Mates for life✔ ⏩VOLTOOID ⏪#wattys2017

*23* Het moment

POV. Rhys

Nog steeds ben ik boos. Je zult wel denken, wat een aansteller. Maar serieus ik was de hele tijd bij haar.

Maar even weer terug naar nu. Ik heb besloten om weer een keer te dansen.  Ik heb gemerkt dat ik dan weer tot rust kan komen. Gewoon alles even vergeten. Ik sluip naar onze dans zaal, ik wil niet dat iemand mij ziet.

Als ik er ben sluit ik de deur achter mij en laat me zakken tegen de deur aan.

Even sluit ik mijn ogen. herinneringen spelen op in mijn hoofd.

ZENUWACHTIG HAAL IK ADEM,in het donker bereid ik mij voor. Ik hoor de omroeper praten. Even sluit ik alles van mij af. Dit is de laatste keer dus verpest het niet mompel ik in mij zelf. Als mij naam word omgeroepen stijgt een gejuich op. Van zelf zet ik een glimlach op. Half rennend kom ik het  podium op. En dan.. ik flikker over een draadje.

Grinikkend sta ik op. Mooie herinneringen waren dat.

Eerst begin ik met mijn warming up. Ik doe wt simpele oefeningen en vind het al snel wel genoeg.

Ik sluit mijn muziek aan op de boxen. Ik zet hem op de timer en ga klaar staan.

Na een paar keer geoefend zet ik mijn camera aan en doe hem voor de laatste keer. Foutloos.

Hijgend ga ik op de groep zitten en begin te lachen. Waarom weet ik niet.

Ik sta op en loop weer naar de deur. Nog een keer kijk ik achterom. Dit voelt als een soort afscheid. Net als ik de deur van mij kamer open wil maken komt de Betà van mijn vader aan gelopen. " Je moet nu naar je vader'' zegt hij hijgend. Ik trek 1 wenkbrauw op.''Maar ik koet no..''

''Nee nu!'' zegt hij een beetje geiriteerd.

Ik zucht. Dan moet hij het zelf maar weten.

Ik doe de deur met een smak dicht en loop achter hem aan.

Ik loop het kantoor binnen en doe de deur dicht. Zijn Betà  gaat naast ijn vader staan. Ik laat me verveelt op een stoel zakken en ga onderuit zitten. Mijn vader lijkt opgewekt.

''De verloren wolf is terug!''

''echt?'' zeg ik sarcastisch. Mijn vader weet dat ik haar al tegengekomen ben..

''Nee, echt terug. Hier. In het bos!'' nu staat mijn vader op.

''Wat!'' vol ontzetting kijk ik mijn vader aan.

''We gaan nu naar de silveren moonpack. En met nu bedoel ik ook nu. Alle packs zijn uitgenodigt''

Zonder dat ik kan tegenstribbelen komt de Gamma naar binnen met mijn koffer. Uhg.

Ik stap uit en strek mijn benen. Omdat het best een eindje weg gingen we met de auto.

Oja, je denkt zeker. huh jij had toch die hele roepel verjaagt.

Ja zeker maar blijkbaar zijn ze terug gekomen om hun Alpha te helpen. Alleen de Luna niet.

We worden op gevangen door 2 wachters die ons naar het packhuis brengen. Mijn vader klopt 3 keer op de deur. Die word gelijk open gedaan door Alpha Dario. Ik moet de neiging in houden om hem aan te vallen. Mijn vader geeft hem een hand maar ik loop hem straal voorbij.

We worden door een par packleden naar onze kamers gebracht. ''Als je wil kan je even van kleren verwisselen maar er is geen tijd meer om te douchen''

''Pardon?''

''Sorry maar over minder dan 5 minuten komt ze al'' en met die woorden is hij weg.

Ik ruik even aan mijn T-shirt. Uhg. Maar een ander shirt aan trekken heeft ook geen optie want dan word die ook vies.

Jammer dan.

Ik gooi mijn koffer op bed en fixeer mijn haar even. Dan word er weer op de deur geklopt.

''Het is tijd'' zegt de donkere stem van mijn vader Betà

Ik werp nog 1 blik in de spiegel en loop dan naar de woonkamer. Alleen mijn vader staat er nog.

Zonder een woord te zeggen lopen we naar buiten. Buiten staat een grote menigte.

Allemaal wachtend op dat ene moment. Het moment verbaast me meer dan ik dacht.

704 woorden

geschreven: 19/04/17

weer een kort hf maaaaaaaarrr.

Ja, ik heb niet echt een goeie reden. Sorry

ly

xxx unicornxpower