Sirius Black ~ Black and White 《Voltooid》

Hoofdstuk 22

'Precies.'

Ik hoorde voetstappen in de gang. Het zou Kingsley kunnen zijn, maar hij had me verteld dat hij buiten bleef. Ik dook weg in het donkerste hoekje dat ik kon vinden, net voordat de deur openvloog. De openstaande deur zorgde ervoor dat ik verborgen was voor de binnendringer. Ik keek voorzichtig langs de deur af en zag de man waarvoor ik vreesde. Voldemort. Het was precies zoals in mijn droom. Hij richtte zijn staf op Grindelwald, die hem lachend uitdaagde. Vreemd genoeg vertelde Grindelwald niet dat ik achter de deur zat. Waarom niet? Hij wilde toch dat er iemand was om Albus te vermoorden?

Ik kroop verder weg in het donker. Ik probeerde mijn ademhaling zo stil mogelijk te houden. Langzaam maar zeker raakte ik in een paniekmodus. Ik voelde allerlei kriebels over mijn lichaam en ik zweer dat er iets langs mijn benen af glibberde. Ik focuste me op Voldemorts stem.

'Waar is ze?' herhaalde hij voor de zoveelste keer. Grindelwald spuugde naar Voldemorts schoenen, waardoor Voldemort zijn staf greep en de meest vreselijke spreuk uitsprak. Groen licht vulde de kamer en ik kon alleen maar geschokt toekijken. Ik heb zojuist iemand dood zien gaan. Ik heb zojuist mijn grootvader dood zien gaan. Voldemort gromde en stak zijn staf weer weg. Nu pas zag ik de slang aan zijn voeten.

'Wat zeg je, Nagini?' zei hij met zijn rasperige stem. 'Hier?' Voldemort draaide zich abrupt om en liep naar de deur. Ik zakte ineen en verborg mijn gezicht in mijn handen. Voldemort trok de deur voor me weg en alles werd zwart.

~*~*~

Ik opende mijn ogen en dacht dat ik blind geworden was. De duisternis achter mijn oogleden verdween niet. Ik probeerde te knipperen en zag in de verte iets dat leek op een lichtbron. Ik liep erop af, maar zag niet waar ik liep. Mijn voet bleef vastzitten en ik viel over iets heen. Een zacht gegrom klonk en ik voelde iemand bewegen. Ik kroop snel achteruit totdat ik tegen ijzeren tralies aan botste.

'Waar ben ik?' vroeg ik aan het bewegende gestalte. Mijn ogen begonnen langzaam aan het licht te wennen.

'Malfoy Manor,' antwoordde een krakende stem. 'De kerkers om precies te zijn.'

'Meneer Ollivander?'

'De enige echte,' lachte hij pijnlijk. 'Wie bent u?'

'Luciana White,' antwoordde ik. Ik liet mijn echte achternaam maar achterwege.

'Ah,' mompelde Ollivander. 'Ebony, 24 centimeter, Dragon Heartstring.'

'U kent mijn stafafmetingen?' vroeg ik hem verbaasd. 'Ik kan me niet herinneren dat ik ooit bij u een staf heb gekocht.'

'U niet. Maar uw vader wel. Generaal White. Ik zag hem in de dinerzaal zitten, toen ik daar voor het laatst was.'

'Generaal White is mijn vader niet,' zuchtte ik. De oude man keek me aan. 'Lang verhaal.'

'Waarom zit u hier, Luciana?' vroeg Ollivander. Ik deed mijn mond open om te antwoorden, maar plots ging de deur van de kerkers open. Een brandend licht viel in de gang tussen de cellen. Ik kroop snel naar het achterste van de cel en keek naar de persoon die binnenkwam. Hij opende de deur van mijn cel en bleef in de opening staan.

'Luciana,' zei hij enkel.

'Peter,' antwoordde ik bot.

'De Dark Lord wil je zien.' Hij liep naar me toe en greep me bij mijn bovenarm vast. Toen ik rechtop stond, beval hij me te lopen.

'Peter? Herken je me nog? Waarom doe je dit? Laat me alsjeblieft gaan,' smeekte ik hem. Peter reageerde niet, maar duwde me enkel een paar passen vooruit. Ik liep de trap op naar de begane grond van het landhuis. De deur van de dinerzaal pronkte recht voor me. Peter opende de deur, duwde me naar binnen, en sloot de deur weer met een knal.

Well shit...

~*~*~

Sirius ijsbeerde gefrustreerd door de woonkamer van Grimmauld Place. Headmaster Dumbledore nipte aan zijn kop thee.

'Ga toch zitten. Kamillethee helpt tegen de zenuwen,' zei hij als verstandig man. Sirius luisterde echter niet en liep door. Kingsley en Lucy hadden allang terug moeten zijn. Hoe lang kon dat gesprek nou duren? Net toen Sirius iets terug wilde zeggen, hoorde hij een geluid in de gang.

'Eindelijk,' mompelde hij in zichzelf terwijl hij naar de gang rende om Lucy te begroeten. Toen hij echter alleen Kingsley zag staan, kreeg hij argwaan.

'Waar is ze?' vroeg hij. Kingsley liep zonder iets te zeggen langs hem af. Hij liep de woonkamer in en fluisterde iets tegen Dumbledore. Sirius zag zijn gezicht betrekken. De oude man werd iets bleker dan dat hij al was.

'Waar is ze?' herhaalde hij. Deze keer met een zekere vlaag van woede door zijn stem.

'Luciana wordt vermist.'

[A/N]

Guess who's back!

Spoiler: It's me.

Jongens ik heb jullie hulp nodig.

1. IK HEB EEN ENORM WRITERSBLOCK. Ik wil het boek niet te lang uitrekken, dus hebben jullie nog dingen/situaties waarvan jullie zeker willen dat ze er nog in komen? Plottwists? Verhaalideeën?

2. Ik ben op zoek naar een meisjesnaam... gewoon voor een vriendin... niets... bijzonders *wink*