ONE DAY

14.Vazgeçişler

İnceden yere düşen karın altında yürüyorum. 

Şehir üzgün, benden daha yorgun. 

Yüreğinde insanlar yok olup gidiyor, hiç bir şey yapamıyor. 

Yakarışlar salınıyor gökyüzüne, evren acıyı hissedebiliyor. 

Korku seanslarının ardından gelen, pes etmelerin verdiği boşluk duygusu. 

Vazgeçişler. 

"Ben anlamıyorum. Ben bilmiyorum. Herhangi bir karar, bir başka kötü olaylar serisini önüme getiriyor. İnsan, kendine sahip çıkamıyorken, bir de gün ortasında "ölmemeye" çalışıyor. Ne kadar da güzel bir yaşam!" 

Birbirimizden asla vazgeçmek dahi istemeyeceğimiz güzel günlere ^^