Bu başlık başlangıç için iddialı gelebilir veya manasız. Ama kendi kendine düşünebilmek ve bazen o düşünceyi orada bırakabilmek herkesin yapamadığı bir şeymiş. Bunu öğrendim. Böyle manalı ama gerçekçi bir şey sunamayan yazılarla hiç hoşlaşmam o yüzden bu fikri hayata yansıyan yönleriyle anlatacağım.
Dışarıda gördüğün ve mesela sigara içtiğini gördüğün birini düşün. Bu kişi senin hayat tarzına çok uzak, normal (!) görünüş algına çok aykırı mesela kendim için desem bu görüntü; saçlarını maviye boyamış, göbeği açık bir tişört giyinmiş ve sevgilisiyle mütemadiyen bir ilgi çekme çabasıyla sarmaş dolaş dolaşan bir kız. Bu bana göre aykırı görüntüye sahip biri. bir şeyleri yanlış yapıyor değil mi? Bir şeyler doğru değil bu kızda. Böyle yapmamalı çünkü doğrusu böyle değil. İşte tam bu anda başlamalı iç düşünceler... Acaba ben her şeyi doğru mu yapıyorum da bu kişiye böyle kendi dünyamdan acımasız eleştiriler savurabilme hakkım olsun? Ben o an herşeyimle kendimi onaylıyor muyum ki bir insanı sadece görünüşüyle,kıyafetiyle,davranışlarıyla yargılayabileyim? Doğruya doğru hepimizin ön yargıları var ve kalıpları var. O kız hakkında kafanın içinde her türlü yorumu yapabilirsin çünkü o sadece senin dünyan. Ama kendin bir elmas parçasıymış gibi kafandaki saçmalıkları ortalığa savurmaya kalkışma. İşte kendi kendine düşünebilmek ve onu orada bırakabilmek budur bence. Ortalıkta kadın hakları, kadın hakları diye yaygara çıkartıp sonra senin doğrunu yapmıyor diye insanları "kafir" veya "baskı altında" ilan etmeye çalışmamalıyız mesela. Kısacası sadece kendi kendimize düşünmeliyiz bazen.
