The Four Elementals

Chapter 44:Tentacles

"Charge!!!"sigaw ni Fuego.

Kanilang nilabanan ang kalaban sa aming harapan ngayon. Sa una nilang salang ay sinugod ni Aire ang kalaban gamit ang kaniyang sandata sa isa sa mga tentacles nito. Agad naman itong naputol dahilan para mapadaing ito. Kapalit nun ay ang pagtama ng ibang tentacles sa kaniya at tumilapon siya papunta...............sa akin.

*boogsh!*

"Pucha!"sigaw ko ng tumama ang likod ko sa puno at ang masaklap.Ang sakit ang paa ko,pucha talaga.

"Pasensya"sabi ni Aire saka bumalik sa laban.

Nilapitan naman ako ng mga kasamahan ko. Napatingin ako sa paa ko. Ano ba ang nangyare sa kaniya at dumudugo ito at wala akong maramdaman mula sa kaniya. Ang pagkakalam ko ay tumama lang ang li--likod ko sa....p-puno.

"Oh my god!!!"sigaw ni Airah.

"E-Erina..."sambit ni Arianna.

Napatingin ako sa isang tentacles na nasa paanan ko.Naging isang kulay itim itong vines na yumayakap sa aking paa,like squeezing my feet for the blood to come out.

"Get that f*cking thing off her!"
sigaw ni Flame.

Agad namang kumilos si Minho.
Nagpalabas siya ng nature dagger na gawa sa matulis na grass. Itinutok sa tentacles ng bwesit na 'yun.

Sinimulan naman niya iyong hiwain pahiwalay sa aking paa,ngunit hindi niya iyon matamaan.Dahil umiiwas ito at ang laman ng paa ko ang nahihiwa.

"F*ck!ang sakiiiiiittt!!!!!"sigaw ko ng matamaan na naman niya ang aking laman.

Lahat naman sila napahawak sa kani-kanilang taenga.Umiiyak na si Arianna habang yakap siya sa bisig ni Airah.

"Wala ba kaming maitutulong?"
naiiyak na tanong ni Airah.

"Wellnothing except killing those
f*cking monster" galit na sagot ni Flame.

Walang imik na nagpalabas ng fire scythe si Daniel saka tumulong sa paglaban sa halimaw na 'yun.

"Good night guys..."sabi ko saka pumikit. Actually sa dami ng dugong nawala sa akin ay napapagod na ako. Ewan ko ba pero wala na akong lakas.

"Don't,Erina...!"rinig kong sabi ni Minho.

Umiiyak siya.
Bakit siya umiiyak,haler,di pa ako patay and I will never die 'no. Pero hindi pa rin siya tumitigil sa pag-iyak niya.Gusto kong imulat ang mata ko pero ayaw niya ang bigat ng mga talukap ko.

When I finally see the light I immediately grab him ang hugged him. Hindi na siya nakagalaw pero may biglang umilaw. Biglang umilaw ang paa ko ng itim at naglaho 'yun. Pero my feet's still injured.

"Nah....I'm fine"sabi ko ng makita ko ang paa ko na puno ng dugo. Napatawa pa nga ako ng mahina. Ikamamatay ko pa rin 'to.

Pumunit naman ng tela sa damit niya si Minho.Diba dapat kanina pa nga nila ginawa yun pero dahil sa nagpanic sila wala silang naisip.

"There, is it better now?"
tanong niya.

Madami pa ring dugo ang lumalabas.
Nakita ko naman na parang nahihirapan na sila sa kanilang kalaban.Every time na may napuputol na bahagi ng katawan ng kalaban nila ay nagiging another monster na naman.

"Dito ka lang"
sabi niya saka umalis at lumaban.

Nakakainis ito pa naman ang laging kinapapanabikan ko.Tapos hindi pa ako makasali,I'm useless.Bakit ba kasi nangyari 'to sa'kin nakakainis naman.

Pinunas ko na lang ang luha sa mga mata ko saka tinanaw sila.Naisip ko tuloy,kung putulin ko kaya paa ko.
Hahaha,hindi joke lang.

Queen Akera's POV

Welcome to the play royalties.
Sana naman nagustuhan nila ang mga inihanda ko.Lahat gagawin ko masiguro ko lang na hindi sila makakarating dito on time, kung hindi masama ang mangyayari.

"Mahal na Reyna,nakausap na po namin ang bantay ng panghuling bundok na huwag silang harangin o kung ano man."sabi ng isa sa mga kawal ko.

"Magaling,makakaalis ka na"sabi ko saka siya sinenyasang makakaalis na siya.

"Mahal na reyna,hindi ko na po ba hahanapin ang dalawang taksil?"
tanong nitong aking tagapaglingkod.

"Hayaan mo na sila at dito mo hintayin ang kanilang pagdating. Besides,we all know na hindi na sila muling pagkakatiwalaan ng mga prinsesang 'yun hahahahaha"sabi ko saka tumawa ng tumawa.

They will all be surprised.
And the secret weapon is on me.
Binago ko siya at alam ko na mas malakas na siya ngayon gaya ng dati.

The game is set.
And they will be the one to play it.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•