PROLOGUE

196 3 0
                                    

'' no, babe don't leave me''.... - Draike.

'' I'm sorry but I need to do this diko kayang suwayin ang pamilya ko ''... - me

'' you said you love me ?... tanung niya at nagsibagsakan ang mga luhang kanina niya pa pinipigilan.

Dammit! ang sakit makitang nasasaktan ang taong mahal mo pero kailangan kurin itong gawin masyado pa kaming bata at alam kong makakalimutan niya rin ako, mahal ko ang pamilya ko at diko kayang iwan sila.


'' yes, I do love you, pero may mga pangarap pa ako sa buhay sana naman maintindihan mo, pero pangako ko babalik ako babalikan kita Draike''.... I said then niyapos ko ang mukha niya pero napapitlag ako nang hawiin niya ang mga kamay ko at nag step back siya. Gosh! no ! no ! please.

'' cgue umalis ka ! at sisiguraduhin kong wala kanang babalikan pa !!''... he said then leave me there standing and deeply crying.


Akala ko maiintindihan niya sabi niya kasi susuportahan niya ang bawat desisyon na gagawin ko lalo na sa mga pangarap ko, pero
bakit ganun-ganun nalang ang inasal niya totoparin ko namang babalik ako kapag maabot kuna ang mga pangarap ko sa buhay, I can't leave my family sila ang rason kung bakit ako nabuhay sa mundong ito at wala akong planong biguin sila lalo pat nagiisa nila akong anak at tagapagmana. Akala ko maiintindihan niya ang sitwasyun ko sabi niya kasi mahal niya ako at gagawin niya lahat para mapasaya ako, pero lahat nang mga pangako niya ay bigla nalang naglaho imbis na supportahan ako ay walang pagaalinlangang iniwan ako nang ganun nalang masakit man pero kailangan kong gawin, tama nga ang sabi ni mommy masyado pa kaming bata kaya nakakagawa kami ng maling desisyon at alam kong malilimutan din namin ang isat-isa sa tamang panahon. But having Draike beinng part of my life is the best gift I have.

The Guy From The PastTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon