HAYATIMDAKİ GERÇEKLER

GERÇEK I : Boya Kitabı

Merhaba . Şuan okuduğun şey bir hikaye , uydurma vs değil.Okuyacağın herşey benim hayatımla ilgili .Yaşadıklarımın hepsi gerçek. Sadece oku ve kimliğimi merak etme. Üzülme.Sadece hayal et , anlattıklarımı gözünde canlandır .İyi okumalar.

Medya ; Annem ile Babam

  
GERÇEK  I : BOYA KİTABI

   Apartman kapısı tüm gücümle ittim ve kapıyı açtım. O her zaman içeri girdiğimde burnuma gelen apartman kokusunu yine aldım , içime çektim. Alışmıştım çoğu şeye 4 yaşımda olmama rağmen . Evet , hala hatırlıyorum .Apartman kokumuzu , annemin birşeye sinirlendiğinde dudağını ısırmasını , babamın uykuluyken kolunu havaya kaldırmasını , evimizin kokusunu ..Merdivenleri çıktım . Merdivenlerin bana bıraktığı bir iz var .Bu izi de anlatacağım , zamanı gelince .
Annem içeride telefonla konuşuyordu .Babamın bana aldığı boya kitabını açtım . Boyamaya başladım .En azından ben boyadığımı zannediyordum.Akşama doğru Babam geldi. Bu geldiği ilk zamanlardı doğru hatırlıyorsam . Bazen bazı şeyler için minnettar olursun ya bu da öyle bir şey. Babamın eve gelmesi bizim için , annemle benim için şükredilesi birşeydi.
O akşam herşey normaldi.İlerleyen saatlerde ,  doğru hatırlıyorsam beşik tarzı ama biraz daha büyüğü olan yatağıma yatırdı annem beni .Gece yarısı civarlarıydı . Uyandım .Çünkü tuvaletim gelmişti .Ayağa kalktım .Ve ellerimi beşiğin parmaklıklarına koydum .Ağzımda emzik vardı çok iyi hatırlıyorum , hiç unutmadım .Annemi çağırmak istedim .Tuvaletimin geldiğini söylemek için.
Sonra bazı sesler duydum .Bağrışmaya benzer .Korktum.Babamla Annem yine kavga ediyor sandım.O kadar korktum ki Annem için o karanlık odada.Annemi çağıramadım.Sesler çok güçlü geliyordu .O küçük yaşımda tek isteğim Annemin yaşıyor olmasıydı .
"Lütfen , Anneme birşey olmasın .Lütfen ..Lütfen."
 
   Ağlamaya başladım.Babamın bana aldığı minik bir ayıcık vardı hep yanımda tutardım .Elime onu aldım.Ve aşağı indim yatağımdan.Ağzımda emzik , elimde ayıcık korkak adımlarla salona gitmeye çalıştım .Evin yerleri ahşap ve eskimişti ben yürüdükçe ses çıkartıyordu .Sesimin gitmemesi için parmak uçlarımda gitmeye çalıştım.Salona gittim . Kenardan Annem ile Babama baktım hıçkırığımı tutmaya çalışarak. Babam Anneme sarılmış beraber televizyon izliyorlardı. Elinde bira şişesi vardı Babamın bir yandan da içiyordu.
Eğer bu kitabı okuyorsan Baba , belki sen bunları hatırlamayacaksın .Anneme sarıldığını , televizyonu izlediğinizi , bira içtiğini ve benim ağladığımı .Gerçi  duymadığını bile. Çünkü yanıma bile gelmedin .Olsun , önemi yok.
Mutlulardı.Elimde ki ayıcığı yere bırakıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.Yere çökmüştüm .Annem sesimi duyup yanıma geldi . Noldu niye ağlıyorsun falan dediğini hatırlıyorum. Sonra beni kucağına aldı ve odama götürdü tekrar. Yatağıma baktı Annem , yatağa işemiştim o sesleri duyduğumda.Evet , o akşam o kadar çaresiz ve bir o kadar da mutlu olmuştum . Çünkü Annem ile Babamı beraber ilk ve son kez yanyana görmüştüm.
Bilseydim , hayatımda , ileride bunları yaşayacağımı o boya kitabına babamı çizmeye çalışmazdım.Çok istedim .Bir kez yanıma gelsin ne boyamaya çalıştığımı görsün bir kez olsun sarılsın istedim .Olmadı .
Sevmedi.
Gelmedi .