Ο κολλητός μου

Chapter 4

...Δεν προλαβα να παω να του φερω φαγητο και αυτος αποκοιμηθηκε.Τον σκεπαζω με μια κουβερτα και φευγω απο το δωματιο. Μολις πηγα στο σαλονι ακουω το κουδουνι της εξωπορτας,ανοιγω και ποιον να δω τον Χαρη φυσικα.

Εμεινα αφωνη! "Για σου κουκλα", μου λεει. Εμεινα για λιγα δευτερολεπτα και τον κοιταζα .

"Τι θες εσυ εδω?", του απανταω.

"Ηρθα να δω αν ειναι καλα ο φιλος σου,ειπαμε ειμαστε ανθρωποι πανω απο ολα",λεει

"Ανθρωπος εσυ?δεν το νομιζω", και του κλεινω την πορτα καταμουτρα.

Εμεινα και κοιταζα την πορτα για λιγα λεπτα μεχρι να συνειδητοποιησω οτι εκλεισα την πορτα καταμουτρα στον Χαρη ποια εγω που ποτε δεν θα το εκανα αυτο. Οταν γυρναω για να παω να δω αν ο Χριστος ειναι καλα τον βλεπω στις σκαλες να με χειροκροταει και να μου λεει

"Μπραβο Ραφαήλια,σε ξερω τοσα χρονια και δεν νομιζα οτι θα μπορουσες να κανεις ποτε ετσι πραγμα και ειδικα στον Χαρη οπου εισαι ερωτευμενη απο το γυμνασιο".

"Οταν κανουν κακο στον καλυτερο μου φιλο δεν υπολογιζω κανεναν και μπορω να γινω και χειροτερη."

Και οι δυο μας γελουμε μεχρι που οι γονεις μου επιστρεφουν σπιτι. Μολις ειδαν τον Χριστο σε ετσι κατασταση αρχισαν οι ερωτησεις 1ο βαθμου.

"Μα ποιος μπορει να στο εκανε αυτο? Ποτε εγινε? Που εγινε? Ο πατερας σου το ξερει? Θες να παμε νοσοκομειο? Πρεπει να παμε στην αστυνομια.", μας λεει η μαμα μου αλλα ο Χριστος την καθησυχαζει και της λεει

"Μην φοβαστε κυρια Μαρια δεν ειναι τιποτα απλως κατι παιδια που νομιζαν οτι ειναι ανωτερα μου,μου επιτεθηκαν για να μου δειξουν οτι ειναι πιο δυνατοι μου αλλα αυτο φυσικα δεν περασε διοτι ειμαι και γυμνασμενος και πολυ πολυ ωραιος."

"Ευτυχως που δεν εχασες το χιουμορ σου.", του λεω. Εδω πρεπει να αναφερω οτι ο Χριστος ηταν και γυμνασμενος αλλα και ωραιος με γαλαζοπρασινα ματια,καστανοξανθα μαλλια και ενα πολλυ ωραιο χαμογελο...

~~~~~~~~~~

Γεια σας!Οπως σας υποσχεθικα τα κεφαλαια μεγαλουν σε μεγεθος,κανω οτι μπορω!😉 αφηστε κομμεντς για οτι θελετε να μου πειτε και πατηστε το καημενο το αστερακι🌟

-Ρ😘