VAVEYLA

Bölüm 2

Önceki bölümden : Adım Derin memnun oldum.

Ediz'e baktığımda şaşkınca bize bakıyordu, ne olduğunu bilmediğim bir şeyler vardı. Yeniden masaya döndüm.

"Ediz kıza neden öyle bakıyorsun?"

"Derin, iyi misin?" (Ediz)

"Evet, noldu ki?"

"Ş.şey makyajın akmış bı tuvalete git istiyosan." (Ediz)

Ediz'in dediği gibi hemen merakla lavaboya gittim. Ee makyajım akmamışti ki, gayet iyiydim! Elbiseme de baktım, gayet güzeldim. Tam giderken boynumda ki yara izi yine gözüme takıldı nasıl olduğunu bilmediğim bı yaram vardı. Lavabodan çıktım masaya giden uzun koridordan yürürken telefonuma mesaj geldi. Sinemden idi.

Gönderen: Mavi Meleğim 🌼

Kızııll, biz geldik ama burası mı emin değilim.

Masaya yaklaştım ama Ediz yoktu, lavaboya gitmiştir diye düşündüm ve asansöre bindim. Sinemleri almaya gidiyordum. Asansörden indiğimde karşımda Onur, Samet, Şevval ve Sinem'i gördümde koşup sarıldım. Topuklularla ne kadar zor olsa da düşmeden sarılmayı başarmıştık. Normal de özel günler hariç giymezdim.

Asansöre binip yukarı çıktık, masaya doğru geçtik ama hala Ediz yoktu. Merak etmiştim ve Onur'a Ediz'e bakmasını istemiştim. Lavaboya gitti geri geldiğinde Ediz ve Zeyneple beraber çıkmıştı. Sinir sistemim horon teperken Ediz'in yanına gittim.

"Neler oluyo Ediz?"

Ediz, Zeynep'e çok sinirli bakıyordu, sonra belimden tutarak yanağımdan öptü.

"Bir şey yok bitanem önemli birşey değil."
(Ediz)

Dedi ve bir kaç öpücük daha kondurdu yanağıma. Etrafima baktığımda farkettim ki herkes Zeynep'e sinirliydi..

Sinem de sevgilisinin yanına gitti, yani Onur'un yanına. Hep beraber masaya geçtik yuvarlak kocaman bir masaydı, karşımızda bir kapı vardı üzerinde "personel harici giremez" yazıyordu.

Zeynep oraya girdi ve kısa bı zaman sonra çıkmıştı. Üzerini değiştirmiş hazırlanıp, süslenmişti. Sonra mutfak yazan kapıya girdi. Elinde atıştırmalık çerezler ve içecekler vardı. Masanın boş tarafına bir tane sandalye çekip oturduğun da ben etrafa anlamsız bakışlar atıyordum. Herkes bana baktı, Zeynep hariç çünkü o Edize bakıyordu! Kulaklarımdan duman çıkmazsa iyiydi!!

"Sinem bı benimle gelebilir misin?"(Ediz)

Sinem kafasını salladığında birlikte lavabonun oraya doğru gittiler. Ben de kendime gelmek için lavaboya doğru giden uzun koridora doğru yürüdüm. Kenarda Ediz ve Sinem konuşuyorlardı. Bunau daha sonra sormayı aklıma kazıdığım da lavaboya gircektim ki, Ediz'in yükselmiş sesiyle olduğum yerde kaldım.

"Sinem, Derin eskiden olanları hatırlarsa ne yapıcaz!?" (Ediz)

Eskiden ne olmuştu ki? Kendimi toparlayıp hemen beni görmemeleri için lavaboya girdim. Aynada kendime bakıyordum, neyi unutmuşum ki? Benim unutacağım birşey mi var da? Neyi unutayım! diye kendi kendime soyleniyodum. Ne olduğunu bilmediğim birseyi hatırlamaya çalıştım, birşeyler kesik kesik gelmeye başlamış gibiydi. Ama tam çıkaramıyodum sadece Zeynep'in yüzünü hatırlamıştım, sanki önceden tanıyor gibiydim. Birden boynuma gelen acıyla elimi boynuma koydum. Lavaboya kanlar damlıyordu, aynaya baktığımda ise burnumun kanadığını gördüm. Bana neler oluyodu Allah aşkına! Bugün'ü hiç böyle hayal etmemiştim. Burnumdan damlayan kanları umursamıyordum bile..

Lavabonun kapısı açıldı, gelen Şevval idi. Sinemden sonra en iyi arkadaşımdı o..
Hemen yanıma geldi.

"Derin iyi misin, Derin burnun kanıyo, Derin sana diyorum aloo! Yok böyle olmuyo Sinem'i çağırıcam." (Şevval)

Elim boynumda sadece yaramı inceliyordum. Şevval kapıdan Sinem'e bağırmaya başladı.

"Sinem çabuk gel, Sinem Derinin burnu çok kanıyo." (Şevval)

Herkes telaşla buraya gelmişti. Erkekler kapının önünde bekliyordu, Sinem ve Şevval de yanımda beni dürtüyordu hala kendim de değildim. Ben sadece aynadan, kapının önünde Erkeklerle bekliyen Zeynep'e bakıyordum. İstemsizce içimde ona karşı bı nefret oldu. En sonunda Sinem'in kafama indirmesiyle kendime geldim.

"Ne vuruyosun ya!"

"Ne yapabilirim? Kendine gelmiyodun Derin!" (Sinem)

Eline peçete alıp kanı durdurmaya çalıştı, bir kaç dk sonra kanama durmuştu. Yanımda Sinem kalmıştı, bir de kapıda beni bekleyen sevgilim. Diğerleri masaya gitmişlerdi. İşimiz bittiğinde lavabodan çıktık. Ediz birden sarıldı.

"İyi misin güzelim?" (Ediz)

"Daha iyiyim."

"Neden durup dururken böyle oldu?" (Ediz)

Birşey demedim ve masaya geçtik, biraz sonra müzik çalmaya başladı. Ediz beni dansa kaldırdı. Gözlerimizi bir an olsun ayırmıyorduk gözlerimizden, ama Ediz benden gözlerini ayırıp Zeynep'e baktı, sinirliydi. Herkesin birşeylerden haberi var ama tek benim yoktu gibi hissediyordum. Ne olduğunu anlamak için şuan sabredip eve geçince Sinem'e soracaktım. Ediz, Zeynep'e bakmayı bırakıp bana baktı, yanağımı öptü ve beni belimden kavrayıp daha çok kendine çekti, sonra Onur da Sinemi dansa kaldırdı. Samet de Şevvali dansa kaldırdı. Masada sadece Zeynep kalmıştı. Kendimi çok halsiz hissetmeye başlamıştım ve boynumda ki yara izi kendini belli etmeye başlamıştı. Ediz'in elini bırakıp ellerimi boynuna koydum o da ellerini belime yerleştirdi. Başımı omzuna koydum gözlerimi kapattım. Şu anın tadını çıkarmaya çalıştım.

Şarkı bittiğinde tekrardan masaya geçtik. Sinem'e dayanamayıp bir mesaj attım.

"Sinem ben neyi hatırlamıyorum?"