I follow you

~20

Pov Luna

We verzamelden al vroeg in de ochtend voor de ingang, het was niet overdreven ver van onze woonplaatsen dus zijn we gewoon te voet gekomen . Het was Nathan gelukt op een wonderbaarlijke manier om zo laat en best nog voor een goede prijs tickets te kunnen regelen.
Het ziet er gezellig uit, natuurlijk zijn er nog niet zoveel mensen en begint het echte feest pas in de avond. We lopen een voor een door de ingang en de controle. Daarna zoeken we op de grootte weide een geschikte plaats. Rayan komt naast me lopen en slaat zen arm om me heen. Ben je zeker dat het gaat gaan? Vraag ik toch een beetje bezorgd. "Jaah maak je daar niet te druk om, ik weet wat ik doe." Oke, maar vanaf je iets voelt zeg het dan eh.
"Jaja mama." Ik lach.
-
22:00
"Ouh zij zijn echt goed"zegt Noah terwijl hij luchtgitaar speelt. "Kom gaan we vooraan staan?!" Iedereen klinkt instemmend, dus pakken we onze waardevolle spullen en kruipen tussen alle mensen door naar voor. Er zijn best veel mensen, maar Noah had wel gelijk over dat de groep echt goed is. Iedereen danst mee op de muziek, de ene gaat er wat harder in op dan de ander. Na een halfuurtje verandert er plots iets, de sfeer word steeds bedrukter.
"Ik denk dat het beter is als we weggaan." Stelt Nathan voor, iedereen is ermee akkoord dus lopen we richting de uitgang die wel nog een tijdje stappen is. Plots horen we knallen achter ons, het klinkt als die bommetjes die ze op de kermis gebruiken maar dan luider. Mensen om ons heen beginnen te roepen. We versnellen ons tempo wat de mensen om ons heen ook denken ineens wil iedereen zo snel mogelijk weg. We komen aan een smaller stuk wat betekend dat iedereen tegen elkaar gedrukt word omdat iedereen tegelijkertijd weg wil, mensen duwen en trekken aan elkaar, ik loop helemaal als laatst van onze groep de enige die ik nog zie is Delphine ik probeer zo dicht mogelijk bij haar te blijven. Er weerklinken weer schot geluiden waardoor alles nog hysterischer wordt, ik let even niet op en ineens ben ik Delphine kwijt ik kijk om me heen maar herken niemand. Ik struikel over vanalles en nog wat ik kan me nog net optrekken aan een man. "Blijf met je handen van men lijf" snauwt hij boos, het spijt me probeer ik nog maar besef dan dat het toch geen nut heeft. Nog steeds word ik tegen iedereen aangeduwd en ben ik nog steeds alleen. Een man begint bruut tegen me te duwen en wil zich erdoor wurmen waardoor andere mensen kwaad worden ze beginnen zo wat op elkaar te slaan en ik zit er midden in. Men hartslag versnelt en ik begin sneller te ademen allerlei vragen komen in me op. Wat als er een bom in de menigte terecht komt, wat als die schoten op ons gericht worden, wat als ik men vrienden niet meer vind, wat als hen iets is overkomen??
Ik schrik wanneer iemand men pols grijpt en me uit de groep vechtende mensen trekt.
----------------------------------------------
Sorry voor de vele schrijffouten in het vorige deel ik had het geschreven en meteen geüpload dus niet meer nagekeken, gaat niet meer gebeuren! 💓