i'm in love with a bad girl

Γιατί σε νοιάζει?

                                                                 Τα νεύρα μου,εκεί που κάθομαι ωραία και καλά με τα παιδιά να σου και ο Άρης. Αλήθεια τώρα γιατί μου το κάνεις αυτό ρε θεέ τι σου έκανα.                                                                                                          <<βρε βρε τα κορίτσια τι κάνεις Αλεξία μου καλά?>> ρωτάει ο μαλα...Άρης με ειρωνεία  

<<ναι μωρέ εδώ ξέρεις  εσύ?>>του απάντησα με "ηρεμία"                                                                                  <<και εγώ τα ίδια έμαθα ότι ήρθε καινούριο εδώ και είπα να έρθω να τον γνωρίσω>>είπε κοιτάζοντας τον Πάνο τι φάση που είναι ο Άρης που ξέρω ρε παιδιά.στο μεταξύ δεν μιλάει κανείς την άβολη στιγμή διακόπτη ο Πάνος          
                                     
  <<εμμ είμαι ο Πάνος>>λέει και δίνει το χέρι του για χειραψία χαμογελώντας        

  <<hi bro είμαι ο Άρης και από εδώ α παιδιά ο Λουκάς και ο Στέφανος>>λέει και εκείνος και του δίνει μια αγκαλιά  ΤΏΡΑ ΑΝΗΣΥΧΏ ΤΙ ΈΧΕΙΣ ΠΆΘΕΙ ΚΑΜΆΡΙ ΜΟΥ        

<<χάρηκα>>                                   

<<και εμείς λοιπον παιδιά τι νέα>>

<<συγνώμη απο ποτε ΕΣΕΊΣ θέλετε να μάθετε νέα μας>> ρώτησε η Γιώτα τρομαγμένα               
  <<έτσι το κάνουν ρε για να μας σπάσουν τα νεύρα >>λέει με θυμό η Ζωή  ενω οι μαλάκες έχουν ένα χαζό χαμόγελο στα χείλια τους😠😠

<<γιατί μωρό μου δεν σου αρέσει η παρέα μας>>λέει ο στέφανος στην Ζωή                             

  <<ρε άντε πνίξου πρωί πρωί>> καλα Ζωή δεν μας πειθεις αφού τον θές μωρή γιατι κάνεις έτσι.        Και ενώ ολοι τσακώνονται και ο Πάνος προσπαθεί να τους χωρίσει εγώ για ΠΡΏΤΗ φορά(να σημειωθεί ότι δεν έχει ξαναγίνει) εγώ φεύγω και πάω να κάνω ενα τσιγάρο μόνοι μου στο μεγάλο δέντρο όπου είναι πίσω από το σχολείο και δεν πηγαίνει κανείς γιατί λένε ότι ενα κορίτσι κρεμάστηκε απο εκεί καλά μαλακίες.Εχω ανάψει το τσιγάρο μου και κάθομαι ήρεμη κάτω απο το δέντρο και σκέφτομαι αυτά που έχω περάσει και αρχίζω να κλαίω όχι εδώ ρε γαμώτο όχι.Εκεί που πλέον κλαίω με λυγμούς  ακούω βήματα απο πίσω μου.            

<<Αλεξία τι κάνεις εδ... Αλεξία κλαίς>>ακούω την ανχομαίνει φωνή του Άρη και αμέσως σκουπίζω τα δάκρια μου δεν θέλω να με βλέπουν να κλαίω    

<<όχι μωρέ παράταμε>>του είπα  

<<τι όχι ρε με δουλεύεις αφού  φαίνετε>>           
                              
<<πω ρε Άρη γιατί και να κλαίω σε νοιάζει>>του είπα και σηκώθηκα για να φύγω από εκεί.            
         
<<καλα κοπέλα μου πας καλά εγώ φταίω που ρώτησα κιόλας>>είπε και έφυγε πρώτος.   
                                                                                                                                                           Χτύπησε το κουδούνι και μαζευτήκαμε όλοι για τον αγιασμό αφού τελείωσε ο παπάς και εμείς γίναμε λούτσα (καλά πόσο νερό έριξε ποιά έλεος) τον λόγο πήρε ο διευθυντής