Bir gülücük? Bir bakış? Ya da bilemiyorum belki de üzgün bakan ela gözler? Tüm bu şeyler nasıl başlamıştı? Benim ona kapılmam, onun bana aşık olması ve bir şeylere başlamamız ve belki de bitirmemiz. Bu cılız, esmer ama bir o kadarda hayat dolu çocuğu hayatıma almam nasıl olmuştu?
Basit bir arkadaşlık ilişkisiyle başlamamıştı ya da birinin bizi tanıştırmasıyla, sadece ilk önce her gün, aynı yerde şans eseri bir şekilde dakikalarca aynı şeyi beklediğimizi, daha sonraysa hemen yanımızdaki evde taşınan asosyal komşu çocuğu ama bir o kadarda yakışıklı olan Zayn Malik'in aslında o kadarda asosyal olmadığını fark etmiştim.
Sadece, o zamanlar bizle takılmayı ya da ilişki kurmayı gerekli görmüyordu sanırım.
Gülerek başımı yere eğdim.
Her şey nasıl başlamıştı? Hatırlamıyordum. O hayatıma nasıl girmişti, her gün gidip bir şişe bitirmeden asla dönmediği kayalıklarda saatlerce telefonunda neler izliyordu ve neden gözleri hep kızarıktı? Neden sürekli benden özür diliyordu ve gözleri benimle her buluştuğunda neden acı çekiyordu?
Annem neden onunla artık görüşmemi istemiyordu? Ne olmuştu ki? O sadece asosyal komşu çocuğu ama bir o kadar da yakışıklı olan Zayn Malik'ti. Bana ne gibi bir zararı dokunabilirdi ki? Derin bir nefes alıp her gün onun gelip oturduğu bu kayalıklarda aklımın en ücra köşelerinde ona dair bilgiler aradım. Herkesin benden bir sır gibi sakladığı şeyleri öğrenmek istiyordum, yaşanmışlıkların saklanması suç değil miydi?
Onlar hep benimle birlikte olmalıydılar. Her zaman. Ama annem kızıyordu. Annem komşu çocuğu Zayn Malik'le ilgili en ufak bir şey söylememi bile istemiyordu.
Gözlerimi kapatıp denizin kokusunu içime çektiğimde ilk önce muhteşem bir baş ağrısı, ve daha sonra da onun bana gülümseyerek bir şeyler söylediği anları hissettim. Tekrar yaşıyormuş gibi, tüylerimi diken diken eden bir ses tonu yavaşça kulağımın dibinde, dış görünüşünden ve soğukluğundan beklenmedik bir çocuksu şımarıklıkla esip giden rüzgarla birlikte fısıldadı.
"Ne zoluyor?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
parıldayan gözler ve gülümsemesine bile yansıyan bir çocuksulukla konuşurken tuhaf aksanına ve söylediklerine anlam vermeye çalışıyordum ama imkansız gibi bir şeydi.
"Ne?" dedim gülerek. Açıkçası benimle konuşmasına bile şaşırmıştım çünkü genellikle ikimizde saatlerce bu durakta sessizce otobüs bekler ve birbirimizden haberimiz olsa bile sanki yokmuş gibi davranırdık çünkü O; 'Narsist Prens' , 'Buzlar Prensi' ya da benim deyişimle bir 'Kutup Ayısı'ydı.
Asla kimseye gülümsemez, konuşmaz ve hatta en ufak bir mimik bile oynatmazdı ancak son zamanlarda ki kesişmelerimiz de Zody tarafından bile fark edilmişti.
"Ne zoluyor?" dedi bu sefer tekrar ama çok daha ciddi bir şekilde. "Ne oluyor demeye mi çalışıyorsun?" gözlerimi kısıp, ona sanki laboratuvar ortamında incelenmesi gereken bir şeymiş gibi bakarken o sol elini yola doğru uzatıp otobüsün durmasını sağladı.
"Hayır," dedi. "Sana kendimce selam veriyorum. Tüm kelimelerin başına kendi baş harfimi koyuyorum." otobüsün basamaklarını tırmanıp, kartımı bastıktan sonra boş yerlerden birine oturdum ve o da hemen yanıma. "Neden bunu yapıyorsun? İnsanlarla sadece basit bir İngilizce konuşarak da anlaşabilirsin."
"Benim olayım bu." dedikten sonra bilmiş bilmiş sırıtarak yüzümü inceledi ama sonra benim bakışlarım değişmeyince oturuşunu düzeltip derin bir nefes aldı.
"Normalde bu kızların hoşuna gider neden suratıma aval aval bakıyorsun?"
"Bunun nesinin hoşuma gitmesi gerekiyor?" dedim gülmeme engel olamayarak. "İşte," işaret parmağını dudaklarıma doğru doğrulttuktan sonra zafer kazanmış gibi gülmeye başladı. "Z-kral yine başardı." başımı iki yana sallayıp, yol boyunca aptal hayallere dalarak müzik dinleme planlarım suya düştüğü için telefonumu çantamın içine koydum.
"Demek Zayn Malik gerçekten asosyal bir egoistin teki değilmiş ha?"
"Zayn Malik'le ilgili hiçbir şey o aptal dedikodu grubunuzda konuştuğunuz gibi değil, Hope."
Vay canına, Z-kral ismimi bile biliyordu ha?
"Bu güzel," dedim hafifçe omuz silkip esmer yüzünü incelerken beni "Züzel," diyerek düzeltti ve bu, o gün biz ineceğimiz durağı çoktan kaçırdığımızı fark edene dek sürdü.
yENİ BÖLÜM YAZAMAYINCA YENİ HİKAYE YAZAN YAZARINIZ İSSSSSSS OOONNNLLAAAYYNNNN
HAYBİÇİZ
hER YOLA AÇIK BİR KAPI BIRAKTIM NE OLACAĞI HİİÇÇ BELLİ DEĞİL
