GÜLME

6. Bölümden Kesit

Kafamdaki kaosun tam ortasındayım. Sağ tarafımda vızır vızır geçen arabalar sonsuz ışık silsilesi, sol tarafımda ise tek bir lambanın sadece kendini bile zor aydınlattığı o ıssız karanlık  yol. Seçimlerin bile bu kadar zor olduğu dünyada gülmeyi kim neylesin, kim gerçekten gülsün sahtelikler bize nanik yaparken gülmemek daha çok önem kazandırmıyor mu senkronize edilmiş hayatta.

"Eslem mi?"
"O benim"
Neler oluyor allah aşkına bu gürültü de ne?
Biraz ilerleyip sesin nereden geldiğini çözmeye çalışıyordum ki ayaklarımın ucuna adeta biri ışınlandı. İnanmıyorum Barut, Eymen e yumruk mu attı. Ama neden?
Barutla göz göze geldik.
Nefesim soluk vermede kaldı tekrar alamadım o kahrolası soluğu yüreğim titreşti, başıma bir acı saplandı. Üzerime özelliklede bakışlarımı soğukluk kapladı.
O ise keskin bakışlarıyla kısa bir an üzerimi inceledi ve daha da keskinleştirdi sanki o güzel gözlerini. Şimdi ne olmuştu beni de mi yumruklayacaktı.
"Eslem bu halin ne milleti yumruklamaktan bıktım artık yeter yürü gidiyoruz." Diye bağırıp kolumdan çekiştirmeye başladı. Üzerimdeki soğukluk kalkarken buz kesti bu seferde ne demişti o. Ahhh yine ne olmuştu da kukla gibi çekiştiriliyorum. Mekanın tersi yönüne doğru giderken Zorlada olsa arkama baktım Eymen gözü yaşlı arkamdan bakıyor. Kalbim tekledi ve hızla Baruttan çektim kolumu.
"Ne yaptığını sanıyorsun sen Kobalak herif?" Diyerek Eymene doğru yürüdüm ve elmacık kemiğindeki morluk Barut un ne kadar da sıkı vurduğunun kanıtıydı. Eymene elimi uzattım ve tam elimi tutacakken Barut tuttu elimi.
"Bırak sen ben hallederim. Ve benim bişey yaptığımı sandığım yok Eymenle aramızda olan bişey sor istersen Eymene."
Baruttan sert bakışlarımı çekip Eymene baktım yüzünü buruşturdu ve kafasını salladı.
"Barut haklı Eslem bizim aramızda teşekkür ederim yardımın için Barut yardım eder."
Dedi keyifsizce çıkan sesiyle.
"Ne haliniz varsa görün gecemi sizin yüzünüzden yeteri kadar mahffettim ben gidiyorum."

Şunlara bak ya yiyin birbirinizi kobalak herifler. Milleti yumruklamaktan yorulmuş muş ben zaten hiç bi kızı dövdürtmekten yorulmadım benim kalbim yok zaten.
"Eslem dur! Durur musun bi konuşalım? Lütfen" arkamdan gelen ayak seslerini duymazdan geldim ve kendinimi mekanın içine atmak yerine arkamdaki araba silsilesinin içine attım.
Ah pardon atım mı dedim sanırım sağ tarafımdan hızla gelen araç beni uçurdu farklı alemlere farklı diyarlara olması gereken buydu fazla gülmüştüm bu hayatta sadece..
Bana senden gelen bir gülümseme yok ben uzaktan kaybolurken senin o gülüşünde bana sunmaman ne acı. İçimdeki buz kütlelerini, hissizliği çağırıyorsun bedenime Barut.
Ne vızır vızır geçen aydınlık yolu, ne de kendini bile aydınlatamayan lambalı karanlık yolu seçtirdin sanırım daha kötüsü karanlıkta kaybolmak yerine arabaların önüne atmak kendini ve bu düşünceye ittildiğimin farkında olarak Gülmemeye adamak artık kendimi.

"Hayııııır Esleem Asla!"
Diyerek bağırdı Barut.

Ne hoş keman sesini duymak ruhum eriyor şuan küçük bir tebessümün kaçması gerekirken zehir dudaklarımdan.
Kilit kendini gösterip tutsak ediyor gülmeleri. Sondu ya hani gülmelerim inanmamıştım ama gerçekten de sonmuş meğer.

🔻🔺🔻🔺🔻🔺🔺🔺🔻🔺