CHAPTER 1

2 0 0
                                    

Chapter 1

 Nakasakay ako sa sasakyan, suot ko ang makapal kong jacket na may hood, gwantes, at mask. HinihintAY ko si Mavylyn kambal ko na makalabas mula sa mansyon,  papasok na kasi kami sa school.

 Kahit magkapatid kami ....pero parang di kami magkakilala pag na sa school. Sya kasi ang captain ng cheering squad sa school namin at para sa kanya isang malaking kahihiyan kapag may nakaalam na magkapatid kami.

Nasa magkaibang sasakyan kami  ako ang nasa ikalawang kotse...

kinatok niya ang bintana ng kotseng sinasakyan ko na agad ko naman ibinaba. Bubuksan ko sana ang pinto ng kotse ng agad nya akong pinigilan..

       

 " don' t ever think about it mia!!!!....gusto mo bang mahawa ako dyan sa sakit mo??? "

 

Galit na naman ang tono ng boses nya..

       

 "Pero ate sabi naman ng doktor.... di naman daw nakakahawa ang sakit ko.!"

        

"And so....????... may mababago ba kong ano ka.??...even your own parents nga kinakahiya ka!!!!... mamaya magpaprty kami sa bahay..don't even try to go out on your room and spoil my Party or else...."

 

Yumango na lamang ako.. kitang kita ko kung paano nya ako pandirihan at harapharapan nya talaga itong ipinamukha sa akin..lnubos nya ang laman ng sanitaizer na kinuha nya sa bag para hugasan ang kamay nyang ikinatok sa bintana ng kotse..

          

          

"Kadiri ka!!!!!!! "- ate

Isinara ko na ang bintana malakas na kasi ang sikat ng araw at masama para sa akin ang mabilad.

 Isang skin abnormality ang sakit ko at di pa tukoy kung ano ang sanhi at magiging lunas nito. Nagbabalat ang skin ko every 5 days Mula sa anit hanggang sa paanan ko. Mahapdi at makati pero para bang nadadala na ako dito. Hindi naman sya nagdudugo kay nga lang mahapdi kapag natatamaan ng sinag ng araw at nalalagyan ng alcohol. Typically Albinism ang sakit ko pero mas malalapa dito ang sakit ko.

 Mag-isa lang akong naglalakad sa hallway papunta sa room ko. Gusto sana ni daddy na samahan ako ng personal doctor ko at ilan sa mga bodyguards pero ako ang tumangi sa offer nya.. ayoko kasing lalo akong katakutan at pandirihan ng mga taong makakasalubong ko.

            

Kitang-kita ko kung paano sila makatitig at magtawanan. Mabuti na lamang at medyo sanay na ako.

          

Nagmamadaling umupo sa kanikanilang seats ang mga kaklase ko ng makita nilang papunta na akong pumasok sa room. May mga nagtatawanan at nagbubulongan.

        

Pagkarating ko sa seat ko doon ko lang nalaman kung bakit ganun ang ikinikilos nila.

          

"Get lost scary mia!!!!!"

           

"Go away virus carrier!!! "

            

"Pack your bags... zombie!!!"

"Ugly monster!! "

"Walking dead!!!! "                               

            

 At marami pang ibang masasakit na salita at panlalait ang nakasulat sa desk ko.

            

Nasa pinakalikod at pinakadulo ako naka-upo sa may sulok malayo sa mga kaklase ko.

          

"Oh my gush!!!!!!!! Diba car yun ni Keirran the great?? The're back from korea? "-tiffany

            

"Really???? Akala ko ba di na sila babalik sa school??"-melissa

    

Nagtilian yung mga kaklase ko at nag-unahang makalabas papunta sa entrance ng campus namin.

         

"Keirran??? "- ako

Mag-isa na lamang ako sa classroom namin. Pasimpli akong sumilip sa bintana habang iniiwasan kong matamaan ng sinag ng araw.

        

"Bakit kaya sila nagkakagulo dun? "

Anim na lalaki ang nakita kong bumaba sa apat na magkakaibang kotse.

        

Mag-isa lang naman ako sa room kaya tinanggal Ko muna ang hood at mask ko habang nakaharap pa rin ako sa bintana ng room. Gulat na gulat na lamang ako ng pagtingin ko uli sa direksyon nila ay nakatanaw na sila sa direksyon ko at nakatingalang nakatingin sa akin.

Sa sobrang gulat ko ay agad kong tinakpan ang sarili ko ng kurtina ng bintana.

"Bakit  nakatingin sila sa direksyon ko..nakita kaya nila ako???..."

Agad kong ibinalik mula sa pagkakabalot ang ulo at mukha ko...

          

Nagsibalikan na ang mga kaklase ko sa room namin...

'mabuti na ngayon at nabaling na ang atensyon nila sa iba...'

'sana naman at di nalang nila ako mapansin...na parang di nila ako nakikita.'

*******************************************

THANKS FOR READING...

                       

SCARY MIATahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon