Het boterboek

Het deel in Wonderland

Boter opende zijn ogen, het laatste wat hij zich kon herinneren was dat hij Liam en Damon naar de gevangenis bracht en het feit dat hij een harde klap op zijn achterhoofd had gehad. ( Wat nooit in een hoofdstuk is voorgekomen, daarom vertel ik het je nu even ) Hij zuchte, stond op en keek eens even onderzoekend om zich heen. Aan de vele boeken en kasten en boeken in kasten en boekenkasten te zien bevond hij zich in een bibliotheek. Plotseling hoorde hij een mals geluidje achter een van de boeken vandaan komen, hij pakte zijn gevreesde stok en liet een heldhaftig gebrul horen. Door de geweldige geluidstrillingen van zijn boterbrul vielen een paar boeken om, en wat zich daar achter verschuilde, zal zelfs de heerser van de zeven zeeën zich over verbazen! 

Boter opende zijn ogen om het eens beter te bekijken, daar, verscholen achter de boeken, zat de grote gevreesde heerser van de zeven zeeën Jarvis Cocker! Jarvis begon te huilen omdat èèn van de gevallen boeken op zijn hoofd was beland. Boter was hard, maar toch liet de huilende heerser zijn boterhartje een beetje smelten. Boter veegde de andere boeken aan de kant, stapte naar voren om Jarvis hoofd beet te pakken, en gaf hem een kusje op zijn haar. 'Het spijt me dat mijn woeste gebrul je pijn heeft gedaan.' fluisterde Boter. Jarvis knikte en veegde zijn tranen weg. 'Er wacht een belangrijk etentje op je...' zei hij, terwijl hij Boter oppakte en hem naar buiten tilde. Van zijn verdriet was niks meer te merken

Toen ze eenmaal buiten waren liet Jarvis Boter los. Boter keek om zich heen in de grote tuin, maar zag nergens eten. Hij zuchtte, dit was een redelijke teleurstelling. plotseling zag hij een grote rode glijbaan tussen de struiken. Boter voelde hoe zijn lichaam zich vulde met blijdschap en rende meteen op de glijbaan af om er met liefde af te glijden. Aan het einde van de glijbaan zat een groot gat in de grond. 'Oh jee,' dacht Boter, 'Mijn eind is nabij.' Maar dit was gelukkig ( of helaas, het ligt er maar net aan of je Boter dood wil hebben of niet ) niet het geval. Boter gleed in een keer door vanaf de glijbaan het gat in, en na een paar uur lang vallen kletterde hij op een harde stenen vloer neer. Een aantal seconden daarna, viel Jarvis ook uit het gat, vlak naast Boter neer. Boter keek om zich heen en constateerde dat hij zich in de openingsscène van Alice in Wonderland bevond. Boter zuchtte, hij had godverdomme he-le-maal geen zin in deze onzin en trapte de enige deur in het kamertje open. 

Boter en Jarvis stapten het kamertje uit en kwamen in de tuin met de pratende bloemen, waar een konijn met een vestje en een zakhorloge ze vertelden dat ze te laat waren. 'Hold dien bek' declareerde Boter. ( Hoe hij zomaar ineens aan Friese woordenschat kwam wist hij zelf ook niet ) Het konijn was niet blij met dit antwoord, maar iedereen was het er over eens dat ze verder moesten met het leven en niet over zo iets als dit nog later konden komen op het etentje. 

Toen Boter, Konijn, en Jarvis eindelijk in het kasteel van de rode koningin waren gekomen ( Vraag maar niet hoe ze wisten dat ze daar heen moesten ) kon Boter zijn Boterogen niet geloven! Het was niet zomaar een etentje, het was een bruiloft! Aan het altaar stonden Aslan de Leeuw en de Fantastische meneer Vos. Boter voelde zich voor de 2e keer die dag erg gelukkig en Jarvis begon voor de 2e keer die dag te huilen. Iedereen was op de bruiloft aanwezig; Klaas Kaas, Aladin, de paarse man uit de hoek van Ursula's kasteel, Liam de Magiër hand in hand met Damon Albarn, de man die stokken verkocht, een kameel, die vreselijke zeeheks Ursula, Bernhardt, een Cactusman, the rolling stones, the beatles, Mario en Luigi en nog veel meer vrolijke vrienden. Boter ging naast Bernhardt op een van de roze stoelen zitten en genoot van de Bruiloft, wetende dat zijn spannende avontuur zich binnenkort weer voort zal zetten...