Fleur

Hoofdstuk 1

De wekker gaf 8:00 aan. Traag opende ik mijn ogen en keek ik naar de rode cijfertjes op mijn veel te oude wekker. 'Wat...' zei ik verward en nog half in slaap. 'Wat?!' volgde er toen luider. Zo snel ik kon kroop ik mijn bed uit en liep ik naar de badkamer. De deur zat dicht. 'Jake!' schreeuwde ik, zo luid dat zelfs onze buren het hadden gehoord. 'Wat?' hoorde ik een grinnikende stem antwoorden. 'Verdomme! Ik ben bijna te laat!' Na een minuutje van wachten, opende de deur eindelijk en mijn broer, Jake, stapte op zijn dooie gemakje de badkamer uit. 8:05... Aan dit tempo zou ik zeker te laat komen.

Even bleef mijn hand boven mijn mascara zweven, maar uiteindelijk liet ik hem gewoon liggen voor wat hij was. Vandaag zou weer zo'n joggingbroek en dot dagje worden... Net zoals altijd eigenlijk. Zoals je dus waarschijnlijk al door had, was ik nooit echt goed met op tijd zijn. Zeker niet als je vroeg moest opstaan. Vandaar ook dat ik al een tiental keer te laat op school was aangekomen en vandaag zou zeker weer zo'n dag worden. Haar kammen, tanden poetsen, kleren aan. Alles gebeurde in zo'n snel tempo dat zelfs ik verbaasd was toen ik in minder dan vijf minuten helemaal klaar was. Ik gooide mijn rugzak over mijn rug, rende naar beneden met mijn schoenen half aan en stak snel een droge boterham in mijn mond. 'Doei!' schreeuwde ik en vooraleer ik goed en wel buiten was, hoorde ik Jake zeggen: 'Die is te laat'

Ik was nooit de beste leerling op school, zeker niet als het op stiptheid aankwam. Dan was ik misschien zelfs de slechtste leerling van allemaal. Maar wat betreffend punten, had ik toch wel altijd boven het gemiddelde, waar ik dan ook zeer trots op was. Behalve dan... bij Frans... maar daar zullen we het nu maar niet over hebben.

'Hoi Fleur' 'Hoi Camille' 'Weer te laat?' Ik lachte schaapachtig naar haar en verorberde de rest van mijn boterham terwijl we samen naar school fietsten. 'Hoe was je weekend?' vroeg ze me, maar als antwoord kreeg ze alleen en somber "hmm". We reden in stilte verder terwijl ik naar de huizen rondom ons keek en zij zwaaide naar zowat elke jongen die voorbijkwam. Ja... je kon het al raden. Camille, met haar vuurrode haar, had bijna elke maand een ander lief terwijl ik nog altijd twijfelde of die ene jongen waarmee ik ooit handjes heb vastgehouden uit de basisschool ook telde als "lief". 

Een zucht ontsnapte aan mijn lippen toen we de schoolpoort binnenliepen. Zoals altijd was de speelplaats al goed volgepakt met mensen en zoals altijd zochten we naar ons groepje, dat gewoonlijk op het bankje aan de boom zat. 'Hoi!' zei Camille opgewekt tegen iedereen. 'Wat zie jij er weer vrolijk uit vandaag' Vulde Esmee aan, maar vooraleer ik kon antwoorden, hoorden we de bel over de speelplaats schallen. 

Samen stonden we recht en liepen we naar ons klaslokaal. Nederlands. Ik zette me naast Camille en smeet mijn boeken op mijn bank. 'Heb je je huiswerk gedaan?' 'Hadden we huiswerk?' kreunde ik zachtjes en verslagen keek ik rond. 'Nee dus' lachte ze en vlug wreef ze over mijn hoofd. Toen onze leerkracht binnenkwam, werd de klas ineens muisstil. Vlug ging iedereen op zijn stoel zitten en alle ogen werden gericht op een vreemde jongen vooraan in de klas. Nerveus keek hij de klas rond, maar op hetzelfde moment scheen hij ook een soort van dominantie uit. 'Natuurlijk heb ik weer lelijke kleren aan wanneer er één of andere hottie bij ons in de klas komt' fluisterde ik Camille toe. En vooraleer mevrouw Verheyden me terecht wees voor praten, hoorde ik haar gniffelen.

Ik inspecteerde hem grondig en hield mijn hoofd wat scheef, precies alsof ik nog nooit een jongen had gezien. Hij droeg een zwarte spijkerbroek en een bordeaux shirt. De basic jongensoutfit dus. Maar toch leek hij een beetje vreemd, anders dan al de rest.

'Hoi, ik ben Lucas' zei hij tegen heel de klas.