Saatlerini ayarla azizim, uykuya dalıyoruz. Bu uyku normal bir uyku değil.. Bu uyku içimizden kırgınlıkları, öfkeyi ve hüzünleri arıtabileceğimiz bir uyku. Zaman zaman ağırlaşacağız, açacağız ve rahatlayacağız. Kuşlar ötecek bizim yerimize, martılar gezecek. Sudan alacağız enerjimizi, açan çiçekler toparlayacak bizi. Kitaplarımız, şiirlerimiz ağıt olacak. Sürrealist bir kavga bizimkisi. Mecburduk bunu yapmaya. Biliyorum, hümanist değildik ama, en azından sevmeyi deneyebilirdik bu insanları. Şimdi ağıtlarımızı kargalar okuyacak, şiirlerimizi Gazap Kuşları seslendirecek belki. Ölümleri bizi yaşatacak, ne garip değil mi? Takvimin sahteliğinden söz edip dururdun hep, bunun için tarih atmayacağım. Bizim ölümümüz sonsuza kadar muamma olacak. Mezar taşımız yazmayacak tarihimizi. Biz sonsuza dek yaşayacağız bu yer yüzünde. İnan bana.
EB
''Gazap kuşu, yaşam boyunca yalnızca bir defa yeryüzündeki bütün yaratıklarından daha güzel bir sesle şakır. O gün yuvasından ayrılıp bir alıç ağacının acımasız dikenlerinden en sivrisini göğsüne saplar. Diken yüreğini parçalarken daha da içli bir sesle dile getirir acılarını. Dünya susar, kulak kesilir. Çünkü en güzel şeylerin böylesine büyük acılar pahasına elde edildigini herkes bilir.''
-Colleen McCullough (The Thorn Birds)
YOU ARE READING
YERALTI GÜNLÜKLERİ
Short StoryO sırada bir kurşun düştü cebinden, soğuk buza saplandı. Gözümü buzdan aldıktan sonra ''O kurşun ne öyle?'' dedim. Hiç tanışmış olmamamıza rağmen, alkolün azizliğiyle on saniyede samimi olmuştuk. ''Kardeşime sıkılan kurşun'' dedi. Yutkundum önce, ''...
