18.04.2017
10:30
Gecenin bir yarısı,
Işık yok,
Ses yok,
Nefesler tutulu...
Bir mum ışığı eşlik ediyor kalemime,
Yine çoğalıyor sana atfedilecek kelimeler...
Sensizliğin ve karanlığın demirlikleri arasında,
İşkence gören bir mahkum gibi,
İnfazımı bekliyorum çoğu zaman...
Bu gece,
Bu mum ışığı,
Bu kalem...
Karanlığa son mahkumluğum...
Hapis kaldığım hücreye son bakışım...
Kaleme seni belki de son alışım...
Hislerin birden bana yoğunlaşırken,
Bir anda o hislerde kayboluyorsun...
Sever gibi halin varken,
Sonrasında bir mum ışığının kaybetmesi gibi
Beni karanlığında boğuyorsun...
Boğulduğum karanlıklarda sesim çıkmıyor.
Yazılacak cümleler, söylenecek onca söz
Kalıyor dilimin ucunda,
Gönül kalemimim mürekkebinde...
Bitmiyor sessiz günler,
Gelmiyor vaat ettiğin günler...
İstediğim çok birşey de değil aslında...
Sesini duymak, iki çift kelam etmek...
Biraz da ilgi alaka görmek...
Ama sen...
Sen gecenin bir yarısı başka kapıları aralıyorsun...
Benim hasret içinde beklediğim
O iki çift kelamı başkasına hediye ediyorsun...
Ben hasretin kolların yanarım da
Ya sen, beni hasretle bekleten sen...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Avuç Şiir
PoetryYokluğun oldu yine kıyametim... Varlığın hisedilmeyecek kadar yok, Yokluğunla sınar oldun beni... Zaman geçip gider oldu... Sen bir selamı eksik eder oldun... Bütün kelamlar yine yokluğuna işaret, Bütün gözyaşları gidipte dönmedin yollara şahit... ...
