dissemble. | filipino version

061

Nang nakarating na kami sa venue, mabilis nagbayad si July sa taxi driver at nagmamadali kaming lumabas pagkatapos. Dumiretso siya sa likuran kaya sumunod lang ako. Gaya nga ng sabi niya, memake-upan niya pa kasi ako at magbibihis pa kami.

"Julez, I was just wondering, ano pala ang role mo sa kasal ni Dandreb?" was my question as soon as she had already started to apply something on my eyebrow to be in brown color.

She grew silent for a moment before she had something to reply. "Well... just a guest,"

"Ha? 'Di ka kasali sa bride's maids?" I asked, still, in a shock expression.

"Yep,"

Bakit naman? Close kaya sila ni Dandreb! She should have atleast become one of the bride's maids! Kung hindi maid of honor, kasi nandito ako, dapat she's one of the maidens! Ewan, Dandreb! Ewan ko sa'yo! I grumbled in my thoughts as the make up session went so fast. Mabilis din naming natapos ang pagbibihis.

Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin. Isang whole body na salamin. At nakita kong puti ang kulay ng gown ko. Tube siya pero malobo siya sa baba. Tapos may crown pa ako. "Bakit ang laki ata ng gown na 'to? Fit naman siya sa akin, well actually, saktong-sakto talaga siya sa akin. Kaso, bakit ang malobo dito sa may bandang ibaba?" I asked and faced July in confusion.

"Gan'yan kasi ang motif na napili ng asawa ni Dandreb,"

Biglang kumirot ang puso ko sa narining.

Asawa.

Ang sakit. Kasi ang taong mahal ko, ikakasal na. Hindi sa akin kun'di sa iba. Tapos ako pa ang maid of honor niya. Kainis lang.

Kasi kung bakit ako pa ang ginawang maid of honor n'ong gagong 'yon eh! Nangiinis ata masyado si Dandreb eh!

"Ah... gan'on ba?" I tried to smile. Tiningnan ko si July, "Ang ganda ng sa'yo." I beamed at her as I looked at her from head to foot. Seeing her pink long dress that had matched her skin tone so much. "Bagay na bagay sa'yo," I said as I felt my cheeks had heated.

"Teka, umiiyak ka ba? Bakit, Deidre? May masakit ba sa'yo?"

Oo, ang puso ko, Julez. I thought with a sad smile.

"Ah... wala, ayos lang ako," I lied as I wiped my own tears with the back of my hands, "H'wag kang mag-alala," I beamed.

"Okay,"

"Sige, hali'ka na," sabi ko at hinawakan siya sa kamay saka kami tuluyang umalis sa likuran ng venue bago namin tinahak ang daan sa mismong entrance ng venue. Napatingala ako ng nakita kong simbahan pala talaga ang venue. Grabe lang, hindi ko napansin kanina na simbahan pala ito.

Nagulat ako ng wala na si July sa gilid ko. Hinanap ko siya sa loob ng simbahan pero wala siya. Napansin kong may batang babae na lumapit sa akin, ang cute-cute niya.

May hawak siyang boquet of white roses at binigay niya sa akin ito, umupo ako para magka-pantay kami, "Sa akin ito?" I asked and she had just nodded in reply. I smiled as I took the flowers in my hands.

(iplay ang music sa itaas para mas feel ang susunod na scene na itech, ay. haahah)

Tumayo na ako nang biglang hawakan ako n'ong bata sa kamay at nagulat ako ng inilakad niya ako sa aisle, "Teka, teka, maid of honor ako, dapat hindi pa ako ngayon lalakad," hindi nagsalita ang bata kaya inangat ko nalang ang ulo ko para lingunin ang lahat ng nandito sa event. They looked so professional, nakakahiya. And I was stunned to see an unfamiliar face of a man, near the altar in a white suit, katabi si Vince na naka-black suit. Wait---is he...?