"Tess en Stan Numan!" De twee zevenjarige houden meteen op met kibbelen en kijken zo onschuldig mogelijk naar hun vader. "Eten is om op te eten, niet om mee te spelen!"
"We doen wetenschappelijk onderzoek, papa!" beweert Stan. "Tante Liselotte zei dat dat heel belangrijk is!" knikt Tess.
Evert kijkt van de tweeling aan de keukentafel naar de grond die bezaaid is met chocolade vlokken. "En welke gedachte mag hier dan achter zitten?"
"We onderzoeken of de maat van een chocovlok geinvloed hoe ver je hem kan gooien." legt Tess uit.
"Beïnvloedt." verbetert Evert met een klein lachje op zijn gezicht. "Ja dat ook."
"Kom." Hij pakt de tweeling bij de hand en parkeert ze aan de lange tafel in de woonkamer die gebruikt werd voor het avondeten. Gemakshalve vond het ontbijt altijd plaats in de keuken waar het keukeneiland werd omringd door vier krukken. Evert legt de ontbijtbordjes voor hun neer. Met een zucht loopt hij naar de gang, waar hij uit een kast de stofzuiger haalt.
"Is het niet een beetje vroeg om te stofzuigen?" klinkt Fenna's slaperige stem vanaf de trap.
"Je kinderen hebben getest hoe zwaartekracht op chocolade vlokken werkt." legt Evert uit. Fenna trekt haar wenkbrauwen op en schiet dan in de lach. "Ja lach maar. Nooit gedacht dat Liselotte een slechte invloed zou hebben op onze kinderen. Bram, ja, maar Liselotte?" zucht Evert. Hij neemt Fenna bij de hand en gaat haar voor de keuken in.
"Het valt allemaal best mee." lacht Fenna terwijl ze haar mobieltje uit haar broekzak vist. Snel knipt ze een foto van de ravage op de vloer. "Voor Liselotte." legt ze uit als ze Evert ziet kijken.
Nog steeds giechelend geeft Fenna Evert een kus. Waarna ze naar de woonkamer vertrekt om de tweeling mee naar boven te nemen.
~~~~~~
Ja ik weet t, t was weer kort. Ik moet gewoon heel even uitzoeken hoe ik dit verhaal ga vertellen. Ik wil jullie alleen niet laten wachten, want ik weet hoe gek ik daarvan word 😂
