Brahim & Rachida (af)

#91

Rachida

Verstijft blijf ik staan bij het zien van de verschijning die ik niet verwacht had, althans hierboven niet. Wat doet hij hier? Heeft Jaouad hem gestuurd? Ik voel de woede al opkomen bij die gedachte. Ik kijk weer in zijn ogen en ik besef dat ik nog steeds in de elfde houding sta die ik had aangenomen toen de deur open ging. Snel herstel ik me en ga weer normaal staan. Ik voel hoe de hormonen door me lichaam gieren. De woorden lijken de weg naar mijn tong te zijn verloren. Ik zie hoe Brahim nog steeds in de deuropening staat en zijn blik over me laat glijden. Ik zie hoe zijn blik even op mijn lippen rust en vervolgens kijkt hij weer op in mijn ogen 'adembenemend' antwoord Brahim fluisterend. Met moeite blijf ik staan door de trillende knieën die ik krijg bij het horen van zijn stem. Brahim zet een stap naar voren en draait zich langzaam om naar de deur om die vervolgens te sluiten. Op het moment dat ik de deur hoor dicht vallen voel ik een paniekaanval opkomen. Ik voel de zuurstof in mijn lichaam wegtrekken, happend naar adem zie ik hoe hij steeds een stap dichterbij zet. 'bl..blijf da..ar' komt er stammelend uit mijn mond rollen. Er vormt zich een kleine glimlach op zijn lippen en hij kijkt me vervolgens aan met donkere ogen die een vleugje plezier uitstralen. 'Ik eet je niet op Rachida' antwoord hij met een ondeugende stem. Hij vindt dit blijkbaar heel amuserend, maar ik totaal niet. Brahim zet nog een stap mijn richting op en ik voel zijn aanwezigheid steeds dichterbij komen. Bang voor de gevoelens die hij op zal wekken als hij me ook maar met 1 vinger zou aanraken, zet ik snel een stap naar achter. Brahim ontbloot zijn tanden en kijkt me lachend aan 'Waar is de stoere Rachida gebleven?' vraagt hij spottend. Ik voel de woede opkomen en onbewust bal ik mijn vuisten.

Hij zet nog een stap mijn richting op en daar staat hij dan nog een stap van mij verwijdert. Brahim kijkt me diep in de ogen aan. Ik heb hem lang niet van dichtbij gezien en ik bestudeer zijn gezicht. Mijn gedachtes dwalen af naar de momenten dat ik de lijnen van zijn kaken en rode lippen kussend afging. Ik voel een golf van verlangen opkomen en snel bijt ik op me onderlip om me lichaam in bedwang te houden. Deze afstand bevalt me totaal niet. Ik voel zijn ogen branden op mijn lippen en zodra ik denk dat er bloed zal vloeien uit mijn onderlip omdat ik er nog steeds hard op bijt laat ik hem los. De spanning tussen mij en Brahim voel ik snel opstijgen. Ik word uit mijn gedachtes gewekt doordat Brahim de laatste stap mijn richting op zet. Toen hij nog een stap van me verwijderd stond beviel de afstand me al niet laat staan deze afstand. Het lijkt alsof mijn hersenen weer signalen ontvangen van mijn verstand en snel loop ik naar achteren. Bij iedere stap ik die ik naar achteren zet, zet Brahim een stap naar voren. Ik voel hoe de kou van de tegels zich door mijn takshita wurmen en al snel voel ik de kou tegen mijn huid aan. Het duurt even, maar dan besef ik dat ik met mijn rug tegen de muur sta. Brahim maakt gebruik van zijn kans en plaats zijn armen tegen de muur aan naast mijn boven armen. Ik voel me net een muis die is gedreven naar de val met een stukje kaas. Het verlangen naar hem word met de seconde groter. Zijn geur streelt de binnenkant van mijn neusholte. 'Ik besef nu pas wat ik daadwerkelijk gemist heb' fluistert Brahim tegen mijn wang. Ik voel hoe de punt van zijn neus mijn wang streelt. Ik voel me knieën zwakker worden. 'Alsjeblieft Brahim niet doen' smeek ik haast fluisterend. Ik voel zijn warme adem tegen mijn oor aan
'Wat niet doen Rachida?' vraagt hij zacht. Ik weet niet wat hij wou doen, met een mond vol tanden weet ik niet wat ik moet antwoorden.
'Bedoel je dit niet Rachida?' vraagt hij zacht terwijl hij met zijn lippen de mijne streelt. Ik voel hoe mijn nagels door mijn handpalm wringen. Hopend dat ik zo me zelf in bedwang kan houden. 'Of bedoel je dit' vraagt hij ondeugend en lik vervolgens mijn onderlip. Het beetje verstand dat ik op dat moment had leek verloren te zijn. Mijn knieën houden mijn gewicht niet meer en voor even dacht ik dat ik zou vallen door de zwakte van mijn knieën. Alsof Brahim mijn gedachtes kon lezen, plaatst hij zijn handen om mijn middel en ondersteunt me.

Hij verbergt zijn hoofd in mijn nek en ik voel hoe zijn stoppelbaardje kriebelt in mijn nek, vervolgens plant Brahim een klein kusje in mijn nek . Ik voel de kriebels in mijn buik hevig opkomen en het verlangen neemt controle over mijn lichaam. Brahim plant nog een kusje in mijn nek en mijn armen die langs mijn lichaam hingen plaats ik tegen zijn borstkast aan. Ik voel zijn hart hevig tegen mijn hand aankloppen. Hij haalt zijn hoofd uit mijn nek en kijkt me vervolgens aan. 'Ik hou van je' galmt zijn stem tegen mijn trommelvlies aan, ik kijk hem verbaasd aan en ik zie hoe zijn ogen glinsteren. Brahim slaat zijn ogen neer en ik zie hoe een traan uit zijn ooghoek valt. Ik voel me hart langzaam breken en snel veeg ik zijn traan weg. 'Waarom huil je?' vraag ik zacht. Brahim kijkt op. 'Ik heb spijt, spijt dat ik je vertrouwen ooit geschonden heb en dat ik een maanden zonder jou heb moeten leven daardoor' antwoord hij met een kwetsbare stem. 'Vergeef je het me Rachida?' vraagt hij. Ik voel een brok in mijn keel opkomen en even voel ik de twijfels weer verschijnen. Niet wetend wat ik moet antwoorden. En kijk ik in de ogen van Brahim.

-----------------------------------------------------------
Stemmen graag! xFaarttje❤

Lees ook het verhaal van AyaenYasmine