you're so shy || hyungwonho

|| 004 ||

teraźniejszość

|| H Y U N G W O N ||

- Kurwa, walnął cię tak mocno jak gajowy jajami o sosnę - burknął bezpośrednio Minhyuk, obdarzając trzecioklasistę druzgocącym wzrokiem, siłą przyciskając mu do nosa kilka zwiniętych chusteczek higienicznych.

- Dziękuję bardzo za informację. - Brązowowłosy odepchnął Minhyuka, który pomagał mu iść. - Tylko mnie w nos uderzył idioto, potrafię chodzić do jasnej cholery! - wydarł się, a ja zapukałem do gabinetu pielęgniarki. Potrzeba nam zastrzyk uspokajający czy coś, bo ten człowiek nas zakracze na śmierć. Nikt nie odpowiadał, więc miałem już wejść, ale osobnik imieniem Shin Niezesrajsięseok musiał dać popis, wchodząc przez drzwi jak coś w stylu "z buta wjeżdżam".

- Niech pani uratuje nam naszego pobratymca i mojego chłopaka, bo zaraz się wykrwawi! - wrzasnął rozpaczliwie Minhyuk, nieomal dostając palpitacji serca czy jakiegoś udaru.

- Jak zwykle pielęgniarka wyszła na kawkę czy coś - westchnął beznamiętnie Jooheon, jakby nigdy nic podchodząc do pierwszej lepszej szafki, wyjmując z niej wielką strzykawkę z igłą.

- A mówią, że to my cały czas ćpiemy - zaśmiał się, chowając przyrząd do kieszeni. - Przyda się na później.

Bez żadnego wyrazu twarzy odwróciłem się na pięcie, sięgając po swój telefon. Leo widocznie poszedł kogoś poszukać, a my właśnie zerwaliśmy się z trwającej lekcji, ponieważ w siedem osób musieliśmy odprowadzić kolegę do higienistki, bo nie dałby sam rady. Wonsik rozsiadł się na fotelu Piguły, zakładając na nos, leżące na biurku, jej lansiarskie okularki, Minhyuk czule gładził nadal krwawiącego z nosa chłopaka po głowie, Wonho siedząc na parapecie "dyskretnie" wpatrywał się we mnie, Hongbin przeglądał się w lustrze, układając fryzurę, a Jooheon przeszukiwał kolejne szafki, zwijając z nich wszystkie strzykawki. W tle słychać było żałosne krzyki i stękanie przewodniczącego, który nie mógł już znieść towarzystwa blondyna. Mam zajebistych znajomych.

Nagle usłyszeliśmy trzask otwierających się, skrzypiących drzwi, z których na czele wygramolił się, kurwa, nasz kochany dyrektor. Jego włosy były rozmierzwione, w wielkim nieładzie, Miał na sobie źle zapiętą koszulę z jeszcze poluzowanym, przegiętym krawatem. Był on mężczyzną w średnim wieku, wyglądającym na poważnego faceta, ale teraz, nerwowo się na nas spoglądając, zakasłał dwa razy, opuszczając gabinet. Wonho wytrzeszczył mocno oczy, właściwie jak każdy z nas, oprócz Jooheona, który próbował jeszcze okraść jedną szafkę. Nie trzeba było wołać, a już usłyszeliśmy głośny stukot szpilek uderzających o podłogę. Wyszła za dyrem nasza Piguła, gorączkowo obciągając sobie w dół spódnicę, szybko przeczesując swoją fryzurę dłońmi. Kurwa, jeszcze tego nie widziałem - dyrektor, wraz ze szkolną pielęgniarką, ruchali się przed chwilą w kantorku, z a j e b i ś c i e.

- Cz-czy mogę wam jakoś pomóc? - wybełkotała, jąkąjąc się raz po raz, rozglądając się niepewnie po pomieszczeniu. - Mój chłopak dostał okresu z nosa - wtrącił bezpośrednio Minhyuk.

Pielęgniarka z nadąsanym wyrazem twarzy podeszła do drugoklasisty, podnosząc jego podbródek.

- Nos nie jest złamany, to najważniejsze - wyciągnęła dłoń na biurko, sięgając po latarkę. - To może mu pani włożyć mega chłonne tampony do nosa i już będzie cacy?

Leo wrócił do gabinetu, ze spóźnionym zapłonem, a wtedy ja również się stamtąd ulotniłem, zostawiając całe moje patusowe towarzystwo.

★ ☆ ★ ☆

- Ja naprawdę myślałem, że on mi tam zaraz zemdleje! Ja go złapałem, ten się wyrywał, no ale na serio! Co ja bym począł, gdyby zapadł w śpiączkę?! Mój kochany pyzaty pączuszek, omnom, mnom, przystojny jest, nie? Nawet nie uwierzycie, jak bardzo się zląkłem, kiedy zobaczyłem, że Jaehwan go tak zlał! To okropne, jak ten chuj mógł go tak potraktować! A co gdyby jeszcze zęby mu wybił? Hitler jebany - klął całą drogę Minhyuk, spowiadający się ze wszystkiego, co mu tylko przyszło na myśl. To dlatego jego unikam, z tym człowiekiem nie da się żyć. Jak na moje szczęście, ten spierdolony psychicznie blondyn, ciągnie zawsze do mnie.