5 Element

5 ELEMENT | 4. Bölüm "Yardım Edin."

Yüzünü boynuma gömdü. "Daha çok kedi insanıyım." Kahkaha attım.

"Peki.. Charlie'nin yukarı çıkmasını ister misin?" Gözleri parlamışken, Alice bağırdı.

"Hayır! Baksana köpeciğe kucağıma yattı ve hiçbir sorun yaratmıyor. Burada kalacak!"Alice Charlie'den kafasını kaldırıp bana baktı. "Hadi bugün neler oldu anlat."

Derin bir nefes aldım ve olayları teker teker anlatmaya başladım. Sabah okula geldiğim andan itibaren.

-15 Dakika Sonra-

İkiside şaşırmış bir şekilde bana bakıyorlardı.

Emily büyük gözlerini üstüme dikti. "Diyecek kelime bulamıyorum."

Alice kollarını havaya kaldırdı ve derin bir nefes vererek koltuğun içine sindi. "Bunu baştan söylüyorum sonra dememişti demezsiniz. Justin her kız ile muhattap olmaz Claire. Bunda bir iş var."

Bir süre hiçbirimizden ses çıkmadı.

"Yine de Justin eğlenceyi seven biri. Belki seni kolay lokma olarak görmüştür. Sadece biraz sınırı aşmışsınız." Emily gülmemek için kendini zor tutuyordu. "Eğer gönüllü olmak istersen.." Sonra büyük bir kahkaha patlattı.

"Ama bende gidip kız arkadaşını becermesini söylemiştim." Bu sefer bende güldüm. Alice de kendi kendine homurdanarak bir şeyler söyledi.

O sırada elime telefonumu aldım ve havaya kaldırdım.

"Pizza isteyenler?" İkisi de beni onayladıklarında 2 büyük boy pizzayı sipariş ettim.

-Ertesi Sabah-

Beni huzurlu uykumdan alı koyan telefonumu dinlemeye başladım, kafamı yastığa daha çok bastırdım ve telefonu açmamakla karar kıldım. Tabii ki, beni takmayarak yine çalmaya başladı.

İnledim ve telefonun ahizesini kulağıma götürerek "cevapla" tuşuna bastım. ANNEM! Dün yüzüne kapatmıştım ve bir daha aramamıştım. Titrek ellerimle telefonu zar zor tutuyordum.

"A-anne?"

"TANRIM! NEREDESİN SEN? NE YAPIYORSUN? NE HALT EDİYORSUN ORADA?!"

"A-anne, bi-bişey yok."

"NASIL BİR ŞEY YOK! DÜN ÖYLE ARABADEYKEN BİR SORUN OLUP TELEFONU YÜZÜME KAPADIN! BİR DAHA DA AÇMADIN! ÖLDÜN MÜ KALDIN MI? BEN NEREDEN BİLEBİLİRİM?!"

Kendi akılsızlığıma yakınırken alnıma vurdum. Kim bilir ne kadar endişelendiler?

"Çünkü bize her zaman sorunlarımızı kendi başımıza çözmemizi söylemiştin," diye mırıldandım iyice yastığıma gömülürken.

Annem tekrar haykırmaya başlamadan önce hızlıca araya girdim. iBir dakika dinler misin? Yolda seninle konuşurken yanlış yola saptım. Fark ettiğimde de frene basıp durdum. O kadar. Okula geç kalmıştım sadece."

Tanrım şu sıralar ne kadar yalan söylüyordum.

"Beni çok korkuttun Claire! Şimdi iyisin değil mi?"

"Anne iyiyim. Bir şey olmadı!"

"Tamam. Bak dün söyleyeceğim şey Riley sa-" Sözünü kesip ani bir şekilde bağırdım.

"Saat kaç?!"

"10 neden?"

Annemin söylediği saat ile başımdan aşağı kaynar sular dökülür gibi oldu. Zil çalmıştı! Hem de tam şimdi! Hazırlanmam için sadece 10 dakikam vardı. Hazırlık dediğim şeyden kastım; Kişisel işlerimi halletmek, giyinmek, saçımı düzeltmek, Charlienin mamalarını ve suyunu değiştirmek.. Yetişebilir miydim? Hayır!