Perfect Pleasures (PUBLISHED UNDER SUMMIT MEDIA'S SIZZLE)

Chapter 66

"I miss you." Well, it's true. I miss Theo. I miss the one I could grip on sa mga oras na nalilito, nawawala at natatakot ako. Lately, sa piling ni Dylan, nawawala ko nanaman ang sarili ko sa katinuan, unti unti nanaman akong naliligaw at ayoko na ulit mangyari iyon.

"I miss you more. Why don't you sleep? It's already late. I have a feeling na tulog na ang kambal kaya samahan mo na sila." he said sweetly.

"Yes, boss." I smiled like as if makikita naman nya ang mga ngiti ko.

"Good night. Happy dreams, Max."

"Good night, Theo. Happy dreams." I sleepily said before ending the call.

I stared at the ceiling for a long time until I decided to go to Dylan's room. Magdadahilan na lang ako dito na natagalan ako sa pagpapatulog sa kambal. Maybe he'd bite that.. well, I hope so.

Hindi ko maipaliwanag pero ang bigat ng pakiramdam ko habang naglalakad. Oo nga at nakakaramdam ako ng kaba at pagka-excited dahil again, makakatabi ko nanaman sya sa pagtulog.

And more importantly, he'll make love to me.

Yes, weird, pero sa mga oras na yun, pakiramdam ko ay mahal pa rin nya ako. Kaya nga willing kong binibigay ang sarili ko sakanya dahil even for a short time, I want to pretend, I want to make myself believe that he is still in love with me.

Desperate? Pathetic?

Yes and yes! But I don't care. Gusto ko lang sumaya kahit konti lang.. bago pa sya tuluyang maitali sa iba.

Images of him getting married with Monica pains me. Ayaw ko na sanang isipin pero I need to accept the fact that he's having his wife soon at ang role ko lang ngayon ay bed warmer nya.

Ewan ko ba sa sarili ko.. naliligaw nanaman nga ako.

I turned the doorknob only to find out that it is locked. I tried again and again and again pero lock talaga.

"Dylan.." I called but ten seconds had passed, he didn't answer kaya I decided to call him again pero gaya ng kanina, hindi nya pa rin sinagot.

I went back to my kids' room at napagdesisyunan na dun na lang matulog.

Nagising ako dahil sobrang nasisilaw na ang mata ko sa sobrang liwanag. I grabbed my phone under my pillow para icheck ang oras.

WTH! 10:30 na ng umaga!

Nilingon ko ang pwesto ng mga bata pero wala sila! Nagpanic ako kaya sinuot ko agad ang robe ko at dali daling lumabas not even minding na nakasuot ako ng manipis na satin sleepwear.