Akala mo siya na ang makakasama mo habang buhay...
akala mo siya na ang mamahalin ka ng habang buhay...
akala mo siya na ang handang magsakripisyo para saiyo...
akala mo ikaw lang ang kaniyang mamahalin habang buhay...
akala mo siya na ang laging nandiyan sa tabi mo habang buhay...
pero hanggang akala lang pala ang lahat...
Lahat ng pinagsamahan at pinangako niyo sa isa't isa mawawala na lng sa isang iglap...
pero siya rin pala ang dahilan kung bakit ka nagkaroon ulit ng pag-asa na magmahal ulit sa isang tao na handang gawing totoo ang mga akala mo sa isang maling tao......
What if agad kang napagod na magmahal ulit kahit isang beses ka palang magmahal pero matagal din?
What if hindi ka nagbigay ng second chance kahit pwede pa naman?
What if natakot ka nang magmahal muli?
What if you suddenly change pero may tao paring tinanggap ang lahat ng pagbabago mo?
Will you let that happen and keep yourself as a changed person?
Is it happy ending or sad ending?
May aasa kaya?
May magloloko kaya?
O
Magkakaroon ulit ng pag-asa pero pilit mong sinasabi sa sarili mo na
Ayaw mo na.
Pagod ka na.
Titigil ka na.
Pero itutuloy mo pa nga ba?
End of introduction
___________________________________
RC's POV
Umuulan ng malakas....
Naglalakad sa gilid ng kalsada...
Nagpapakabasa sa ilalim ng malakas na ulan...
Umiiyak ng walang tigil...
Hinihintay kung babalik pa siya
Sa akin...
Babalik pa nga ba siya?
Lutang na lutang ako...
Nakisabay pa ang malakas na buhos ng ulan...
Tatawid na sana ako ng biglang.....
*beeeeeeeeppppppp!*
Pagkarinig ko nang businang iyon tumigil ang aking mundo...
Ito na ba ang katapusan ko?
Ito na ba ang magiging kapalit ng pagiwan niya saakin?
Pero....
Mas gugustuhin ko pa to.
Masmagiging maayos ang buhay ko kung mangyare man ito.
Walang mabibigat na problema
Walang mamomroblema sakin kapag nagkataon.
Hindi na ako magiging pabigat sa iba ng dahil lng sa pagiwan niya sakin.
At higit sa lahat matatapos na ang lahat ng sakit na nararamdaman ko.
Kaya nabunggo parin ako at nabagok ang aking ulo. Pero sadyang mapagbiro si tadhana binuhay niya parin ako.
Sana... Sana... Sana pag gising ko limot ko na ang lahat lahat.
Dahil gusto ko makalimot sa lahat ng ginawa niya.
Totoo ngang...
MARAMING NAMAMATAY SA MALING AKALA pero bakit buhay pa ako iba siguro ang sinasabi nito dapat....
MARAMING NASASAKTAN SA MALING AKALA... dahil totoo naman.
Lahat ng iyan ay nasa isip ko bago ako mawalan ng malay.
*OSPITAL*
minulat ko ang mga mata ko.
Nasaan ako?
Nilibot ko ang aking paningin... puro puti ang kwartong ito.
"Bunso! Gising ka na pala" sabi nung lalake. Siya si kuya tama ba? Biglang lumungkot ang itsura ko dahil hanggang ngayon may naalala parin ako hindi natupad ang aking hiling...
Pero isa din si kuya sa dahilan kung bakit ako nagkaganito... kaya himala naging mabait siya. Bakit kaya? Kasi naaksidente ako?
"Oh anong problema mo? Naaalala mo pa naman ako diba?" Tanong ni kuya.
Nagdadalawang isip ako kung sasabihin ko yung totoo pero ang sinagot ko ay.......
~~to be continued~~
Second story ko po ito pero yung first story ko hindi ko pa tapos :( pero don't worry gagawin ko din po yun kapag may naisip na akong isa pang thrill hahahaha!
So yung prologue po e yung pagkatapos ng introduction prologue po yun. Hindi po yun yung chapter 1 hehehehe pero makikita niyo rin po yan sa mga susunod na chapters wait lang po kayo Malalaman niyo kung sino si 'SIYA' at bakit naging ganiyan ang ating bida sa istoryang ito kaya yan muna for now and pls... sa mga silent readers vote vote din pag may time.
Tenkyu
