Sessizliğin Fısıltısı

Bölüm 1

Güneşin ilk ışıklarıyla uyandım iliklerime kadar ısınmıştım güneş adeta üzerime doğmuştu bir an tereddüt ettim kalkmakla kalkmamak arasında kaldım kalksamda birsey değişmeyecekti kendimi mahkum gibi hissettim kaç gündür adeta hiç dışarıya çıkmadım sokakların kalabalıklığından nefret ediyordum insanların arasına çıkmak istemiyordum alışmıştım çünkü sessizliğe annemin ölümünden sonra sessizlikte bana alışmıştı üzerime çöktü ve hiç gitmedi üzerimden bir koku gibi sinmişti üzerime deli gibi tavana baktım annemin ölümü beni çok değiştirdi eskiden olsa arkadaşlarımla buluşmak için herseyimi verirdim şimdi duygusuz adeta bir robota dönüşmüştüm hissizleşmiştim kaskatı buz gibiydim gülemiyordum istesem bile artık bunu beceremiyorum annemin ölümünden uzun zaman geçmesine rağmen annemin ölümü hayla gözümün önünde canlanıyor annem evinde ölü bulunmuştu katil zanlısı kapıyı vurmuş kendini arkadaşım olarak tanıtmış içeri girmişti annemi bıçakla saldırmış evdeki bütün paraları alıp kaçmıştı hayla katili elimle bulup ben öldüreceğim ama bunun için hiçbir belge yok tanıdık birisi olduğu kesin bu apartmandan birisi bu apartmanda üç aile yaşıyor birinci ailenin durumu oldukça iyi bunların çocukları yok bunlar yapmış Olamazlar ikinci aile ise çok fakirler üc tane çocukları var ama bunlarda küçükler bu ailede olamaz oldukça iyiler geriye bir üniversite öğrencisi okuyor onuda tanımıyorum sendeleyerek ayağa kalktım iki günden beri ağzıma birsey almamıştım gerçi hangi parayla alacaktım cinayetten sonra hiç çalışmamıştım dışarı çıkmaya karar verdim üzerimde çok eski kıyafetlerle dışarı çıktım artık bunun bir önemi yoktu artik hiçbirseyi önemsemiyordum hayattan zevk almıyordum kendimi hep öldürmeyi planladım ama gururuma yedirmedim ilk önce katili öldürüp sonra intihar etmeliydim 🚅 adımlarla yürümeye başladım insanlar hersey normaldi hayat onlar için devam ediyordu yürürken üstüme bakıp benden iğreniyorlardı bu umrumda değildi küçük yaşta bir kız ayakkabı boyayarak geçimini sağlıyordu yanına gittim ailesinin yaşayıp yaşamadığını sordum annem çocukları çok severdi hep hayali torun sahibi olmaktı belki bu kızı evlatlık alarak isteğini yerine getirebilirdim yanına gittiğimde korkulu gözleriyle annem öldü babamda beni bırakıp başka bir kadınla evlendi dedi yaptığımdan pişmanlık duydum hem kızın acılarını tekrar hatırlattım hemde ben kendime zor bakıyorum bu küçük kıza nasıl bakacağım cebimden 5 cent çıkarıp ona verdim çok değildi ama mutlu oldu kızın yanından ayrıldım çok acıdım kıza ne oluyor bana cinayetten sonra İlk defa birşey hissettmiştim oldukça etkilenmiş olmalıydım amacımdan sapmamalıydım aklıma bir fikir geldi şüphelendiğim üniversite öğrencisin evine gitmeliydim onunla dostum görünür gibi yapmalıydım bir dedektif gibi herseyi sormalıydım ama bunun için çok samimi olmalıydım adım adım ilerledim kapıya vurdum açmadı evde yokmu diye tereddütte ettim  vurmamda açtı merhaba ben size bir konu hakkında bilgi almak için geldim Üniversite sınavına gireceğimde böyle demem gerekiyordu çünkü daha önce hiç ahbaplığımız olmadı beni hemen içeriye aldı ev iki odaydı öğrenci evi yerde oturacak koltuk yoktu beni yatağa oturttu hiç katil birine benzemiyordu oldukça çocuksu bir yüzü vardı yaşı küçük gösteriyordu çok rahattı Üniversite bahanesiyle herseyi öğrendim anne babasının yurtdışında yaşıyorlarmış ailesi hiç para göndermiyormuş maddi durumu kötüymüş bu anlattıklarına göre hiç katil birine benzemiyordu oldukça iyimser hatta yardım bile göndermişti küçük çocuklar için bu düşüncelerle evden ayrıldım kapıya kadar uğurladı beni bir an tereddüt ettim içimden annemin katili Sen misin diye bağırmak geldi ne yapıyorum ben içimdeki sesi engellemeliyim lanet olsun kendine gel herseyi berbat ediceksin tekrar silkekendim ve merdivenlerden inmeye başladım ayak sesleri duymaya başladım karsımda bembeyaz suratlı bir kadın bir düşünceye dalmış bana bakıyordu bende iğrenç bakışlarla ona baktım kadından nefret ettim çok ilginçti hiç tanımadığım birinden nefret ediyordum göz göze gelince hemen yüzünü çevirdi sanki korkuyordu benden yada birsey yaşamıştı belki daha önce hızlı adımlarla yanımdan merdiveni çıktı bu kadında çözemediğim bir şey vardı belkide ben gerçekten şizofrendim