Aynen !

Hain!!

Sabah olduğunda kıyafet seçimi için dolabımı açtım.(medya: Eylemin giydikleri) birşeyler üzerime geçirdikten sonra saate baktım. Kahretsin!!
Saat 09.45 di ve yaklaşık okula 1 saat geç kalmıştim. Telefonuma baktığımda Barış'tan 9 cevapsız aramam vardı. Off!
Annem ve babam çoktan çalışmaya gitmişlerdi. Mira iş görüşmesine gitmiş olmalıydı.
Hızlı olmak bir yerde, aksine ben daha yavaş hareketlerle hazırlanıyordum. Salak mıyım neyim be!
Az hızlansana gülüm, ne bu rahatlık
Umrumda değil içses.
Tamam seni cool varlık, ilk ders biyoloji. Hatırlatayım dedim..
Bi saniye. Ilk ders biyoloji mi. Şu takık hocanın dersi. Umarım hoca değişmiştir. Bide onunla mı uğraşcam.
Saçma sapan konuşmak yerine, bahane üretsen?
Niye herşeyi ben düşünüyorum ki, bir içses olup onu da sen üret ulan!
Içses?
Pişt?!
En ihtiyacım olacağı zaman yok oluyordu. Kime çekmiş lan bu. Bencil!
Sonunda hazırlanıp evden çıktığım da saat 09.56 idi.
Hızlı adımlarla okula yürüdüm. Pff. Sıkıldım hep aynı okul, hep aynı yol biraz heyecan olsun hayatımda lan!
Okul bahçesinden içeri girdim. Koşarak merdivenleri çıkıp sınıfa girdim. Kapı çalmadığımı farkettim. Oh iyi oldu. Iyikide unuttum kapı çalmayı.
Hoca Gözlüklerini düzeltip bana baktığında iyice çirkinleşmişti. Çirkin şey!

"Oo Eylem kandemir. Hiç gelmeseydiniz! "

"Keşke, ama sizin dersinizin dışında derslerim var hocam. Geç kaldığım için pardon"

Barış'ın önündeki sıraya tek başıma oturdum. Arkadan beni dürtükledi.

"Ne var ya!"

"O neydi lan. Iyi kapaktı"

"Tabi olum"

"Seni okadar aradım, harbi niye geciktin?"

"Uyuyakalmışım.." lafım sınıf kapısının çalınmasıyla yarım kaldı. Herkes o tarafa odaklandı. Kapı açıldığında, tanıdığım yüz hatlarını hatırlamaya çalışıyordum.
Buldum!
OGÜN CAN!

"Ben bu sınıftayım artık hocam."

"Tamam evladım. Boş bir yere geç."

Ogün can bana sırıtınca benim yanıma oturacağını anladım. Allah aşkına bir süru boş yer vardı.

"Merhaba. Tekrar karşılaşmak çok güzel"

"Sapık!"
Biraz sesli söylemiştim bütün sınıf bize döndü

"Ne bakıyonuz! Yok birşey!" Dedim ve tekrar önlerine döndüler. Barış beni yine arkadan dürtükleyince ona doğru döndüm.

"Bir sorun mu var Eylem " dedi Ogün can'ı súzerken

"Yok yok.. sorun falan yok."

Barış verdiğim cevaptan tatmin olmamıştı ama önüne döndü.

Ders az sonra bitmişti. Kantine inmek için aşağıya indim.
Bir masaya oturduğumda , masaya bir kız daha oturdu.

"Sakıncası var mı?" Diye sordu masayı gösterirken.

"Hayır." Dedim onu izlerken amaç ne yani ?

Sinsi bir gülümsemeyle " Ben Ece. Şey fazla arkadaşım yok. Arkadaş olsak mı?"
Bu neydi şimdi? Anaokulu çocukları gibi arkadaşçılık mı oynayacaktık. Aman öylesine takılırdım. Sahi benim niye hiç kız arkadaşım yok lan.
Ben varımm!
Üf yine mi sen geldin. Git başımdan

"Tamam olur. Ben Eylem" dedim isteksizce.
Kız ellerini çırparak teşekkür etti. Allah'ım bu ne ya. Ben bunla nasıl arkadaş oldum

[ECE]

Ben sınıfa cıkmak için masadan kalkınca Ece bana seslendi.

"Ya nereye?"

"Sınıfaaa?"

"Bende gelim mi"

"Off gel tamam"
Ece peşimden geliyordu. Sınıfa girince Barış bana sorar gözlerle baktı.

"Yeni arkadaşım" dedim bezgince.

Ece hemen Ogün can'ın yanına oturdu.

"Merhaba ben Ece."

"Ee?"

Ece dudaklarını büzdü. "Senin ismin ne?"

"Sanane " dedi Ogüncan gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Aynı zamanda Barışta bu şekildeydi.

Ece" iyi!" Dedi ayağı kalkıp.
Kapı açılınca o yöne döndüm.
Gelen Akındı. Oha. Akın benim sınıfıma geldi. Barış sırıtıyordu.
Hemen koşup yanına gittim
"Şey seni özlemişim. Nerelerdeydin" dediğim şeyi algıladığımda iş işten geçmişti.

Barış ve Akın kahkaha atarken Ogün can sinirle bana bakıyordu.

"Ya aslında onu demeyecektim. Bak bu yeni arkadaşım Ece."

"Meerrhabaaa" dedi ağzını yaya yaya. Şuan onun için çok uygun kelimelerim vardı da, neyse...
Benim sefdiceğimden uzak dur seni hain!

Akın bana bir göz atıp Eceye döndü.

"Merhaba. Ben Akın " dedi o şahane gülümseyişiyle. O gülüşu etrafta fazla kullanmama cezası veriyorum lan sana !

"Hoop. Ne oluyor ?"

"Kıskandın mı?" Dedi Akın hâla gülüyordu.

"Ne alaka ya!"

Ogün can sınıftan çıktı. Buna ne oluyor?!

Ece Akın'ın elinden tuttu. "Sen çok..." devamını getiremeden ağzının ortasına çakmıştım. Pislik!

Akın ve Barış şok olmuştu. Eceyi saymıyorum bile. Oh canıma değsin!