Little Girl

{3}

Zal ik de waarheid zeggen? Maar misschien vind ze me dan vreemd. En waarschijnlijk heb ik het me toch maar ingebeeld. Dus ik zeg; 'Ja, same.' 'Meer toeval bestaat niet.' Zegt Eva Luna, en ze knipoogt. Volgens mij wel Eva Luna, volgens mij wel..

POV Lyéne.
We zijn allebei in ons boek verdiept. Nouja Eva Luna, ik zit soms de bladzijdes om te draaien en voor de rest denk ik alleen maar na. Hoe kan het dat ze opeens zo aardig tegen me is? Volgens mij is er iets veranderd. Ik zie haar altijd al als mijn rivaal, en zij mij volgens mij ook. Nu nog steeds. Nouja, ik nu nog steeds. En dan.. 'WE ZIJN AANGEKOMEN BIJ DE KRINGELSTRAAT. IK HERHAAL: WE ZIJN AANGEKOMEN BIJ DE KRINGELSTRAAT.' Damn.. zo snel al bij de school? Ik kijk naar de klok. 'F*ck! Ik ben bijna te laat.' Eva Luna zegt; 'Jup, same. Iedereen in deze bus is bijna te laat Lyéne.' Ik werp haar een boze blik toe, en zij rolt haar ogen.

De busdeuren gaan open en zo ongeveer de halve bus rent naar de busdeuren om optijd op school te zijn. Ik dus ook. Ik kijk achterom, en zie tot mijn verbazing een klein jongentje. Het lijkt me dat hij ook naar deze school moet. Maar hij beweegt niet. Hij blijft gewoon zitten. Ik roep naar het jongentje; 'HEE JONGENTJE! HALLOOO?' Hij reageert niet, jammer dan. Ik haal mijn schouders op en loop verder naar buiten.

Mijn vriendinnen Taylor en Julia lopen naar me toe. 'Heei Lyéne!' Roepen ze in koor. Ik ren naar ze toe en geef ze een knuffel. Ze kloppen me op de schouder, maar knuffelen niet terug. 'Heei meiden. Wat is er?' Ze glimlachen en wuifen de vraag weg. 'Niets. Kom, we gaan naar de les. Wat was onze eerste les ook alweer?' Ik kijk op Migilo. Dat is onze app die we gebruiken om het rooster te zien. Ik zie Biologie bij het eerste lesuur staan en glimlach; Biologie is mijn lievelingsvak. 'Biologie in lokaal 2B.' Ik kijk achter me, samen met Taylor en Julia. Wie is dat nou weer? Dan zie ik het. Natuurlijk is hij het, wie zegt het anders? Ik rol mijn ogen en zeg; 'Hoi Michiel, ook leuk om jou weer te zien. Maar wat heb je nu weer gedaan?!' Hij heeft zijn donkerblonde haar groen geverft. Wat denkt hij wel niet? Hij is echt een gek! '..en daardoor dacht ik dat het wel leuk zou zijn. Denk je ook niet Lyéne?' Ik schrik op uit m'n gedachten. 'Huh? Wat zei je? Sorry!!' Ik bloos. Michiel en de meiden lachen. Michiel geeft me een schouder klopje, en kijkt me lachend aan met zijn mooie bruine ogen. Hij heeft altijd van die twinkels in zijn ogen, zoo lief..

'Ik zei dat het wel bij mijn ogen paste en dat ik daardoor dacht dat het wel leuk zou zijn Lyéne!' Hij knipoogt. Ik lach en antwoord; 'Wel leuk zou zijn hé.. OMG je moet gaan zwemmen! Dan pas je precies bij de zee.' Michiel schud lachend zijn hoofd en slaat dan een arm om me heen en zegt; 'Jij en de zee zijn dikke maatjes, vergeet je mij niet?' En hij trekt een pruillip nadat hij het gezegd heeft. Ik probeer hem te slaan, maar hij weert me af en trekt me mee het lokaal in. Ik fluister; 'Achterin zitten. We hebben Langebroek.' Hij knikt en we gaan achterin zitten. 'Beter worden dit de plaatsen.' Zegt Siem, en hij kust mijn hand terwijl hij voor ons gaat zitten. Aagh. Badboys zoals hij zijn het irritantst. Ik zeg kattig; 'Zolang je me hand maar niet kust.' Hij rolt zijn ogen en gaat op mijn tafel zitten. 'Dan kus ik je lippen!' Ik sla hem lachend weg, terwijl het niet grappig is. Maarja, ik moet wel goede maatjes met hem zijn. Anders kan dit schooljaar pittig klote worden.

En natuurlijk, als het niet erger kan worden; Mevrouw Langebroek loopt in het klaslokaal. Ze is nog steeds lang, en heeft zoals altijd een broek aan. Michiel fluistert naar mij; 'Ze stinkt.' Ik ben verbaasd en fluister terug; 'Nog steeds? Ik had wel verwacht dat ze naar de douche zou zijn gegaan!' Hij glimlacht en gaat rechtop zitten. Ik volg zijn voorbeeld nadat ik mijn boeken heb uitgepakt.

Mevrouw Langebroek pakt haar spullen uit en zet ze op de goede plek neer. Dit lijkt uren te duren. Dan roept ze mij naar voren. Ik loop naar voren en vraag; 'Wat is er mevrouw?' De hele klas staart me aan. Mevrouw Langebroek zegt; 'Ik vind het belachelijk gewoon.' Ik zucht en rol mijn ogen. 'Wat vind u belachelijk?' 'Dat jij zomaar je spullen uitpakt! Je gaat je spullen uitpakken voordat ik iedereen heb verteld waarover we het vandaag gaan hebben. Dat is altijd al het teken geweest dat je je spullen mag uitpakken. Niet ervoor, erna! Ik ben teleurgesteld in je, Lyéne.' Ik ben ook teleurgesteld in mezelf, maar het is zo oneerlijk gewoon! Mevrouw Langebroek mag me niet, maar ik houd van Biologie. Doordat zij mij niet mag, word het moeilijk om Biologie leuk te blijven vinden. Ik kijk naar beneden en bloos. 'Het spijt me heel erg, mevrouw Langebroek.' Ze knikt en glimlacht; 'Het is al goed meid. Ga nu maar naar je plek toe.' Ik knik en loop terug naar mijn plek. Tot mijn verbazing zie ik linksmidden de jongen van de bus zitten. Hij merkt dat ik naar hem kijk, nouja ik denk dat hij het merkt want hij kijkt terug. We kijken elkaar aan. En dan zie ik die blauwe ogen van hem. Die zeeblauwe ogen van hem. Precies dezelfde ogen die ik eerder vandaag zag. Ik haal diep adem en ga zitten. De rest van de les verloopt rustig. De jongen in de zwarte kleren werkt. Eva Luna stelt zoals altijd teveel vragen, maar krijgt er geen standje voor. Ik stel er een, en ik krijg er wel een standje voor. Altijd op mij gemunt. Oneerlijk is het gewoon!