είμαι εκεί >>είπε βιαστικά ο Στεφανος και έκλεισε το τηλέφωνο αρχίζοντας να ετοιμάζεται .

-----------------------------------
<<Άκου προσεκτικά αυτό που θα σου πω ,κανόνισε να κόψεις τις μαλακιες και να συμορφοθεις γιατί αν συνεχίσεις έτσι θα με χάσεις και εμένα και θα μείνεις μόνη σου .>>φώναξε κοιτώντας εντονα τη μητέρα του που πλέον βρισκόταν ξαπλωμένη στο καναπέ μη έχοντας άλλες δυνάμεις μετά από τόσο μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ .
Η γυναίκα λες και της έλεγες καποιο ανέκδοτο άρχισε να γελάει σπαστικα , κάτι που έκανε το Στέφανο να παγώσει για λίγα δεύτερολεπτα μη ξέροντας τι να πει πλέον .
<<βασικά δεν με νοιάζει τι κανείς εσυ ,Χεστηκα ,έχεις αποφασίσει να καταστραφεις εγώ δεν θα είμαι συνέχεια να σε προσέχω μη κανείς καμία βλακεία αλλά πρόσεχε μόνο αυτό σου λέω έτσι και ξανά δω τέτοια συμπεριφορά απέναντι στη Χριστίνα όπως και τις προαλλες ξεχνάμε  ,μόνο αυτό >είπε ο άντρας και κατευθύνθηκε προς την  έξοδο χτυπώντας τη πόρτα δυνατά
<<θα σε φτιάξω εγω Χριστινακι >>είπε η πλέον μισό κοιμισμένη γυναίκα πριν παραδοθεί στην αγκαλιά του Μορφέα
------------------------------------

<<Επ που κοιμήθηκες εσυ απόψε μικρούλα? >>ρώτησε ο Στεφανος βλέποντας την αδελφή του ξαπλωμένη το καναπέ έτσι όπως μπήκε  στο σπίτι χαμένη στο κόσμο της
<<εεε στο Φοίβο ,γυρίσαμε αργά χθες και είπα να μην σε ενοχλήσω >>απάντησε η κοπέλα αποφεύγοντας να αναφέρει την απρόοπτη συνάντηση με τη θείας της Λιζα  .
<<εντάξει μια χαρά ,αλλά μου φαίνεσαι κάπως προβληματισμένη να το πω ??>>ρώτησε όσο πιο διακριτικά μπορούσε προσπαθώντας να μάθει τι είναι αυτό που απασχολεί την αδελφή του τις τελευταίες μέρες ,γιατί τις τελευταίες μέρες ήταν λίγο πολύ χαμένη στο δικό της κόσμο
<<να δε ξέρω ,απλά μου συμβαίνει κάτι που δεν ξέρω πως να το περιγράψω>> απάντησε η Χριστίνα αλλάζοντας θεση στο καναπέ για να τον έχει απέναντι της
<<θες να μου πεις πάνω κάτω πως νιώθεις μπας και καταλάβω και εγώ ο καημένος??>>ξεφυσιξε αγανακτισμένος  ξέροντας πως δεν πρόκειται να της πάρει εύκολα κουβέντα αφού από παλιά θυμάται να της τα βγάζει με το τσιγκέλι προσπαθώντας να καταλάβει τι έχει το μικρό του κορίτσι
<<να κοιτά απλά είναι ένα άτομο που όταν το βλέπω νιώθω να χάνω τον εαυτό μου ,να ας πουμε ξεχνάω τι θέλω να πω και να κάνω και κάνω ότι να είναι ,όταν είμαι κοντά του νιώθω παράξενα και δεν ξέρω απλά νιώθω να με τρομάζει όλο αυτό και προσπαθώ να το αποφύγω αλλλα δεν μπορώ γιατί μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο έντονο>> εξομολογήθηκε η κόπελα ξαπλωμένη στα πόδια του αδελφού της με κλειστά τα μάτια φέρνοντας την εικόνα αυτού που μέρα με τη μέρα της έπαιρνε τα μυαλά και την έκανε να νιώθει ένα τρελαμένο πεντάχρονο .