Het boterboek

Het deel waar ze van plan zijn te voetballen

Zuchtend staarde de Magiër naar zichzelf in de spiegel. Hij had kort haar op zijn voorhoofd, de zijkanten van zijn haar vielen net over zijn oren en het haar achterop zijn hoofd stond een beetje omhoog. Hij zou het goed kunnen doen als Mod in de jaren 60, maar omdat er tegenwoordig niemand zich ook maar iets van de jaren 60 kon herinneren ( wat kwam door een nare vloek waardoor alleen Magiërs vaagjes wisten wat er gebeurd was voor de verschrikkelijke jaren 80 ) Zag de Magiër er meestal gewoon uit als een uit de hand gelopen zwerver. Hij keek naar het naamkaartje op de wastafel, waar de naam Liam opstond. Wat hij af en toe vergat, want hij had tegenwoordig nog maar zo weinig contact met de buitenwereld, en als hij dat dan wel een keer had, noemden de meeste mensen hem gewoon 'Magiër'. Wat natuurlijk redelijk teleurstellend was, want hij vond zelf de naam Liam nog wel zo mooi, als hij zo eerlijk mag zijn om zo iets over jezelf te zeggen ( ja, dat mag ). Zijn oude aartsvijand Damon had hem die dag uitgenodigd voor een potje voetbal, en als Liam de Magiër heel eerlijk moest zijn, had hij nog meer zin om te voetballen met s'werelds meest vervaagde man, dan om weer een stelletje nietsnutten zijn Shrek films uit te lenen. Dus trok hij zijn adidas kleren aan en deed hij zijn hoed op, en vertrok naar het vliegende voetbalveld van zijn ex-aartsvijand. 

Boter voelde zich echter helemaal geen nietsnut nadat hij al die Shrek films had uitgekeken. Hij en Bernhardt hadden een bezoekje gebracht aan de lokale wapenhandelaar en hadden beide een fraaie stok aangeschaft, ze waren eerst van plan om voor een zwaard te gaan maar volgens de verkoper waren stokken als deze niet in het bos te vinden, en waren ze zeker geen beter wapen dan een zwaard. Wat natuurlijk niet waar was, maar dat maakte de verkoper niks uit, want hij had weer een centje meer verdient en dat de wereld daar dan toevallig aan onder zou kunnen gaan, dat moest dan maar zo zijn. Boter en Bernhardt waren op weg naar het voetbalveld, want ze wisten dat daar een mystiek evenement plaats zou nemen, waar heel veel mensenkindertjes aanwezig zouden zijn...  Boter was zo enthousiast over het feit dat hij nu een echte held was, dat hij constant zijn stok heen en weer zwierde, waarmee hij die arme Bernhardt iedere keer weer een klap op zijn neushoorn neus verkocht. Maar dat maakte Bernhardt toch niet zo veel uit, want ook hij voelde zich inmiddels een echte held, en die pijn aan zijn neus zou wel weer overgaan. 

Liam de Magiër parkeerde zijn batmobile tegen het meest dichtstbijzijnde hondenhok en draaide zich om om naar het veld te lopen. Nog voordat hij drie stappen gezet had, botste hij tegen een onaangename jongeman op, hij keek de jongeman recht in zijn ogen aan herkende hem meteen, het was Damon! zijn levenslange vijand. Damon droeg een muts en een korte broek en hij zag er nog vager en stommer uit dan ooit tevoren. Liam besloot dat het een goed idee was om Damon in zijn gezicht te slaan zodat die een minuut later op de grond lag te huilen, wat aan de ene kant misschien wel zielig was, want Damon had die dag ( behalve er zo stom uit zien ) nog helemaal niks misdaan. Liam keek naar de lucht en zag dat er iemand aan kwam vliegen. Hij kneep zijn ogen samen om goed te kunnen zien wat het was, en toen herkende hij het gelijk. Het waren die verdraaide vliegende neushoorn en dat stuk pratende boter! Daar had hij nou oprecht helemaal geen zin in, hij had zelfs nog meer zin om naast de huilende Damon op de grond gaan liggen, dus dat is wat hij deed. 

Bernhardt lande elegant in het zachte gras ( voor zover de woorden 'elegant' en 'vliegende neushoorn' samen gingen ) en Boter stapte van zijn rug af, hij zag een paar voetballende jongemannen op het veld en even verderop lagen twee knapen op de grond in de zon. Boter herkende de jongeman met het rare haar meteen!  Dat was potverdorie de Magiër! Was hij nu ook al een van dit zootje ongerepte mensenkinderen!? Boter deed zijn best om niet teleurgesteld over te komen terwijl hij met zijn stok in zijn hand op het groepje jongeheren afliep.

OoOOooOo dit is even het saaiste hoofdstuk ooit hijijaihhedhwihs ik ga even plassen dan maak ik straks een BETER HOOFDSTUUKKK oke bedankt tot in het volgende verhaal lieve dierenvriendjes xx ( oja sorry Damon je ziet er prima uit met je broek en je muts love youxxxxxxx)