Permanently Married At Eighteen

Chapter Two

CHAPTER TWO:

Lunch

“Ano kamong sabe niya? Weirdo?!” Grabe naman to si Tiff makasigaw. -__-

Pano ba naman, kwinento ko lang naman sa kanya yung nangyare kanina, sabay yan, sigawan na pala ang bulongan. Awesome. -___-

“Shh. Nu ka ba? Sabi ko quiet lang!” hinay kong sinabe.

“Pano ako matatahimik eh kung sinabihan ka niyang weirdo? Hello! I don’t care kung sino man siya o kung anong diyos pa siya sa paningin niyo, pero never niyang matawag tawag ang best friend kong weird! Wala siyang karapatan no, di ka niya naman kilala!” sigaw ulit ni Tiff.

Aaagghh. So much for ‘wala dapat makakaalam’.

“Please, wag ka ngang mag-eskandalo. And sana naman, di to makakaabot kay Migs.” -___-

“Anong di makakaabot sakin, hmm?” o_o

“AY KABAYO NAMAN OH! MIGS KAW PALA YAN. MUSTA?” Sabay salita ko pagkakita ko kay Migs.

Lagi na lang siyang umeepal sa usapan namin ni Tiff. Para siyang kaboteng sumusulpot na lang kung kailan. -.-

“Eto, excited na para sa gig ko mamaya. Nuod kayo ha?” pa-ngiti niyang sabe sabay alis nanaman.

Migs talaga oh. Di mo malaman kung anong tumatakbo sa utak. Kaya yan tuloy, na-iistress si Tiff. Pate ako, nadadamay na. 

“Tss. Kainis talaga yun minsan.” Sabay irap ni Tiff kay Migs na may kausap na babae.

“Hmmm. Selos lang?”

“Aray!” Pukpukin ba naman ako nang folder niya. -___-

“Sira ulo. Bat naman ako magseselos, eh for sure walang magkakagusto sa mokong na yan.” 

“Awsuus. ‘lam mo, kung may salamin lang dito, makikita mo ang expression mo ngayon.” :P

“Ay tumigil kana nga. Change topic ka naman dyan eh.” 

Ay. Huli. -______-

“Tapos itong Kyle, iniwanan ka nang panyo?” sabay singit nung topic naming kanina.

Galing din nitong sumingit ng topic ah.

“Oo.” Malumanay kong sabe.

Nanlaki bigla ang mga mata ko pagkakita ko sa expression ng mukha ni Tiff. O___O

Para bang…. Yung expression na binibigay nang friend mo kapag parang ‘Yeee’ na pamatay? Yung ganun.

“Ano naman yang mukha mong yan?” tanong ko. -___-

“Wala,” deny pa oh.

“Ano nga? Sabihin mo kung hindi, buking na buking ka ngayon din kay Migs.” Hahaha. Siya naman ang nanlaki ang mga mata. Yan talaga ang panlaban ko kay Tiff. Masama, pero siya din naman eh. Maraming panlaban sakin. -___-

“Grabe ka daaaaw! Wag nga.” -___-

Nginitian ko lang si Tiff. Hahaha. Ansaya kapag si Tiff ang na-bblack mail. :’D

“Yeee. Kyle ka lang.”

O____O

“Kyle ka dyan!” sabay tayo ko tapos pinalo ko si Tiff nang notebook ko.

“Sus. Aminin na kase, na-touch ka dun sa ginawa niya. And he’s the first guy na actually may care sa feelings mo and ang unang guy na nag-iwan ng panyo niya para sa luha mo.” Nag-smirk pa oh!

“Sira! Wala lang yun no. It’s just some courtesy para sa isang girl na hiningian niya nang tubig. That’s all.”

“If I know, baka may meaning pa nga yun eh.” Sabay ngiti ni Tiff.