အခ်စ္ဆိုသည္မွာ

အခ်စ္ဆံုးေသာသူ

Kim taehyung!! ဒီကိုလာစမ္း!!

အမိန္႔ဆံသူ႔ စကားကို က်ေနာ္ေခါင္း ခါရမ္းကာ ေျဖမိသည္ေတာ့ သူမတပည့္ကို ျမစ္စျပစ္ကာ jiminရင္ခြင္ထဲက က်ေနာ္ဟာ ထိုလူ႔လက္ထဲမွာ ပါလာျပန္သည္

Park jimin!!! မင္းကို ငါဘလိုအျပစ္ေပး ရမလဲ
မင္းကို ယံုၾကည္လြန္းလို႔ taeကို ေစာင့္ေရွာက္ခိုင္းတာ မင္းက ငါယံုၾကည္တယ္ဆိုၿပီး မေလးစားတာလား
Park jimin!!!

ျဖန္း!!!!!! ျဖန္း !!!!! ဆိုကာ ၾကာပြတ္ႏွင့္ jiminေက်ာျပင္ကို ရိုက္ႏွက္ေတာ့သည္ ရွိၿပီးသား ဒဏ္ရာႏွင့္ ေပါင္းၿပီး ေသြးမ်ား စိမ္းထြက္လၽွက္ ေျပာမတက္ေအာင္ နာက်င္တယ္ေလ

ဝူး...ဝါး  ဝါးအူး !!! ဟီး..ဟင့္
က်ေနာ့ မပီးစကား ဝူးဝါးဝါးႏွင့္ ေအာ္ေနေတာ့သည္

ေဟ့ေကာင္ေတြ ငါ့သားကို အဝတ္ျဖဳတ္ေပးလိုက္စမ္း!
အမိန္႔တခ်က္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းလြတ္ထြက္သြား တဲ့အဝတ္စ တို႔ႏွင့္ က်ေနာ့္ရဲ႕ စကားသံကို omma!! နားဆင္းစ

Omma!!! Hyungကို မရိုက္ပါနဲ႔ က်ေနာ့ေၾကာင့္ပါ က်ေနာ္ခိုင္းလို႔ hyungလုပ္ရတာ က်ေနာ့ကိုပဲ အျပစ္ေပးပါေနာ္ hyungကို မရိုက္ပါနဲ႔

ေအာ္!!! Haaa ommaရဲ႕သား ေလးက ေတာင္းဆိုေနမွေတာ့ ေပးရမွာေပါ့!!

က်ေနာ္hyungကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ဘာမွမေျပာဖို႔ ေခါင္းခါရမ္းကာ လွမ္းတားေနသည္

က်ေနာ္ ဟင့္အင္း တကိုယ္ေကာင္း မဆန္ခ်င္ဘူး hyungက ငါ့ေၾကာင့္ နာက်င္ရၿပီး ငါကဘာမွ မျဖစ္သလိုေနရမွာလား ငါလည္းရသင့္တယ္ ငါ့အမွားေတြအတြက္ ငါ့ေၾကာင့္hyungရက်င္ရတာ ငါအတြက္ေတြသား ငါေတြးခဲ့လို႔ပဲ ငါရသင့္တယ္
က်ေနာ္စိတ္ထဲက ေျပာေနျခင္း ျဖစ္သည္

Hyungက ေခါင္းခါးရမ္ကာ မလုပ္ဖို႔ လွမ္းတားေသာ္လည္း က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္က လွိုက္လွဲစြာ ျပံဳးျပၿပီး အသာယာ ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္ ႏွင့္ hyungရဲ႕ မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္ေတြလည္း ေသြးမ်ားႏွင့္ ေရာစပ္ကာ စီးက်ေနသည္

Omma က်ေနာ္လည္း အျပစ္ခံသင့္တယ္ က်ေနာ့္ကိုလည္း အျပစ္ေပးပါ

Ommaရဲ႕ ေျခသံက က်ေနာ္ဆီ ဦးတည္လာေနၿပီး က်ေနာ္ေၾကာက္ ေသာ္လည္း စိတ္ကိုတင္းထားၿပီး က်ေနာ္လည္း ခံသင့္သည္ေလ ဆိုၿပီးတင္းထားသည္
ဒူးေထာက္အေနအထား ထိုင္ေနတဲ့ က်ေနာ့ရဲ႕ ေက်ာေပၚသို႔ က်ေရာပ္လာတဲ့ ၾကာပြတ္ႀကိဳးႏွင့္