Waiting for You (Short Story)

“Wifey, I need to go to States.” 

“W-what? H-how long?” napayuko nalang ako sa pagkasabi ko nun. Agad naman siyang humarap sa akin at inangat ang chin ko. 

“For 5 years.” tiningnan niya ako sa mga mata ko. At nakita ko puno iyon ng kalungkutan at pangungulila.

“W-what? For 5 long years? But hubby, why?” naiiyak na ako, hindi ko kayang mawala siya sa akin ng ganoon katagal

“Kailangan kong ihandle yung business namin doon, and they said I will continue my studies there.” hinawakan niya mukha ko

Dahil sa hindi ko na kinaya, naiyak na ako. Iyak ako ng iyak kaya yinakap niya ako.

“Ssshh, please don’t cry. I can’t afford to see you like this.” hinamas himas niya likod ko at pinapatahan kaso hindi ako mapatahan tahan

“P-pero—“

“Wifey, I will come back to you. And I’ll make sure when that happens, we will not be separated again.” inangat niya mukha ko

“Wifey, wait for me.”

“Wifey, wait for me.”

“Wifey, wait for me.”

“Madison! Madison! HUY! MA. MADISON AGUSTIN!!!!

Dahil sa sigaw na iyon napatayo ako sa gulat ko.

“Huy! Madison kanina pa kita tinatawag di mo man lang ako pinapansin!” sabay batok sa akin, ano ba tong si Audrey

“Siguro iniisip mo na naman si Miguel no?” dahil sa sinabi niyang iyon hindi na ako nakatingin sa kanya

“Tama ako no? For pete’s sake! Move on! Wala na nga kayong communication, kahit email man lang wala kang natatanggap sa kanya for 2 years!”

Oo tama siya limang taon na simula pa noong umalis siya at wala akong natatanggap na tawag o email galing sa kanya noong una may communication naman kami kaso kinalaunan parang naging panaginip na lang ang lahat.

“A-audrey hindi naman madali yun, isa pa baka naging busy lang siya sa business at studies niya.” Oo naging busy lang siya hindi niya ako kinalimutan.

“Dyos ko! Madison! Wake up! Imposible naman hindi siya magkaoras kahit limang minuto lang sa loob ng dalawang taon. Daig pa niya ang president ng US kung nagkataon.”

“A-audrey *sob s-sinabi niya kasi h-hintayin ko siya *sob” naiyak na ako hindi ko na napigilan

“A-alam ko hindi niya magagawa sa akin yun *sob” yinakap na ako ni Audrey, lagi akong ganito simula ng umalis siya buti nalang nandidito si Audrey kung hindi baka nagbreakdown na talaga ako.

“Sssh! It’s okay Maddy, everything’s gonna be alright. Kung ako sayo pagtuunan mo na ng pansin yung bigay ng bigay ng letter sayo.” sabay tingin at smile sa akin nagwink pa nga siya eh.

“Audrey!”

“Hahaha, suggestion lang iyon! Kaso kung ako sayo—“ sabay hawak sa kamay ko.